Man Of The Year (2006)

Regie : Barry Levinson
Genre : Komedie / Thriller
Acteurs : Robin Williams, Christopher Walken, Laura Linney, Jeff Goldblum,...
Speelduur : 115 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0483726/

Amper een week geleden legde Obama de eed af als president van de Verenigde Staten, waarmee een eind kwam aan het lange mediacircus rond de verkiezingen. Ik geef toe dat ik "Man of the Year" bekeek in een lichte Obama-roes. En van "Rain Man"-regisseur Levinson verwachtte ik heel wat.

Tom Dobbs is een standup comedian die een politieke show heeft. Voor de grap stelt hij zich verkiesbaar. De mensen denken dat het menens is, en moedigen hem aan om ermee door te gaan. Gesteund door zijn producer Menken start hij een campagne, neemt deel aan verhitte debatten en wint tenslotte de verkiezingen. De enige persoon die weet dat de resultaten verkeerd zijn, is Eleanor Green, een bediende bij Delacroy Systems, de firma die verantwoordelijk is voor het elektronisch "touchscreen" verkiezingsprogramma. De enige reden waarom Dobbs won was omdat er zich nog een bug in het systeem bevond. De bazen van Delacroy, die diskrediet vrezen, ontslaan haar en stoppen de hele zaak in de doofpot. Green besluit om Dobbs op de hoogte te brengen....

De eerste helft van de film is één flauwe grap. Je moet jezelf bedenken dat Geert Hoste president zou kunnen worden. Er kon nog heel wat leuke humor uitgehaald worden uit de stommiteiten die Williams als president kon doen. Williams blinkt uit in het uithalen van stommiteiten. Dat bewees hij al in "Good Morning Vietnam" van dezelfde Barry Levinson. Maar nee, scriptwriter en regisseur kozen voor een tegengestelde koers, en veranderen "Man of the Year" van satirische komedie naar bedrijfsthriller. Ik vond deze verrassende combinatie weinig geslaagd en zelfs onbegrijpelijk omdat de film totaal geen toon meer heeft. Liefhebbers van komedie zullen vloeken met het thriller-achtige aspect en liefhebbers van thrillers zullen groen lachen met de flauwe uitlatingen van Williams. Het mag gezegd zijn, dit is een inspiratieloze film. De cast kan niks redden : Walken is droog, Linney kaapt nog de beste rol weg met een mooi staaltje overacting en Jeff Goldblum speelt een bijrol. Het enige goede dat nog overschiet is het idee.

Vinny's Rating : 4,5/10

The Motorcycle Diaries (2004)

Originele titel : Diarios de Motocicletas

Regie : Walter Salles
Genre : Drama / Avontuur

Acteurs : Gaél Garcia Bernal, Rodrigo de la Serna, Mia Maestro,...

Speelduur : 127 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0318462/

De Braziliaan Salles belicht met "Motorcycle Diaries" één van de minst gekende aspecten uit Che Guevara's leven : zijn jeugd. Bernal zet een gevoelige en zelfs alledaagse jongeman neer, ver van het idee dat we van de Che hebben, een charismatische revolutionair.

Het verhaal vangt aan in het begin van 1952. Alberto Granada wil met zijn motor een odyssée door het Zuidamerikaanse continent doen voor zijn 30e verjaardag. Om niet alleen hoeven te zijn, neemt hij zijn beste vriend, Ernesto Guevara mee, een 24-jarige dokterstudent uit een welgestelde familie. Met goedkeuren van Ernesto's ouders, vertrekken ze voor een 10.000 km lange tocht. Wat Ernesto niet weet, is dat de tocht hem voorgoed zal veranderen, en hem recht naar zijn lot brengt. Ze rijden door de desolate pampa in Argentinië, over besneeuwde wegen in Chili, ze reizen te voet door de woestijn van Atacama, bezoeken Macchu Pichu en belanden tot slot in een melaatsenkamp waar ze maandenlang blijven werken. Tijdens deze tocht ontmoeten ze veel mensen. Eerst ontmoeten ze interessante meiden die ze hopen te versieren. Daarna opent Ernesto zijn ogen voor de sociale miserie van de autochtone bevolking en leest literatuur over een unionistisch Zuid-Amerika. Hij wordt stilaan een man van het volk, en voelt zich aan hun zijde geroepen...

