Ted (2012)

Regie : Seth MacFarlane
Genre : Komedie
Acteurs : Mark Wahlberg, Mila Kunis, Giovanni Ribisi,...
Speelduur : 106 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1637725/

Ondanks de aanwezigheid van een koddige teddybeer is dit GEEN film voor kinderen. Hou hen thuis, of kies liever voor de Pixar film "Brave", want hier zullen ze toch niks van snappen. Hoe kan het ook anders met een drugsrokende, hoerenlopende en grofgebekte beer. 

Door een kinderwens kwam Ted in John Bennetts leven toen hij nog een kind was. De beer groeide verder op met hem tot in zijn volwassen leven. Beiden zijn allerbeste buddies. John heeft ook al enkele jaren een vriendin, Lori, die zich echter mateloos stoort aan hun puberale gedrag wanneer ze samen zijn. Van zodra Lori weg is, zetten ze duchtig de bloemetjes buiten. Hun fascinatie voor Flash Gordon kent geen limieten. Maar John wil verder in zijn volwassen leven en Lori zet hem onder druk om Ted de flat uit te krijgen. Samen zoeken ze een job voor Ted. Intussen komt de populaire teddy in het vizier van een teddybeerfetisjist en zijn halve gare zoon...

De pis en kakhumor zal niet iedereen in de smaak vallen, maar de grappen volgen elkaar in sneltempo op en al die onzin, van de Flash Gordon fuif tot het optreden van John in een Nora Jones spektakel, kan makkelijk door de beugel. Ook van de leuke Ted zelf, die hier prachtig geanimeerd wordt, slikt men de grove grappen gemakkelijk door. Soms buitengewoon grof, doch enorm vermakelijk.

Rating : 7,5/10

De Rouille et d'Os (2012)

Regie : Jacques Audiard
Genre : Drama
Acteurs : Matthias Schoenaerts, Marion Cotillard, Bouli Lanners, Céline Sallette,...
Speelduur : 120 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt2053425/

Eén van de mooiste films van het jaar is ongetwijfeld De Rouille et d'Os van Audiard met onze eigen Mathias Schoenaerts in de hoofdrol. Wat de film zo mooi maakt is de menselijke warmte die uit de beelden en de acteurs stralen. Na deze film voel je je meer mens dan er voor en je weet ook weer waarom. Het verhaal is er niet één van medelijden dan wel van medeleven en strijd.

Alain Van Versch alias Ali verlaat na familiale tegenslagen het druilerige België voor het warme Antibes waar zijn zuster woont. Hij trekt bij haar in samen met zijn zoontje en probeert zijn leven weer in het goede spoor te krijgen. Hij vindt een baantje als buitenwipper in een discotheek en verdient een centje bij met illegale gevechten. Hij ontmoet er Stéphanie, een orka-temster die na hun ontmoeting in een stom ongeluk beide benen verloor. Beiden hebben niks gemeen met elkaar. Ze landt na haar ongeluk in een diepe depressie en heeft geen zin meer in het leven. Om niet alleen te zijn belt ze Ali op, die haar terug de mooie momenten van het leven laat ontdekken. Stéphanie ontdekt dat het leven ondanks haar handicap nog steeds alle mogelijkheden biedt als voordien. Ze leert opnieuw zwemmen en ook in een "afgesproken" sexuele relatie met Ali drijft haar passie en levenslust weer naar boven. Maar zal ze zich volledig kunnen aan de onstabiele Ali kunnen optrekken?

Cotillard speelt één van de mooiste rollen van het jaar als een vrouw die beide benen verloor. De special effects zijn indrukwekkend alsook de manier waarop Cotillard deze invalide maar levenslustige vrouw speelt. Dit is buitengewoon sterk. Schoenaerts speelt geen al te slimme kerel; hij weet wat vechten is in het leven en leert haar ook om de armen niet te laten zakken. Audiard is na "Un prophête", "De battre mon coeur s'est arrêté" en nu "De Rouille et d'Os" stilaan één van mijn favoriete Franse regisseurs aan het worden met dit moderne sprookje. Dit is een film waar je niet omheen kunt.

