The Wolfman (2010)

Regie : Joe Johnston
Genre : Horror / Drama
Acteurs : Benicio Del Toro, Emily Blunt, Anthony Hopkins, Hugo Weaving, ...
Speelduur : 119 min (unrated)
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0780653/

Wolfman was de langverwachte weerwolffilm van dit jaar. Met Joe Johnston, regisseur van Honey I shrunk the Kids, kan het al snel eens foutgaan maar hij heeft zijn best gedaan. Ik vond het een sfeervolle film. Het is een remake van "The Wolf Man" , een klassieker uit 1941 met Lon Chaney Jr.

Wanneer zijn broer verdwijnt, keert Lawrence Talbot terug naar zijn thuis op verzoek van Gwen Conliffe, zijn schoonzuster. Op een groot landgoed ontmoet hij na vele jaren zijn vader John opnieuw. De inmiddels oude maar energieke man heeft de dood van zijn vrouw nooit volledig kunnen verwerken. In het dorp doen verhalen over weerwolven de ronde. Lawrence gaat op zoek naar zijn broer en ondervraagt een groep zigeuners. Op hetzelfde moment wordt het kamp aangevallen door een gewelddadig wezen, die een bloedbad aanricht. Lawrence wordt gebeten en wordt hierdoor getroffen door een eeuwenoude vloek die hem met volle maan in een weerwolf transformeert.

Ach ja, het verhaaltje is inmiddels gekend natuurlijk. Het was alleen maar de vraag of Johnston iets nieuws aan de formule zou toevoegen. Hij heeft duidelijk moeite gedaan om de film op een sfeervolle setting plaats te laten vinden waar mysterie en bijgeloof overheersen. Daarnaast haalt hij enkele schitterende momenten uit zijn hoed, zoals Talbots verblijf in het gekkenhuis en het dramatiseren van het weerwolfpersonage. Ik vond het allemaal goed aan elkaar hangen. Die weerwolf zag er niks uit... hij leek meer op Chewbacca, de aap uit Star Wars, dan op een wolf. Wat een misser. Ook de transformatiescène kon beter. Nochtans was het dezelfde Rick Baker als "An American Werewolf in London" die voor de special effects zorgde. Spijtig genoeg overtrof hij zichzelf hier niet. Waar hij me de stuipen op het lijf joeg dertig jaar geleden kon hij me ditmaal niet overtuigen. Ook altijd leuk om Hopkins te zien spelen maar Del Toro kon nog meer investeren in zijn rol want hij laat geen blijvende indruk achter.

Vinny's Rating : 6,5/10

Les Barons (2009)

Regie : Nabil Ben Yadir
Genre : Komedie
Acteurs : Nader Boussandel, Mourade Zeguendi, Amelle Chahbi, Jan Decleir, Julien Courbey,...
Speelduur : 106 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1547638/

De Belgische film "Les Barons" heeft eind vorig jaar de krantekoppen gehaald. Daarin werd een verfrissende komedie beloofd door en met "nieuwe Belgen" in de hoofdrollen. Dit is misschien wel de eerste film over de diversiteit binnen ons landje. Het is een film die flirt met zelfspot, en de gemakzuchtige houding van de Marokkanen veroordeelt vanuit een komische invalshoek. "Om in het leven baron te zijn, moet je zo lui mogelijk zijn." Een filosofie die Hassan en Mounir aangenomen hebben. Hassan droomt er echter van om theateracteur te worden. Hij is ook verliefd op Mounirs zuster Malika, een nationale nieuwslezer. Maar daten met de zus van je beste vriend is not done. Het verhaal houdt niet zoveel in, en volgt de Barons op de voet in hun pogingen om iets van hun bestaan te maken.

