woensdag 14 juli 2010

Unthinkable (2010)


Regie : Gregor Jordan
Genre : Thriller
Acteurs : Samuel L. Jackson, Carrie-Ann Moss, Michael Sheen, Stephen Root,...
Speelduur : 97 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0914863/

Polemische film die niet zozeer een spanning wil opbouwen rond terroristische acties, dan wel discussies wil oproepen over het gebruik van onorthodoxe methodes (lees : foltering) om mensen te redden. Jordan begeeft zich op provocatief gebied, maar de knappe montage van het verhaal zorgt voor een film, waar over gepraat zal worden.

Steven Arthur Younger is een ex Marine die in de Irak oorlog heeft gevochten, en zich ter plaatse bekeerde tot de islam. Zijn strijd voert hij nu ook tegen de Amerikanen, die een bedreiging vormen voor zijn geloof. Hij heeft drie nucleaire bommen verborgen in onbekende locaties en binnen de 24 uur zullen ze ontploffen en een groot deel van de USA verwoesten. Een militair commando ontvoert Younger. Om hem tot spreken te dwingen, hebben ze een folteraar in dienst genomen, H. Helen Brody, een hooggeplaatste CIA-agente, is eveneens van de partij. Haar functie laat toe dat ze op de hoogte blijft van wat er met Younger gebeurt. Wanneer H tot het afhakken van Youngers vingers overgaat, verzet ze zich tegen zijn methodes en probeert de zaak op een rationele en menselijke manier af te handelen. Wanneer dat niet lukt en de harde manier de enige manier lijkt, zit iedereen met de handen in het haar. Younger blijft zwijgen en de klok tikt door...

Ik begrijp dat Unthinkable een straight-to-DVD geworden is. De inhoud is wel erg spraakmakend, en confronteert de Amerikaan met methodes waarover hij liefst zijn mond houdt (denk maar aan Guantanamo). Hoe dan ook en tot mijn vreugde ging Jordan niet de gore toer op. Zijn film voelt ongemakkelijk aan maar bloederig wordt het nooit. De spanning wordt hoog opgedreven en de bedoeling is dat je zelf als kijker een standpunt inneemt ten opzichte van wat er getoond wordt. Hoe zou je zelf in die situatie reageren? Jackson speelt opnieuw een leuke rol, en is dan ook het personage die gezien de situatie, de meest consequente reacties heeft. Moss speelt zit in de andere zijde van weegschaal maar door rationeel te handelen brengt ze duizenden levens dichter bij de dood. Zalig die grijze zone-logica.

Vinny's Rating : 7/10

Eldorado (2008)


Regie : Bouli Lanners
Genre : Komedie / Drama
Acteurs : Bouli Lanners, Fabrice Adde, Philippe Nahon, Didier Toupy,...
Speelduur : 80 min.

Een Belgische roadmovie. Je kunt het je zo gek niet indenken.... een landje waar je in twee tot drie uur voorbij rijdt, daar maakt Lanners een roadmovie van, waardoor je de indruk krijgt dat de personages dagen aan een stuk door België rijden. Absurde situaties en surrealistische personages definiëren dan ook deze wat alternatieve film.

Yvan, een eenzaat komt thuis en betrapt een dief in zijn huis. De jongeman schuilt onder zijn bed maar wordt toch geklist. Zijn naam is Elie, een jonge drugverslaafde die op weg is naar huis. Yvan wil hem eerst niet helpen, maar een vleug van mededogen haalt hem over om Elie bij zijn ouders af te zetten. Onderweg komen ze terecht in enkele surrealistische situaties.

Een heel eenvoudig verhaal dus. En toch iets aparts. Eldorado heeft het van zijn vreemde situaties (die nudist) en licht gestoorde personages. Geen enkel mens die je hier ziet heeft ze alle vijf op een rijtje en dat schept momenten waarbij je even een "what the fuck" gevoel krijgt. De stijl is sober en Lanners gebruikt een catchy soundtrack. Jammer dat de personages droog en onuitgediept blijven. Het einde komt er niet met veel woorden aan, maar je begrijpt duidelijk de bittere boodschap erachter. Goed gefilmd, leuk om te zien maar wat mij betreft niet onvergetelijk.


Vinny's Movies : 6/10

zondag 4 juli 2010

One Night Stand (1997)


Regie : Mike Figgis
Genre : Drama
Acteurs : Wesley Snipes, Nastassja Kinski, Kyle McLachlan, Robert Downey Jr, Ming Na Wan,...
Speelduur : 102 min.

Het klikt wel tussen mij en Mike Figgis. Zijn films hebben altijd wel een zekere stijl die me bevalt. Vooral het dubbelzinnige Internal Affairs en de film noir Liebestraum maakten heel wat indruk. Hoewel de affiche eerder een saai drama liet vermoeden werd ook dit een sterker filmmoment dan vermoed. Onverwacht is de hoofdrol van actiekanon Snipes, die bewijst dat hij ook dramarollen aankan.