Rating : 9,5/10

John Rabe (2009)

Regie : Florian Gallenberger
Genre : Oorlog / Drama
Acteurs : Ulrich Tukur, Daniël Brühl, Steve Buscemi, Anne Consigny, Dagmar Manzel,...
Speelduur : 134 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1124377/

John Rabe is niet zomaar een film over de Oskar Schindler van China. Het is ook een film die de aandacht vestigt op een verloren holocaust, de hel van Nanking. Japan viel toen met harde hand China binnen en bestormde de stad Nanking in 1937 om illico presto een massamoord te begaan. 

John Rabe is de bedrijfsleider van een Siemens filiaal in de stad. Hij woont er al bijna 30 jaar met zijn vrouw Dora. Op een dag komt een lid van het Nazi regime, Fliess, toe om Rabe te vertellen dat hij terug naar Duitsland wordt geroepen en dat het bedrijf zal gesloten worden. Intussen bestoken de Japanse gevechtsvliegtuigen Nanking, waarna Rabe de Chinezen redt door hen allemaal onder een gigantische swastika-vaandel te verbergen. Duitsland is immers een politieke bondgenoot van Japan. Om de situatie meester te kunnen wordt Rabe tot woordvoerder van de internationale gemeenschap benoemd, waarna een vrije zone wordt onderhandeld voor de bevolking. Hij moet de handen in elkaar slaan met dokter Robert Wilson, die een gloeiende hekel heeft aan Rabe omwille van diens ideologie.

De dramatische scènes, versterkt door strijkers steken vaak op een vervelende manier de kop op, maar John Rabe is verder ook een drama dat helemaal niet oppervlakkig overkomt. Zo schrijft Rabe op een bepaald moment een brief naar Hitler om versterking te vragen bij de humanitaire ramp die zich in de stad afspeelt, wat mooi illustreert dat Rabe gelooft in de goedheid van zijn Führer jegens zijn vaderland. Daartegenover staat dan weer Wilson, die geleidelijk afstand neemt van zijn hatelijke vooroordelen tegenover Rabe.De film toont ook de moordlust van de Japanners onder leiding van een bloeddorstige prins. Vooral Ulrich Tukur, toch een sterk karakterakteur voor wie hem kent als de Stasi spion uit "Das leben der anderen", speelt overtuigend zijn personage en zorgt voor enkele sterke momenten. Buscemi is een vreemde keuze en verwacht je niet gauw in films als deze. Met hem is het even afstand nemen van zijn Tarantino en Joel Coen rollen. Dit was zeker een nog betere film, als men de voortdurende neiging voor emo er soms tussenuit had gelaten. 

Rating : 7/10

Headhunters (2011)

Originele titel : Hodejegerne
Regie : Morten Tyldum
Genre : Thriller
Acteurs : Aksel Hennie, Nikolaj Coster-Waldau, Synnove Macody Lund, Julie R. Olgaard
Speelduur : 100 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1614989/

Crimi-auteur en popartiest Jo Nesbo kan de opvolger genoemd worden van Stieg Larsson, de bekende en inmiddels overleden schrijver van "Mannen die vrouwen haten". Zijn werk Headhunters werd door de Noorse cineast Morten Tyldum verfilmd en vertelt het verhaal van headhunter Roger Brown. Hij is succesvol, is getrouwd met kunstgaleriehoudster Diana en houdt er een luxueuze levensstijl op na. 

Hij heeft het ondanks alles financieel niet eenvoudig en steelt kunstwerken om de eindjes aan mekaar te knopen. Of is het gewoon een rijke stinker die zich verveelt? Op de opening van haar galerij stelt Diana een zekere Clas Greve voor, een man die niet enkel de geschikte kandidaat is voor een CEO-functie die Brown nog te bieden heeft, maar ook de trotse bezitter van een gegeerd Rubens kunstwerk. Brown besluit zijn slag te slaan. Tijdens de roof ontdekt hij de GSM van Diana in Greves kamer, en zijn handlanger Ove vindt hij de volgende dag dood terug in zijn eigen garage. Daarna belandt hij in een situatie waarbij men hem naar het leven staat. Hij kan niemand meer vertrouwen, zelfs zijn eigen vrouw niet.