In zekere zin is dit een interessante film, omdat we getuige zijn van de wording van een revolutionair. Met fascinatie kijken en hopen we te snappen waarom Ernesto de Che werd. Anderzijds horen we Guevara weinig over zijn politiek-sociale bewustwording praten waardoor de film zijn doel wat mist. Verder is er een gapende kloof tussen het sympathieke personage in de film en het idee dat we van de communist die de Che was, en die de Cubanen tien jaar later meer slecht dan goed heeft gedaan. We zien twee naïeve middenklassers, die een initiatieve reis maken voor ze hun succesvolle carrières starten, de één biochemist en de ander arts. En de beelden zijn zo ongelofelijk mooi, dat we écht zin krijgen om naar Peru en Chili af te reizen. Ze gaan door diverse landschappen, vallen vele malen op de tarmac en doen de dingen die jongeren verondersteld zijn te doen. Ik heb de film in één adem uitgekeken, het is waar, alleen vond ik de jonge Che te zwak uitgebeeld, zelfs al weet ik dat het verhaal een verfilming is van Granado's boek. Heel mooi was de symbolische scène waarin Guevara 's nachts een rivier overzwemt om zijn verjaardag te gaan vieren met de melaatsen. Erg sterk.

Vinny's Rating : 7,5/10

Pet Sematary (1989)

Regie : Mary Lambert
Genre : Horror
Acteurs : Dale Midkiff, Fred Gwynne, Denise Crosby, Brad Greenquist,...
Speelduur : 102 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0098084/

"Pet Sematary" is de zoveelste zombie-film. Wat kunnen we nog meer verwachten? Aha, het is de eerste zombiefilm die zich in de buurt van een DIERENkerkhof afspeelt. Stephen King himself was er opgekomen!

Het gezin Creed, bestaande uit vader Louis, moeder Rachel en twee kinderen Gage en Ellie, vestigen zich in een nieuw mooi huis in een landelijk dorpje. Louis werd er als schoolarts aangenomen. Het gezin moet voortdurend waakzaam zijn op de highway, waar tientonners aan hoge snelheid voorbijrazen. Dat is ook de reden waarom er een dierenkerkhof is, vertelt hun gepensioneerde buur Jud. Op een dag overlijdt een jongen, Victor Pascow, in de school, terwijl Creed hem probeerde te reanimeren. Kort daarop ziet hij de geest van Pascow in zijn dromen, die hem verwittigt voor het kerkhof. Wanneer de kat van de Creeds doodgereden worden, begraven Jud en Louis het dier op een oude Indische begraafplaats, iets verderop. De dag erop keert het dier terug naar huis, maar vertoont agressief gedrag. Het drama slaat toe, wanneer hun zoontje Gage omvergereden wordt...

De rest laat zich misschien al raden. Wat Kings verhaal een stuk beter maakt, is de focus op het verwerken van overlijden. "Soms is de dood beter", weerklinkt het uit de mond van Jud. En daar gaat het in essentie om : het niet kunnen accepteren om te verliezen. Daarbij voegt de auteur een persoonlijk trauma van dokter Creeds vrouw toe en ze wordt daarbij opnieuw geplaagd door schuldgevoel. "Pet Sematary" is een dreigende, creepy film, eerder dan een horrorfilm die het van hemoglobine-uitspattingen moet hebben. Lambert houdt de dreiging voelbaar en speelt in op pijnlijke gevoelens. Stel je voor dat je een kind verliest en je het opnieuw tot leven kon brengen : zou je het doen? Zoals altijd in Kings werken, zijn er altijd gevolgen. Jammer van het ongelofelijke cliché einde, dat de film een punt in de rating kost.

Vinny's Rating : 6/10

Appaloosa (2008)

Regie : Ed Harris

Genre : Western

Acteurs : Ed Harris, Viggo Mortensen, Renée Zellweger, Jeremy Irons,...

Speelduur : 115 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0800308/

Het eerste wat me opviel was de gelijkenis tussen Harris en Clint Eastwood op de affiche. Tijdens de film werd duidelijk dat "Appaloosa" helemaal geen spaghetti-western was. Het is een rustige film, die ergens tussen de psychologische western ligt, waarvan "The Assassination of Jesse James" het mooiste voorbeeld is, en de typische western, waar de sheriff op alle mogelijke manieren de orde moet handhaven.