Les Barons is vooral een oproep naar mentaliteitswijziging. Het is over het algemeen wel een optimistische film. De Marokkanen in de film zijn geen hatelijke tweederangsburgers maar stuk voor stuk sympathieke personages die een contra-productieve mentaliteit aangekweekt hebben en stilaan beseffen dat het toch loont om je steentje bij te dragen aan de maatschappij. Het is bvb niet alledaags dat een Marokkaanse als TV-omroepster uitgebeeld wordt in een film, maar het is wel de realiteit dat iedereen gelijke kansen heeft. De bedoelingen van de film zijn goed, en ook de toon vond ik correct. Cinematografisch had het dan weer veel minder te bieden. Ik had toch wat meer Belgische of Brusselse sfeer gezien, zodat we konden zeggen dat dit op en top uit ons broze landje kwam.

Vinny's Rating : 6/10

Amelia (2009)

Regie : Mira Nair

Genre : Drama

Acteurs : Hillary Swank, Richard Gere, Ewan McGregor, Christopher Eccleston,...

Speelduur : 111 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1129445/

Het echt gebeurde verhaal van Amelia Earhart inspireert filmmakers. Het is niet de eerste keer dat een film gemaakt wordt over deze geëmancipeerde vliegtuigpilote uit de jaren '20. Het resultaat is echter een dikke misser. Dit was niet wat ik wilde zien.

Al van kindsaf was Amelia gefascineerd door vliegtuigen en vliegen. Ze vindt een deel persoonlijkheid en onafhankelijkheid terug in haar passie. Ze leeft samen met haar geldschieter en belangrijkste promotor, George Putnam. Haar nieuwste project, een solovlucht over de Atlantische Oceaan, is een succes en ze haalt de krantekoppen. Ze heeft een leven om gelukkig te zijn. Ze wordt gecharmeerd door Gene Vidal, een tycoon die haar verder motiveert in het halen van haar dromen, en bedriegt George...

De meeste zullen het wel opmerken, het is een film die de passie en energie mist die zo'n verhaal moet uitstralen. Als biografie houdt Nair veel te hard vast aan een strakke vertelstructuur, met droge sprongen naar de toekomst. Het overspel met Vidal wordt erg vlug afgehandeld, terwijl dat één van de interessantere episodes uit haar leven is, die iets vertelt over hoe ze in elkaar zit. En niet de semi-poëtische voice-overs, die overkomen alsof ze uit een boekje zit te lezen. Earhart kwam ook niet over als een aantrekkelijke vrouw in de zin dat haar uitstraling niet uitnodigend is. Het is een vrouw die veel grilletjes heeft en in het centrum van haar eigen wereldje lijkt te staan. Het maakt niet bepaald iemand sympathiek. Swank acteerde vreselijk... zij die ik zo goed vond in pakweg Boys don't Cry of Insomnia. Gere is zelfs volledig weggewist in de film en speelt geen rol van betekenis als echtgenoot van Amelia. Hij is zelfs nauwelijks van streek wanneer ze hem bedriegt en dan hop, alles is weer als voordien. Deze film ging compleet de mist in. Het enige dat mijn aandacht nog vastkreeg waren de prachtige vliegscènes, en daarmee moest ik me tevreden stellen.

Vinny's Rating : 4/10

Alice in Wonderland (2010)

Regie : Tim Burton
Genre : Fantasy
Acteurs : Mia Wasikowska, Johnny Depp, Helena Bonham-Carter, Anne Hathaway, Crispin Glover,...
Speelduur : 108 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1014759/

Wat een onzin opnieuw om deze film PG te raten omdat er een rokende rups in voorkomt. Alsof kinderen daar aanstoot aan zullen nemen. Niettemin is de fantast der fantasten Tim Burton terug met een nieuwe kleurrijke verbeeldingverleggende film. Het is geen herwerking van Disney's "Alice in Wonderland" maar een soort sequel dat zich vijftien jaar later afspeelt.