Tyldum weet het mysterieus opgebouwde verhaal intrigerend naar voren te brengen. Je wordt vakkundig op het verkeerde been gezet. De levensbedreigende en zeer gewelddadige situaties waarin Brown terecht komen geven geen enkele hint over hoe het zal eindigen. En je weet meteen vooraf dat het niet op een voorspelbare manier zal zijn. Hoe verder de film vordert, hoe sterker het paranoide gevoel, zowel bij Brown als bij de kijker, overheerst. Alleen het einde voelt net afgeraffeld aan en de uitleg overtuigt niet volledig. Maar omdat de thriller zonder erg ver gezocht te zijn toch onconventioneel overkomt, is dit een dikke aanrader.

Rating : 8/10

Take Shelter (2011)

Regie : Jeff Nichols
Genre : Drama / Thriller
Acteurs : Michael Shannon, Jessica Chastain, Shea Whigham, Tova Stewart, Katy Mixon,...
Speelduur : 121 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1675192/

Films over een komende apocalyps doen het meestal goed aan de box-office. Het prachtige "The Road" van Hillcoat, dat ik al gereviewd heb een tijdje terug, het gewelddadige en gure "The Divide" dat momenteel ook in omloop is maar ontgoochelend uitviel zijn slechts twee titels uit dit subgenre. Nichols is dubbelzinniger met zijn film, en ik moest eerder denken aan Von Triers Melancholia. Hij toont een traag drama, met een lichte subtiele onderhuidse spanning die nooit echt doorbreekt maar steeds als een Damocles-zwaard boven het hoofd blijft hangen.

Curtis LaForche, vrouw Sam en het doofstomme dochtertje Hannah vormen een hecht en liefdevol gezin. Ze hebben het niet breed en plannen hun leven van dag op dag. Curtis werkt op een werf met Dewart, een collega die ook een goede vriend is geworden. Curtis begint nare dromen te krijgen waarbij zijn hond hem aanvalt, of waarbij hij en zijn dochter met geweld overvallen worden in hun auto. Dit allemaal met een apocalyptische storm op de achtergrond. De dromen zijn zo realistisch en angstaanjagend dat ze stilaan hun tol beginnen te eisen. Hij wil zijn gezin niet verontrusten en verzwijgt het maar zoekt ondanks alles een arts en daarna een begeleider op. Sam krijgt stilaan het vermoeden dat er iets niet OK is met haar man wanneer hij een schuilkelder begint aan te leggen. Voor iedereen een nodeloze investering die het gezin in meer financiële problemen brengt. Curtis lijkt echter niet te willen wijken en is overtuigd dat een nog nooit geziene ramp zit aan te komen... Heeft de man premonitoire dromen, of lijdt hij aan schizofrenie?

Op die vraag zal ik zelf niet antwoorden. Ik kan alleen zeggen dat Nichols het einde knap heeft aangepakt. Sommigen zullen het haten, anderen zullen het toejuichen. De rollen van Shannon en de roodharige rijzende ster Chastain zijn van topklasse. Ze houden de film recht met présence : Shannon, een kolos van een man die een kwetsbare zijde verbergt en Chastain die precies het tegenovergestelde is : een sterke vrouw die net niet de leiderfiguur is in het gezin. Een relatie die onder druk gezet wordt door een reeks visioenen die een vernietigende impact hebben op hun werkelijkheid. Ik betreur het gebrek aan karakterontwikkeling en de te belangrijke focus op het personage van Shannon. Hij is best leuk om aan het werk te zien. Maar ook bvb een Shea Whigham en zijn vrouw konden een belangrijkere rol spelen. Visueel is het verder wel een mooi afgewerkte film.