Ed Harris speelt Virgil Cole, een oudere man, die in het dorpje Appaloosa ingehuurd wordt samen met zijn onafscheidelijke metgezel, Everett Hitch. De vorige sheriff verdween nadat hij een bezoekje bracht aan Randall Bragg, een welstellende rancher, die, zo zegt men, banden heeft met de Amerikaanse president. Cole en Hitch maken Bragg vlug duidelijk wie de baas is in Appaloosa, en verdenken hem ook dat hij de vorige sheriff vermoord heeft. Intussen komt een pittige dame in het dorp aan, Allison "Allie" French, die haar oog op de viriele Cole laat vallen. Het komt al snel tot een relatie. Het leven zou wellicht gewoon verder gegaan zijn, ware het niet dat een jonge man die in Braggs huishouden werkte, getuigt dat Bragg de sheriff vermoordde. Hij wordt onder bescherming geplaatst en Bragg wordt gevangen gezet. Niet voor lang...

De personages hebben meer karakter dan in een doorsnee-western. Zelden ziet men grote vriendschappen in westerns. De cowboys zijn meestal geharde éénzaten, en de meeste vriendschappen slaan om in verraad. Hier zijn Cole en Hitch twee handen op een buik. Cole vertrouwt Hitch meer dan hij Allie vertrouwt. Wat Allie French betreft, speelt ze een interessante rol als iemand die voor emotionele problemen zorgt, vooral bij Cole. Ze is een onzekere vrouw, die instinctief door de machtigste man aangetrokken wordt. Hitch ziet het in, maar Cole, die weinig van vrouwen begrijpt, is verliefd en hoopt dat ze met hem zal blijven. Als western mag Ed Harris' werk best gezien worden, hoewel de magere dialogen het niveau van de film wat afzwakken, en er best wat meer spanning in kon. We verwachten niet veel van de film, zodra Bragg gevangen wordt, en voor 60% van de film een gevangene blijft. Wat moet er dan nog gebeuren, vroeg ik me af? De interessantste rol vond ik weggelegd voor Zellweger en zelfs tegen het einde, bleef ze me intrigeren. Ik voelde al snel dat de film zou eindigen met een shootout, maar wat er met Bragg zou gebeuren interesseerde me minder dan hoe het zou verdergaan met Cole en Hitch. En dat is misschien nog het beste aan Appaloosa.

Vinny's Rating : 7/10

Germinal (1993)

Regie : Claude Berri
Genre : Drama
Acteurs : Renaud, Gérard Depardieu, Miou-Miou, Judith Henri, Jean-Roger Milo,...
Speelduur : 151 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0107002/

Claude Berri overleed op 12 januari 2009. Zeker de moeite om met het beloonde "Germinal", gebaseerd op de roman van Emile Zola, nog eens terug te blikken op één van zijn grootste, en mooiste werken. De film speelt zich af in de jaren '80 van de 19e eeuw in het noorden van Frankrijk. Mensen leven er al eeuwen lang van de zware en ongezonde arbeid in de koolmijnen.

Etienne Lantier, die op zijn vorige werk zijn ontslag kreeg, neemt een job aan in de mijn, en ontmoet er de familie Maheu, waar ze van vader op zoon in de mijn werkten. De grootvader, Vincent, bijgenaamd Bonnemort (Jean Carmet) lijdt aan stoflong en spuwt zwart slijm. De vader, Toussaint (Depardieu) moet een gezin van 7 kinderen voeden en ook de oudste kinderen werken in de mijn, om een voldoende hoog inkomen te halen.

Lantier is verontwaardigd over de mensonwaardige omstandigheden en besluit om een fonds op te richten om een staking te financieren. Toussaint Maheu vindt het een goed idee, evenals zijn vrouw, die een fervente haat koestert tegenover de rijke industriëlen die de mijn beheren, en enkel uit zijn op winsten. Naast de socialistische mobilisering, richtte Zola ook zijn aandacht op de verdeeldheid tussen de werknemers zelf. Hij gebruikt hiervoor het personage van Chaval, een brutale arbeider die een verhouding heeft met de 18-jarige dochter van Maheu, Catherine. Chaval, die in eerste instantie de staking steunt, laat zich ompraten door de industrieel, en hervat het werk, om, zo zegt hij, niet van honger te moeten omkomen. Lantier en zijn aanhangers zijn woedend.