Alice, rijkeluisdochter op een mooi landhuis in het Victoriaanse Engeland, zal uitgehuwelijkt worden aan een stijve en lelijke aristocraat. Ze ziet het eigenlijk niet zitten, hoewel haar familie haar overtuigt dat dit een goede keuze is. Plots ziet ze een konijn met kleren voorbijhuppelen. Ze achtervolgt het dier en ja... valt opnieuw in de pijp die haar in Wonderland brengt. Opnieuw hebben de vreemde inwoners van Wonderland haar hulp nodig. De rokende rups, een soort levend orakel, legt haar uit dat het geschreven staat dat zij vrede over Wonderland zal brengen door de Jabberwock te verslaan. De zaken gaan inderdaad slecht. De Rode Koningin heerst als tiran over het rijk en brengt alleen maar smart en leed. Alice vindt een belangrijke bondgenoot in de Mad Hatter...

Mooi om te zien deze herwerking van Burton. Als regisseur heeft hij me nog maar weinig ontgoocheld. Je weet ook waar je je aan kan verwachten : kleurrijke en dromerige fantasy. Zijn visuele weergave is weer oogverblindend en een mooie update van Carroll's tijdloze sprookje. Hij koos voor veilig en liet zich inspireren door de vorige cinematografische versies. Ik had soms de indruk dat ik het allemaal al eens had gezien in de tekenfilm. Het verhaal is door velen gekend en komt zeker niet vernieuwend over, maar de manier waarop alles gebracht is (design, karakters, effecten) verdient zeker wel een pluim.

Vinny's Rating : 7/10

Kalifornia (1993)

Regie : Dominic Sena
Genre : Thriller
Acteurs : Brad Pitt, Juliette Lewis, David Duchovny, Michelle Forbes...
Speelduur : 117 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0107302/

Uitmuntende mengeling van roadmovie en serial killer thriller met enkele heftige chills. Als ik me niet vergis was dit één van Pitts vroegste rollen. Een intelligent opgebouwde film, want Sena focust duidelijk op de onderliggende motivaties van psychopaten.

Brian Kessler is een journalist die onderzoek doet naar Amerikaanse seriemoordenaars. Samen met zijn vriendin Carrie, een fotografe, besluit hij om rond te gaan trekken door de USA. Wel hebben ze het niet zo breed, en om de kosten te delen, plakken ze een advertentie waarin ze nog twee medereizigers zoeken. Dit worden dan Early Grace, een luizig uitziende crimineel die op borgtocht vrij is en zonet zijn reclasseringsambtenaar gemold en begraven heeft, en diens vriendinnetje Adele, wiens psyche ergens op 13-jarige leeftijd is blijven hangen. Aanvankelijk probeert iedereen het beste te maken van de reis, maar geleidelijk aan begint Early onstabiel gedrag te vertonen. Brian en Carrie komen er achter dat hij Adele vaak slaat...

Kalifornia zorgt voor wisselende stemmingen en daarom werkte het bij mij zo goed. Soms eens grappig zoals Adele met haar naieve reacties en kindgedrag, soms ijzingwekkend agressief zoals Early uit de hoek kan komen. Naarmate de film vordert, nestelt een heftige spanning zich in de film die enkel wegebt helemaal op het einde. Ik kan amper negatieve punten bedenken eigenlijk, want dit is één van de mooiste acteerprestaties van Pitt, die nu en dan met geweldige quotes opduikt, en algemeen gezien een film die een hoger niveau haalt dan je zou vermoeden.

Vinny's Rating : 8/10

Ghosts of Cité Soleil (2006)

Regie : Asger Leth en Milos Loncarevic

Genre : Documentaire

Met : Wyclef Jean

Speelduur : 88 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0479046/

Als Haïti in het nieuws komt, hebben we altijd de indruk dat er iets misloopt in dat ellendig Caraibisch landje. Staatsgrepen, natuurrampen, armoede en criminaliteit. Wyclef Jean, muzikant die vooral bekend is van de Fugees, keert in de docu terug naar zijn thuisland om het dagelijks leven in Cité Soleil, de belangrijkste slum van Port-au-Prince, in beeld te brengen.