Vinny's Rating : 7/10

The Woman in Black

Regie : James Watkins
Genre : Horror / Drama
Acteurs : Daniel Radcliffe, Roger Allam, Ciaran Hinds, Alexia Osbourne, Daniel Cerquera...
Speelduur : 95 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1596365/

Het is even wennen om Daniel Radcliffe te zien in een andere rol dan Harry Potter. De acteur is duidelijk op zoek naar serieuzere rollen en zal moeten bewijzen dat hij andere dingen kan dan tovenaarskind te spelen. Ik had nu zelf niet verwacht dat hij in een film van James Watkins zou verschijnen, regisseur van de Britse rauwe horrorfilm Eden Lake. De man waagt zich met Woman in Black aan een ouderwetse maar effectieve spookhuisthriller met Victoriaanse trekjes.

Arthur Kipps is een jonge advocaat die door zijn overste naar een afgelegen dorpje, Crythin Gifford, gestuurd wordt om de erfenis te regelen van een excentrieke oude vrouw die pas overleden is. Pas toegekomen stoot hij op weinig behulpzame mensen. Ook de lokale jurist ziet hem liever gaan dan komen. Maar Kipps is koppig en hij betaalt een koetsier om hem tot Eel Marsh House te brengen, die door eb en vloed slechts op twee momenten per dag bereikbaar is. Daar wordt hij onmiddellijk ondergedompeld in een drukkende atmosfeer en krijgt hij het gevoel niet alleen te zijn. Ook het dorp zelf heeft zijn geheimen : ieder gezin verloor in de voorbije jaren wel eens een kind, en de verklaring daarvoor zou zich wel eens op Eel Marsh House kunnen bevinden...

Samen met Insidious van James Wan is dit een film die het spookhuis genre enige frisheid bezorgt door zowel visueel aantrekkelijk te zijn als verrassend met het plot. De cinematografie is prachtig en de locatie van Eel Marsh House is grandioos bedreigend. Vooral de sfeer in het huis zelf is erg akelig, en Watkins focust op donkere hoekjes waar je nu en dan denkt iets te zien en dan weer niet. Het spreekt voor zich dat een kundig regisseur die deze techniek goed meester is, ook een doorwinterde horrorfilmliefhebber nog de stuipen op het lijf kan jagen. In wezen is het een redelijk clichéfilmpje maar het werkte wel steeds zoals het hoorde. De technische kant loont veel meer de moeite dan het acteerwerk, dat nergens uitblinkt. Ook Radcliffe, die heel de film door met dezelfde ernstige expressie rondloopt, is weinig memorabel. Woman in Black is dan misschien niet origineel, bij momenten vond ik het toch angstaanjagend.

Vinny's Rating : 7/10

Shame (2011)

Regie : Steve McQueen
Genre : Drama
Acteurs : Michael Fassbender, Carey Mulligan, Nicole Beharie, James Badge Dale,...
Speelduur : 101 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1723811/

McQueen snijdt met Shame een delicaat onderwerp aan en een sociaal taboe : seksverslaving. De individualistische samenleving ligt hier ongetwijfeld aan de basis van maar dat interesseert McQueen niet zo. Hij geeft er een karige uitleg aan. Hij legt de impact bloot van de verslaving op de mens en zijn omgeving, en het is best een boeiende film geworden. De regisseur maakte zijn huiswerk goed en belicht heel wat aspecten.

Brandon is een dertiger die alleen in zijn appartement in New York woont. Zijn baas David is een vrouwenzot maar met een gezonde lust voor vrouwelijk schoon. Brandon daarentegen heeft één probleem : hij is verslaafd aan pornografie en kan geen normale relaties met vrouwen aanknopen. Zijn psyche wordt totaal overheerst door sexuele beelden. Op een dag komt zijn zus Sissy bij hem intrekken en dat haalt zijn privacy door elkaar. Ze werkt als zangeres in een chic restaurant en is op zoek naar liefde en genegenheid in haar leven. We begrijpen dat Brandon de enige familie is die ze nog heeft. Brandon zelf is ontdaan van enige emotie. Hij papt aan met een werkcollega, Marianne en er lijkt een seksuele spanning te ontstaan, maar dan wordt hij geconfronteerd met zijn perverse gedachten. Intussen blijft hij blind voor Sissy, die langzaamaan depressief wordt...