Wie "Daens" een goede film vond, zal zich ongetwijfeld laten meeslepen in dit verhaal, want hetzelfde idee wordt gebruikt. Zola was duidelijk erg politiek geïnspireerd met "Germinal". De titel verwijst naar het "ontluiken" (=germer) van de strijd van de arme arbeiders voor meer rechten, en vormde de basis voor de socialistische beweging. Zola zou Zola niet zijn, als hij niet eventjes het communisme ernaast plaatste en een vergelijking maakte. Hij gebruikt daarin het personage van Souvarine, een Russische immigrant die verdacht veel op Lenin lijkt. De man lacht met de staking, en houdt er veel radicalere ideeën op na. Het is een intelligente film, die ons verduidelijkt, dat wij het nu zo goed hebben, omdat onze voorouders gevochten hebben voor hun rechten.

Vinny's Rating : 8/10

Point Break (1991)

Regie : Kathryn Bigelow

Genre : Actie

Acteurs : Keanu Reeves, Patrick Swayze, Gary Busey, Lori Petty,...

Speelduur : 120 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0102685/

"Point Break" was toch wel één van de stoerste films uit 1991. Keanu Reeves en Patrick Swayze spelen twee adrenalinejunks die nergens bang voor lijken te zijn.

Johnny Utah (de naam alleen al!) is nieuw in de FBI-afdeling van een Californisch kuststadje. Daar hebben ze te maken met een reeks bankovervallen die gepleegd werden door mannen met de maskers van de Amerikaanse presidenten op. Het lukt de boeven om in anderhalve minuut de bank te beroven, nog voor de politie kan ingrijpen. FBI-agent Harp begint zijn geduld te verliezen, en wijst Utah toe aan een oudere agent, Pappas (Gary Busey). Pappas vermoedt dat de misdadigers surfers zijn, omdat ze slechts enkele maanden in het jaar actief zijn. Utah gaat undercover, leert surfen aan Tyler, een meisje op wie hij (hoe kan het ook anders?) verliefd wordt. Ze is het ex-liefje van Bodhi, een charismatische surfer die leeft voor de kick. Hij betrekt Utah in hun groep en hun risicovolle sportieve activiteiten. Intussen heeft Utah zijn oog laten vallen op een andere surfende bende neo-nazi's uit de buurt, die in het bezit van drugs en wapens zijn. Hij bereidt een aanval op hun woning voor...

Het bulkt van de actie in deze esthetisch correcte film. Er zijn veel "yeahs" en "fucks", gespierde borstkassen en roekeloze daden. Het is allemaal macho, cool en een karikatuur van de werkelijkheid. Ook de "filosofie" in het verhaal komt dom over : banken overvallen om menselijke spiritualiteit te bereiken?? Logisch natuurlijk. Vergeet de logica want hier vind je er weinig van, zet een stap in de wereld van "Point Break", en je krijgt een spetterende actiefilms, met heel wat leuke scènes, zoals Reeves die één van de ex-presidenten achtervolgt van tuin naar tuin in een residentiële buurt. Er zijn nog van die verrassingen. Het is cola&chips entertainment, maar goede cola&chips entertainment.

Vinny's Rating : 7,5/10

Dirty Harry (1971)

Regie : Don Siegel

Genre : Politiefilm

Acteurs : Clint Eastwood, Andy Robinson, Harry Guardino, Reni Santoni,...

Speelduur : 102 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0066999/

De iconische acteur Clint Eastwood lag tot 1971 vooral bekend als westernacteur, en veranderde van niche met "Dirty Harry". In de daaropvolgende jaren werd hij voortdurend geassocieerd met droge macho-humor. Don Siegel kreeg belangstelling met deze harde politiefilm, al vond ik dat hij te veel naar de sensatiezucht van het publiek greep. Willekeurig burgers neerhalen, kinderen vermoorden en schoolbussen kapen zijn nu niet bepaald alledaagse vergrijpen. Het is wat gemakkelijk om hiermee te scoren, want sensatie trekt nu éénmaal meer dan psychologie.

Harry Callahan wordt Dirty Harry genoemd omdat hij altijd de vuile klusjes mag opknappen. Hij houdt van niemand, en ziet er al helemaal tegenop om samen te moeten werken met Chico Gonzalez, een groentje. Wanneer een anonieme moordenaar, de Scorpio Killer, willekeurig mensen vermoordt van op daken, doet men een beroep op Harry om de zaak vlug op te lossen. Scorpio vraagt immers forse geldsommen, anders zet hij zijn moorddadige plannen verder. Helikopterbewaking wordt versterkt, en de politie spant een val. Scorpio ontsnapt en als weerwraak ontvoert hij een meisje in ruil voor losgeld...