Het nut van een documentaire hangt wat mij betreft af van het perspectief van waaruit het allemaal bekeken is. Ik ben geen voorstander van het heroisch maken van de Chimères. De documentaire is hypocriet genoeg om net niet hun misdaden in de verf te gaan zetten. De camera volgt op de voet twee beruchte bendeleiders, 2Pac en Bily. Ze zijn broers en leiden privé milities, waarop Aristide beroep doet om vuile zaakjes op te knappen. In ruil daarvoor doet hij een oogje dicht. Intussen rukken de tegenstanders van Aristide, een zootje militair ongeregeld, op naar de hoofdstad om Aristide af te zetten.

De Chimères beroven, vermoorden en verkrachten er lustig op los, zonder wroeging. Ik geloof dan ook maar half dat ze echt voorstander zijn van vrede en stabiliteit (ze zeggen het immers zelf : als ze hun macht verliezen zijn ze dood), en het laat me eindelijk wel koud dat ze eraan gaan. De wereld is beter af zonder zo'n tuig. Dat hun jeugd geruïneerd werd door armoede, door dictaturen en wetteloosheid begrijp ik best. Ze zijn slachtoffers van vele jaren Duvalier en consorten. Geen scholing, geen werk en toch moeten overleven. Haïti heeft nood aan stabiliteit, maar die komt er via oprecht politiek geëngageerde mensen en niet via gangsterbendes. Bovendien had die bendeleider ook nog een relatie met de hulpverleenster Lele, wat de docu dan toch niet meer zo neutraal maakte. Wat is nu allemaal waar/oprecht in deze film? Ik vond dat de documentaire de plank volledig missloeg door 2Pac en Bily sympathiek te maken.

Vinny's Rating : 5/10

Shooter (2007)

Regie : Antoine Fuqua
Genre : Actie
Acteurs : Mark Wahlberg, Michael Pena, Danny Glover, Kate Mara, Elias Koteas,...
Speelduur : 124 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0822854/

Geweldige actiefilm die nu nog eens als voorbeeld mag fungeren voor het genre. De laatste jaren werden we vaak getrakteerd op afkooksels die alles inzetten op actie maar waar het verhaal zo goed als nihil was (Transporter). Shooter heeft naast adembenemende actie ook nog een leuk verhaal. Huren of kopen is de boodschap.

Bob Lee Swagger voerde als scherpschutter een opdracht uit in Ethiopië, die uit de hand liep en waarbij zijn teamgenoot om het leven kwam. Daarna trok hij zich terug voor een eenzaam bestaan in de Rocky Mountains. Een groep hooggeplaatste militairen en federale agenten organiseren een operatie en doen beroep op zijn talenten als sniper. Ze roepen zijn hulp in om een aanslag op de president te verijdelen. Ze verwachten op drie locaties een aanslag, en vanuit het oogpunt van de scherpschutter, moet Swagger nagaan welke locatie best geschikt is. Na een vooronderzoek adviseert hij Philadelphia. Hij zal hen bijstaan bij het vangen van de terrorist. Het blijkt echter een opgezet spel te zijn om de aartsbisschop van Ethiopië te vermoorden, en ze willen Swagger als zondebok gebruiken. Hij ontkomt met een schot in zijn maag in een spectaculaire achtervolgingsscène, en wordt geholpen door Nick Memphis, een federaal agent die ontdekte dat iets niet pluis is bij zijn eigen leidinggevenden... Een ware klopjacht op Swagger vangt aan...

Shooter is een harde actiethriller met een indrukwekkende bodycount. Ik ben de tel verloren maar het zou me niet verwonderen dat de 100 overschreden wordt. De goed gefilmde actie zorgde voor genietbaar vuurwerk en prachtige scènes zoals een neerstortende helicopter. Soms bleef het verhaal net iets teveel haperen aan de conventies van de actiefilm. Zo had ik het einde net liever anders gehad. Je kan niet alles hebben. Wahlberg, zeker niet mijn favoriet acteur, speelde nu eens een rol die ik wel bij hem zag passen. Danny Glover gaat wel soms vervelen als de lispelende generaal. Verder kan ik niet klagen : dit is een parel van een actiefilm met goede timing en een goed evenwicht tussen actie en dramatiek.