Ik dacht aanvankelijk een kille film te zien maar Shame bevat ook enkele warme scènes zoals de minutenlange cover die Sissy zingt van "New York, New York", met een emotie die niet lijkt door te dringen bij Brandon. Ook het zwijgzame oogcontact tussen Brandon en een vrouw op de trein is een belangrijk moment. Die vrouw symboliseert bijna de verleiding want ze draagt om haar vinger een ring die aantoont dat ze ofwel verloofd ofwel getrouwd is. En toch zit ze flirterig te doen met Brandon, of is het slechts een verkeerde interpretatie van de signalen? Fassbender speelt een gedurfde rol die respect afdwingt. De man die hij speelt lijdt inwendig aan zijn verslaving. De droefenis en de leegheid van zijn bestaan komen pijnlijk naar boven als hij voor de zoveelste keer klaarkomt. Het is geen film waar je met een brede lach uit de bioscoop komt maar het is een klein imposant werkje.

Vinny's Rating : 7,5/10

The Whistleblower (2010)

Regie : Larysa Kondracki
Genre : Thriller / Drama
Acteurs : Rachel Weisz, Vanessa Redgrave, Monica Bellucci, David Strathairn, Nikolaj Lie Kaas,...
Speelduur : 112 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0896872/

De kleine europese cinema van Whistleblower trekt op zich wel de aandacht en belicht de wanpraktijken van de VN waarnemers in de transitieperiode na de oorlog in ex-Joegoslavië. Hoewel de regie rauw en beperkt blijft kon Kondracki toch rekenen op een sterrencast. Weisz vind ik altijd interessante rollen kiezen : of het nu de wetenschappelijk verlichte Hypatia uit "Agora" is of deze geëngageerde Kathryn Bolkovac uit "Whistleblower".

Dat is trouwens een echt gebeurd verhaal. Bolkovac, aanvankelijk politie-agente ergens in Nebraska probeert een tijdje haar familiale problemen te ontvluchten en neemt een taak op als agente in de Gender Affairs bij de VN in een Bosnië na de Dayton akkoorden. Ze werkt samen met een door en door corrupte politie om huiselijk geweld, verkrachting en prostitutie te bestrijden. Ze krijgt respect van haar overste, Madeleine Rees (Redgrave) en begint een affaire met een collega, Jan. Ze stuit in haar opdrachten op een georganiseerde groep mensenhandelaars die jonge meisjes uit het Oostblok als slaafjes en prostituées gebruiken. De film volgt parallel met Bolkovac' verhaal ook de kalvarie van Raya en Irka, twee jonge Oekraïense meisjes die ontvoerd werden naar Bosnië. Raya kan even ontsnappen en Bolkovac ontfermt zich over haar met de belofte om de verantwoordelijken aan te pakken. Maar haar belofte zou wel eens onmogelijk blijken, wanneer ze ontdekt dat bepaalde VN-lui smeergeld krijgen en zelf "gebruik maken" van de jonge meisjes...

Whistleblower is geen film die het publiek wil plezieren met spectaculaire actie en happy-endings. Het is een grimmige aanklacht tegen de flagrante misbruiken van de VN zelf in vredestijd. Bolkovac botst met haar neus tegen een muur en moet machteloos toezien hoe niks lijkt te veranderen. Dat geeft de film een deprimerend kantje samen met de rauwe realistische verfilming met een bijna onverdraaglijke verkrachtingsscène. Het is met deze film zeker belangrijk om te benadrukken dat de VN-peacekeepers veel meer macht en invloed hebben om onbestraft criminele handelingen te verrichten dan om vrede te handhaven en dit is best een beangstigende gedachte.

Vinny's Rating : 7/10