Max is een grote naam uit de reclamewereld die voor zijn job regelmatig overvliegt van LA naar New York. Hij is getrouwd, heeft twee kinderen en eigenlijk alles om gelukkig te zijn. Tijdens zijn reis naar New York bezoekt hij een oude vriend, Charlie, met wie hij jaren geleden ruzie mee heeft gehad. Daarna hebben ze elkaar nooit meer gezien. Max wil hier zand over doen. Charlie, die homoseksueel is, bekent hem dat hij Aids heeft en waarschijnlijk niet lang meer zal leven. Even later ontmoet hij toevallig Karen en door omstandigheden gaat hij een avondje uit naar een klassiek concert. Hun avondje eindigt onder de lakens. Ook Karen is een getrouwde vrouw. Iedereen keert terug naar huis. In LA denkt Max verder over zijn "one night stand" en ontdekt dat zijn gevoelens voor Karen veel dieper gaan dan die voor zijn vrouw. Toch probeert hij alles te vergeten. Een jaar later begeeft Max zich opnieuw naar New York om Charlie te bezoeken, die nu als terminaal Aids patiënt in de kliniek ligt. Daar ontmoet hij Karen opnieuw op onverwachte wijze...

Ik heb elke minuut genoten van deze gedragsstudie over mensen en hun omgang met hun gevoelens. Je zult verbaasd zijn hoe sterk je je laat meedrijven met de film. Snipes, Kinski en Ming-Na zijn de proefkonijnen van Figgis, die op een intimistische manier toont hoe een "one night stand" ontstaat, hoe Snipes zich gedraagt met zijn vrouw achteraf en hoe Kinski en Snipes bij de tweede ontmoeting oogcontact vermijden met elkaar, als om hun (schuld)gevoelens te verbergen. Een zekere spanning zat er wel in, want ik vroeg me vaak af welke reacties er zouden komen in bepaalde situaties.Het acteerwerk is dus erg non-verbaal, en dat is zeer moeilijk acteerwerk. Ik kon hierdoor alleen nog meer bewondering hebben voor de acteurs. Zoals ook te verwachten is, brengt de kortstondige passie ook gevolgen met zich mee. Spilfiguur is een terminaal zieke AIDS patiënt, gespeeld door Robert Downey Jr. Wat zijn rol in het hele verhaal is is een beetje de verrassing dus mondje toe... Goed einde ook, enigszins te verwachten maar een betere keuze was er niet als slot en indien je het einde inziet, dan heb je begrepen wat Figgis wilde vertellen. Dit is een film die ik iedereen warm aanraad.

Vinny's Rating : 8/10

The Onion Field (1979)


Regie : Harold Becker
Genre : Drama / Thriller
Acteurs : John Savage, James Woods, Franklyn Seales, Ronny Cox, Ted Danson, ...
Speelduur : 122 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0079668/

Onion Field is de reconstructie van een brutaal fait-divers dat zich in Los Angeles afspeelde in 1963. Daarbij werden twee agenten ontvoerd door twee misdadigers. Eén van de agenten werd vermoord en de ander kon op de vlucht slaan. Na de reconstructie volgt dan de daaropvolgende rechtszaak. Heel bijzonder aan de film zijn de karakters. Het is een thriller die het vooral moet hebben van zijn puike acteerwerk.

Greg Powell is een gestoorde ex-gevangene die een wat meelopende Jimmy Smith recruteert als zijn partner. De charismatische Powell oefent een invloed uit op Smith, die dan meestal doet wat van hem gevraagd wordt. Na een overval worden ze allebei aan de kant gezet door twee agenten, Hettinger en Campbell. De aanhouding neemt een dramatische wending aan wanneer de agenten worden ontwapend en ontvoerd in Powells wagen. Ze worden naar een afgelegen uienveld gebracht, waar Campbell in koelen bloede wordt vermoord. Hoe hij vermoord wordt laat ik hier even in het midden, want dit maakt het onderwerp uit in de juridische zaak die daarna zal volgen en die cruciaal is voor de bepaling van Smiths bijdrage. Na de moord loopt Hettinger vrij snel weg en vindt hulp bij een lokale landbouwer. Powell kan het zich niet veroorloven om Hettinger in leven te laten en gaat naar hem op zoek. Even later wordt het duo dan tijdens een banale controle toch als verdachte aangehouden door een politie-agent wegens papieren die niet in orde zijn. Het verband wordt al snel gelegd met het lijk van Campbell, die daarna teruggevonden wordt...

Het is een ijzingwekkend verhaal. Becker laat het ook niet om het beroep van agent niet als heldhaftig te tonen, maar als een gevaarlijk en risicovol beroep. Hettingers sociale leven wordt compleet verwoest en hij houdt er een blijvend trauma aan over. In die zin is deze film zeer realistisch te noemen. James Woods zet zijn eerste grote rol neer als de crapuleuze boef Powell, duidelijk een man die niet maalt om anderen. Wanneer hij in hechtenis genomen wordt, schuift hij direct de schuld in de schoenen van Smith en beroept zich op enkele juridische finesses om zijn straf te beperken. Het is echter Seales in zijn rol van Smith die het meeste indruk wekt. Je zou haast sympathie hebben voor dit zachte ei, die zich volledig laat inpalmen door Powell, en daarna als zondebok gebruik wordt en de stoel riskeert. Het is pas dan, dat hij besluit om op zijn manier terug te vechten. Het interessante verhaal verliest zijn tempo wel wanneer de rechtbankzaak eraan komt samen met juridische taal die niet altijd even duidelijk was voor mij. Gelukkig maakt de emotionele diepgang hier wel een film van, die niet ongevoelig laat.


Vinny's Rating : 6,5/10