Regie : Terrence MalickGenre : Drama
Acteurs : Brad Pitt, Jessica Chastain, Sean Penn, Hunter McCracken, Tye Sheridan,...
Speelduur : 139 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0478304
De berichten over The Tree Of Life waren erg uiteenlopend. Ondanks het feit dat dit de winnaar van de Gouden Palm van Cannes is, werd Malicks recentste werk met boe-geroep onthaald. Andere recensenten en critici waren dan weer heel lovend. Na het bekijken van de film begreep ik beter de reacties. Ik heb dan ook vooreerst gekozen om deze mozaiek achtige poster te gebruiken, want dat is ook wat deze film is. Elk hokje in de poster stelt een beeld voor van het leven en elk moment in de film doet dat ook. Het is geen zo'n ondoorgrondelijke film als Kubricks bijna onbegrijpelijke 2001, Space Odyssey, maar je moet eens durven stilstaan bij de vraag : wat is het leven?
Van een echt verhaal is nauwelijks sprake. Je volgt een familie op een bepaald scharniermoment in hun leven. De O'Briens hebben zonet een zoon verloren in de Vietnam oorlog. De moeder, getroffen door smart en de onrechtvaardigheid hiervan, richt zich tot God en probeert de zin van het leven te doorgronden. De broer, Jack, staat ook op een moeilijk moment in zijn leven, in een andere tijdsperiode weliswaar, en blikt terug op de jeugd die ze als gezin hebben gehad. Daarna neemt Malick afstand van enig verhaal om te filosoferen en de toeschouwer te tonen wat het leven is.
Hij begint om de plaats van de mens in het universum te beschrijven. Hij zet hierbij de onbeduidendheid van de mens tegenover de oneindigheid van het alles. Hij toont hoe het leven is ontstaan in het water, dan aangespoeld is op het land. Hij toont hoe dinosauriërs reeds geanimeerd werden door een gevoel van compassie voor hun soortgenoten. Dit is het "grote" leven. Daarna keert hij terug naar de O'Briens om het "kleine" leven te tonen. Een aaneenschakeling van momenten die iedereen ergens wel zal erkennnen, en die cruciale etappes zijn die bepalen wie we worden : ruziënde ouders, verlies van onschuld, teleurstellingen, verwarde emoties, de gave om zowel te scheppen als te vernietigen (net als god zelf?), haat, de ontdekking van het duistere kantje dat ieder van ons bezit, vergiffenis en bovenal liefde die alles verbindt. Ik betreur het alleen dat de film teveel vanuit de christelijke hoek bekeken wordt. Andere religies die het concept van God niet erkennen zullen zich hier misschien minder in vinden. Maar Malick levert een toch wel integrale kijk op het leven en het antwoord zou zich wel eens ergens tussen de lijntjes kunnen bevinden. Het toont aan dat de regisseur, die inmiddels toch op rijpe leeftijd is, tot bepaalde inzichten is gekomen over zijn eigen bestaan.
Vinny's Rating : 8/10
