Cypher (2002)

Regisseur : Vincenzo Natali
Genre : SF Thriller
Acteurs : Jeremy Northam, Lucy Liu, Nigel Bennett, David Hewlett,...
Speelduur : 95 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0284978/

"Cypher" is niet de eerste film die over hersenspoelingen in een futuristisch kader handelt. "Total Recall" van Verhoeven en "Johnny Mnemonic" gingen deze minder gekende film al vooraf. Regisseur Natali ("Cube") gebruikt opnieuw minimale decors en verstandig camerawerk om zijn thriller toch boven het gemiddelde te laten uitstijgen. Verder had de film ook iets van "The Game" met Michael Douglas in zich.

Morgan Sullivan wil zijn saaie leventje in de buitenwijken inruilen tegen een spannender bestaan. Hij neemt de identiteit van Jack Thursby aan bij de firma Digicorp, en wordt door hen gebruikt om aan bedrijfsspionage te doen bij hun concurrenten, waarvan Sunways de belangrijkste is. Hij woont saaie lezingen bij en ontmoet een intrigerende vrouw, Rita Foster, die hem onthult dat hij door Digicorp gehersenspoeld wordt tijdens de lezingen. Indien ze ontdekken dat hij niet gehersenspoeld is zoals het hoort, dreigt hij geliquideerd te worden. Om zich te beschermen laat hij zich inhuren door Sunways. Hoe dieper hij betrokken wordt, hoe moeilijker het lijkt om zijn identiteit te behouden.

Het eerste half uur van "Cypher" viel wat tegen. Het leek alsof het verhaal maar niet uit de blokken wilde komen. Gelukkig herneemt de film zich en wordt het alsmaar spannender, want we willen weten hoe het in elkaar zit. Het einde vond ik dan te ver gezocht, te kunstmatig en ongeloofwaardig bij het plot passen. Natali toont wel aan dat hij goede keuzes kan maken. De steriele decors en het felle kleurgebruik zijn bijna eigen signaturen en naar cameragebruik toe, verbergt hij vaak wat er rondom Northam gebeurt, hoewel Natali nu en dan een glimp toont van die omgeving, die hem gadeslaat. Hij creëert effecten met eenvoudige middelen. Het verhaal zit niet altijd goed in elkaar, maar de film heeft tenminste een eigen look, en dat is al heel wat.

Vinny's Rating : 6/10

Yes Man (2008)

Regie : Peyton Reed
Genre : Komedie
Acteurs : Jim Carrey, Zooey Deschanel, Bradley Cooper, John Michael Higgins,...
Speelduur : 104 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1068680/

Je hoort soms dat je in het leven "nee" moet leren zeggen, anders worden we het slachtoffer van profiteurs. Het hoofdpersonage uit "Yes Man", Carl, moet terug leren "ja" zeggen, want zijn leven is in een negatieve spiraal geraakt en hij dreigt in eenzaamheid te verkommeren.

Carl is een middelmatige man. Hij vindt voortdurend excuses om niet met zijn vrienden te moeten afspreken en loopt mensen uit de weg. Hij kijkt thuis liever naar DVD's. Zijn beste vriend Peter maakt huwelijksplannen en zijn infantiele baas, Norman, wil hem betrekken in zijn select clubje nerds, die verklede filmavonden houden en de hele Harry Potter reeks in een nacht bekijken. Op een dag ontmoet hij een oude kennis terug, Nick, die hem aanmoedigt om een "Yes"-cursus te gaan volgen bij Terrence Bundley, een soort goeroe die de mensen overtuigt van de kracht van het woord "ja". Carl, een beetje sceptisch, geeft dan toch toe en neemt zich voor om een jaar lang voortdurend ja te zeggen tegen alle vragen en verzoeken...

Dat leidt uiteraard tot hilarische situaties. Jim Carrey houdt met zijn grappen en grimassen het amusementsgehalte hoog en ook de andere acteurs doen goed hun best om Carrey te ondersteunen. Wat we krijgen is een correcte Carrey film. Het verhaal daarentegen, is weinig origineel. Het is de typische levensles met een romantische affaire op de achtergrond met voorspelbare wendingen. Het is een recept die we al tientallen keren kennen van andere komedies. Het liefdesverhaaltje tussen Carrey en Deschanel is dan weer onschuldig en verfrissend. De plotse humoristische interactie binnen het koppeltje sluit dan weer niet aan bij het saaie beeld die de regisseur van Carrey wil geven in het begin. Gelukkig blijft de film één van meer hoogtes dan laagtes. Ik ben geen Jim Carrey kenner maar uit forumcommentaren lees ik dat deze stukken minder is dan "Bruce Almighty" en "Liar Liar". Dat geeft mij wel zin om deze te bekijken dan, want "Yes Man" vond ik grappig en leuk tijdverdrijf.