Vinny's Rating : 7,5/10

Black Christmas (1974)

Regie : Bob Clark
Genre : Horror
Acteurs : Olivia Hussey, Margot Kidder, Keir Dullea, John Saxon, Marian Waldman,...
Speelduur : 98 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0071222/

Ik had wel zin in een griezelig filmpje. Dacht ik plots aan "Black Christmas", misschien wel de allereerste slasher uit de filmgeschiedenis. Ik kende wel de cultreputatie maar goed, seeing is believing. Een studentenhuis viert kerstmis. Je ziet ook iemand langs de muur van het huis omhoog klimmen en zich door een raam murwen. Niet veel later wordt een studente vermist. Maar iedereen is aangeschoten, en denkt dat ze gewoon naar huis is om te slapen. Nog diezelfde avond rinkelt de telefoon. Een onbekende hijger spuwt perversiteiten uit. De studentes staan er opnieuw niet teveel bij stil. De volgende dagen blijven de oproepen echter aanhouden en worden er doodsbedreigingen uitgesproken.

Mooi voorbeeld van hoe je met zeer minimale middelen een geweldige creepy sfeer kan neerzetten. Je kunt natuurlijk gaan zeggen dat de politie met man en macht die zolderkamer in konden stormen op het einde en die killer te grazen nemen. Maar dan zou Clarke afbreuk hebben gedaan aan het genre. De sfeer zit er voortdurend in met dat voortdurende metronomische getik van de klok, van die manier om een geruststellende omgeving zorgwekkend te maken door donkere hoekjes te gaan benadrukken. Mooi staaltje suspense, dat vooral in het hoofd blijft hangen omdat de identiteit van de killer een mysterie blijft . Het onzichtbare onzichtbaar houden is een reeds lang beproefd recept voor een geslaagde horror.

Vinny's Rating : 7/10

Enemy Mine (1985)

Regie : Wolfgang Petersen
Genre : SF / Drama
Acteurs : Dennis Quaid, Lou Gossett Jr, Brion James, Richard Marcus,...
Speelduur : 108 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0089092/

Toen ik voor het eerst "Enemy Mine" zag als 13-jarige vond ik het een prachtig verhaal. Het verhaal goochelt met waarden als verdraagzaamheid, gelijkheid, samenwerking. Dat prikkelt wel. Inmiddels ben ik aan mijn derde kijkbeurt geraakt en nee, dit prachtige SF-sprookje is nog niet verouderd. Dit zou zo een parabel uit de Bijbel kunnen zijn (die spijtig genoeg wel verouderd is).

21e eeuw. De mensen zijn in oorlog met de Drac, een buitenaards volk. Het is niet duidelijk waarom er oorlog is. Beide rassen vallen elkaar aan om heerschappij... waarschijnlijk... zoals gewoonlijk. Willis Davidge, een piloot raakt in duel met een vijandige pod. Beide toestellen stranden op het onherbergzame Fyrine IV. Davidge zit vast, en komt er vlug achter dat ook de Drac het overleefd heeft. De vijanden willen elkaar eerst naar het leven staan, maar volledig geïsoleerd op een onbekende planeet met heel wat gevaren, leren ze dat ze meer kansen hebben om te overleven door elkaar te helpen. Ze leren elkaars taal, verdelen wat taken en stilaan ontstaat vriendschap. Dracs zijn hermafrodiet, en na vele seizoenen raakt Jerry, zoals Davidge hem noemt, zwanger.

Petersen zorgde voor een mooie artistieke vormgeving van deze onbekende planeet. Dan nog eens overgoten met een universeel thema en een sterk acteerspel tussen Quaid en Gossett en het is helemaal in orde. Vooral sterk is om te tonen dat kleine handelingen vaak grote conflicten kunnen oplossen zoals blijkt op het einde. Soms is er alleen een beetje goede wil nodig. Een film die heel wat politici zouden kunnen inspireren. Naargelang de film vorderde, verhoogde het knuffelgehalte van de Drac iets teveel naar mijn zin en kende het verloop van het plot een dip. Na de geboorte van Zammis herstelde zich dit tot de finale die de film verdient.

Vinny's Rating : 7,5/10