Je krijgt het gevoel dat San Francisco het oord der verderfs is. Een duistere onsympathieke wereld met boeven en hoerenkasten. De onschuldige burgers lijken altijd op de één of andere manier het slachtoffer te zijn. Callahan is een anti-held, die vreemd genoeg de opgelegde wetten met de voeten betreedt en zijn eigen wet als gerechtigheid laat gelden. Nee, ik hield niet van de realiteit die hier neergezet wordt. Die is voor mij iets te schuin. Ook Callahan vind ik niet sympathiek. "Dirty Harry" is verder wel een film die nog niet veel verouderd is, en met bij vlagen erg spannende scènes die tergend traag opgebouwd werden. Goed entertainment, maar met personages zonder principes.

Vinny's Rating : 6,5/10

Righteous Kill (2008)

Regie : Jon Avnet

Genre : Thriller

Acteurs : Robert De Niro, Al Pacino, John Leguizamo, 50 Cent, Carla Gugino,...

Speelduur : 97 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1034331/

Het is niet de eerste keer dat De Niro en Pacino in dezelfde film spelen. In 1995 schitterden ze in Michael Manns misdaaddrama "Heat" en gaven het beeld van twee titaneske karakters die het tegen elkaar op moesten nemen. "Heat" loste de verwachtingen ruimschoots in dankzij de menselijke dimensie van de personages. "Righteous Kill" tipt hier niet aan. Het is meer een technische thriller die zich verdiept in de details van een enquête, maar de personages niet uitwerkt. Bovendien verzorgde Jon Avnet de regie, een man die zelden baanbrekende films maakte.

De film vangt aan met een flashback. Turk, een veterane politie-agent (De Niro) bekent 14 moorden en legt zijn motivaties uit voor een camera. Hij is gefrustreerd in de inefficiëntie van het gerechtelijk systeem, en besluit om zelf voor gerechtigheid te zorgen. Kindermoordenaars, pedofielen en ander uitschot krijgen kogels. Voor zijn collega Rooster (Pacino) is hij een model van ervaring en onkreukbaarheid, en wanneer de doden zich verder opstapelen, is het Rooster die de enquête in handen krijgt, bijgestaan door Perez en Riley, twee jonge detectives. Turk heeft ook een stormachtige relatie met zijn collega Karen Corelli. Dan is er een zwarte drugsdealer, Spider (50 Cent aka Curtis Jackson), die in het vizier gehouden wordt. Om hem te benaderen gebruiken Turk en Rooster een jonge advocate, Jessica, die nu en dan een lijntje koopt van hem. De operatie mislukt en de advocate belandt in de kliniek. Deze gebeurtenissen rond Spider lijken op het eerste zicht los te staan van de rest van het verhaal, maar stilaan wordt duidelijk dat hij misschien ook op de zwarte lijst van de killer staat. Rooster en zijn collega's tasten in het duister, maar voelen instinctief aan dat de moordenaar één van hen moet zijn. Turk probeert hen van dit idee af te houden en brengt hen op dwaalsporen...

Alles lijkt op het eerste zicht interessant. De belangstelling brokkelde naarmate de film vorderde. Pacino en De Niro acteren opnieuw op een hoog niveau en bewijzen opnieuw dat ze zowat de beste acteurs van hun generatie zijn. Het zit hem in hun attitudes en stemintonaties, in hun manieren van kijken en bewegen. Het is waarlijk een plezier om aan te zien.

Het verhaal is echter geforceerd en bij momenten onlogisch. Om de pret niet te bederven kan ik hier spijtig genoeg niet verder op ingaan. De scriptwriter heeft zichzelf in de voet geschoten door de enquête te complex te maken. Het einde is onverwacht, dat wel, maar als je dan bedenkt welke kronkels alles heeft moeten nemen om er te raken, lijkt het allemaal niet reëel meer. Het ontbreekt de film ook aan sfeer. Het kader waarin de personages bewegen is niet aanlokkelijk en Avnet zet nooit een stapje opzij om enig gevoel of drama in te brengen. Pacino heeft zo goed als geen vrienden en relaties, die advocate lijkt geen vrienden en relaties te hebben, De Niro heeft een relatie met Gugino en daar stopt het. Al die mensen zijn zo oppervlakkig dat deze thriller erg kunstmatig overkomt.

Vinny's Rating : 5,5/10