Vinny's Rating : 7/10

First Snow (2006)

Regie : Mark Fergus
Genre : Drama / Thriller
Acteurs : Guy Pearce, Piper Perabo, JK. Simmons, William Fichtner,...
Speelduur : 101 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0432289/

Een ietwat vreemd verhaal om duidelijk te maken dat je niet aan je lot kan ontkomen. Fergus, in plaats van om zijn personage naar een fatalistische situatie te leiden, laat hem op de vlucht slaan en paranoide worden voor alle gebeurtenissen rondom hem. Een invalshoek die ik niet totaal begrepen heb.

Jimmy Starks is een succesvolle handelsvertegenwoordiger. Hij heeft een goede relatie met zijn vriendin, Deirdre, en staat op het punt om een pauze in te lassen in zijn carrière. Op een dag, wanneer hij autopech heeft en zich verveelt, gaat hij bij een helderziende om zijn toekomst te kennen. De man wordt huiverig wanneer hij Starks' handen vastneemt, en niet veel later vertelt hij Starks dat hij zal sterven voor het vallen van de eerste sneeuw. Starks raakt stilaan geobsedeerd door de voorspelling, ziet in alles een slecht omen en probeert aan zijn lot te ontsnappen. Wanneer een jeugdvriend, Vincent McClure, die hij al zoveel jaren niet heeft gezien, terug opduikt, komt Starks' obscure verleden naar boven, en vreest hij dat de dood uit deze hoek komt...

"First Snow" is een film die weinig indruk nalaat. Niet omdat Guy Pearce slecht speelt, want hij houdt de film recht met zijn "one-man-show". De andere acteurs bakken er maar weinig van. Vooral omdat het script hen tot anonieme schaduwen maakte. Het hoofdpersonage blijft hangen tussen de oude helderziende, de wrokkige collega die hij ontslaan heeft en de jeugdvriend. Van waar zal het gevaar komen? Fergus verklapt het niet en we wachten op interessante verwikkelingen. Hij blijft maar van de ene plek naar de andere lopen, zonder dat het duidelijk is wat hij nu eindelijk van plan is. De plotwendingen komen er dan maar niet, tot de film op een ontgoochelende manier eindigt. Dit vond ik zonde, omdat er nu juist ruimte was om de film op een snuggere manier af te werken. Fergus vertikte het om zijn film boeiend te maken en maakte een fletse film met oninteressante figuren. Hij legde wel genoeg professionalisme aan de dag om de aandacht vast te houden. Matig.

Vinny's Rating : 5,5/10

Gomorra (2008)

Regie : Matteo Garrone
Genre : Misdaad
Acteurs : Salvatore Abruzzese, Simone Sacchettino, Gianfelice Imparato, Toni Servillo,...
Speelduur : 131 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0929425/

"Gomorra" bevindt zich ver van de romantiek van "Godfather" of Scarface. Zoveel is duidelijk. De titel alleen verwijst naar de Bijbelse beschavingen van Sodom en Gomorrha, die door God vernietigd werden omdat hun inwoners er slechte zedenen op nahielden. Waar Coppola en De Palma de hoofdpersonages ophemelden tot halve helden, toont Garrone ons dat de mafia absoluut niet glorieus is. Geen ijdele daden, geen erecodes en luxueuze levenswandel.

Garrone vertelt vijf verhalen, die volledig los van elkaar staan. Op één of andere manier zijn de gebeurtenissen uit die verhalen gelinkt met de Camorra, de Napolitaanse mafia. Het Italië dat Garrone toont is er één van sociale armoede. De mensen hokken als kippen bij elkaar, de gebouwen zijn in verval en de mafiosi zijn zweterige vetzakken die voortdurend geld zitten te tellen. Niks is mooi aan het decor, niks is mooi aan wat die mensen allemaal doen. Met veel decadentie wil "Gomorra" vooral aantonen, dat de Camorra zich als hardnekkig gangreen vastankert in alle lagen van de maatschappij. Het is een goed geoliede machine, die voor "easy money" zorgt en tot ver buiten haar directe omgeving reikt. Als je dat zo ziet, lijkt het erop alsof dat sociale kwaad bijna niet uit te roeien is.

De vijf verhalen illustreren het : het illegaal dumpen van chemisch afval, het Chinese kleermakersatelier die de mafia beconcurreert, de geldkoerier, de tiener die gerecruteerd wordt en twee jongeren, die geobsedeerd zijn om self-made mafiosi te worden. Al deze mensen begeven zich door hun handelingen of ambities in gevaarlijke wateren, en worden stilaan doelwitten.

"Gomorra" is opzettelijk in docu-stijl gefilmd, want alles wat Saviano vertelde is waar. De Camorra heeft niet voor niks een prijs op het hoofd van Saviano gezet. Het is een grimmige illustratie van waar de Camorra voor staat. Je leert iets bij. Alleen de regie was op bepaalde momenten rommelig en erg gefragmenteerd : het was mij niet altijd duidelijk waar de situaties heengingen en vanaf welk moment de personages grenzen overschreden. "Gomorra" vraagt heel veel aandacht wil je het allemaal goed begijpen. Een slechte film is het niet want hij heeft veel te vertellen maar de vertelstructuur is zo moeilijk, dat menig kijker het zal opgeven. Ik denk dat die beter meevalt bij een tweede kijkbeurt.

Vinny's Rating : 7/10

Caché (2005)

Regie : Michael Haneke

Genre : Thriller / Drama

Acteurs : Daniel Auteuil, Juliette Binoche, Maurice Bénichou, Annie Girardot,...

Speelduur : 113 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0387898/

Haneke kreeg voor "Caché" de Gouden Palm in 2005 voor beste regisseur. Hij gebruikt hier een vertelstructuur die sterk afwijkt van wat we gewend zijn en ondersteunde zijn beelden met een grimmig verhaal over een koppel, wiens leven zuur gemaakt wordt door een onbekende, die hen tapes opstuurt, die aantonen dat ze geobserveerd worden. Georges Laurent (Auteuil) is TV-presentator van een literaire talkshow, en zijn vrouw Anne (Binoche) werkt voor een uitgeverij. Ze hebben een zoontje, Pierrot, die een waar zwemtalent is. De intimiderende tapes en bizarre tekeningen die ze ontvangen eisen vlug hun tol op bij het koppel. Wanneer Georges een vermoeden krijgt wie hem dat zou kunnen aandoen, ontdekt Anne dat hij een feit uit zijn jeugd verborgen wil houden voor haar en belanden ze stilaan in een echtelijke crisis. Georges gaat op bezoek bij Majid, een Algerijn, die destijds enkele maanden geadopteerd was in Georges' ouderlijk huis...

"Caché" bekijkt zich als een puzzel. De centrale vraag is : Wie stuurt hen die tapes? Daarachter schuilt een pleidooi voor maatschappelijke verantwoordelijkheid. Auteuil zegt het zelfs meermaals tegen Majid : "Ik voel me niet verantwoordelijk voor wat jou overkomen is." Hoewel hij dat zegt, krijgt hij nachtmerries over Majid en legt hij vlug het verband tussen de tapes en zijn "geadopteerde" broer. We begrijpen al vlug dat Georges wel verantwoordelijk is maar die niet wil opnemen. We vermoeden ook dat de arme immigrantenzoon het niet makkelijk had in zijn leven en niet dezelfde kansen heeft gekregen dan hij gehad zou hebben moest hij bij zijn adoptiegezin zijn gebleven. Auteuil en Binoche tonen opnieuw dat ze tot het kruim van de Franse acteurs behoren, met allebei indrukwekkende filmografieën. Hun acteerwerk is theatraler door de sobere omgeving die door Haneke wordt geschapen. Ik had gemengde gevoelens na het uitkijken van de film, want ik vond dat er weinig wendingen in het verhaal zaten. Maar dan vond ik ook dat er meer betekenis achter de film schuilde dan leek. Deze film blijft voor mij een bittere experimentele thriller die zich loswrikt van klassieke vertel- en regiestructuren.

Vinny's Rating : 6,5/10

Sorcerer (1977)

Regie : William Friedkin
Genre : Avontuur
Acteurs : Roy Scheider, Bruno Crémer, Francisco Rabal, Amidou,...
Speelduur : 121 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0076740/

"Sorcerer" is geen fantasy film zoals zijn titel misschien doet vermoeden. Deze film van Exorcist-regisseur William Friedkin is één van zijn minst bekende werken. De release ervan werd overschaduwd door de gigantische belangstelling van "Star Wars", die gelijktijdig uitgebracht werd. Deze avonturenfilm, een remake van het Franse "Le Salaire de la Peur" uit 1953, is dan ook onopgemerkt voorbij gegaan, maar bezit al veel jaren een cultstatus.

Vier schurken moeten allen uit hun land wegvluchten voor de misdaden die ze begaan hebben. Kassem is een Palestijnse terrorist, Victor Manzon (Crémer) is een investeerder die zijn torenhoge schulden niet kan terugbetalen en Jackie Scanlon (Scheider) is op de vlucht voor een mafiabaas, wiens broer hij vermoordde tijdens een overval. De vierde is een sinistere en schijnbaar rijke zakenman.

Alle vier stranden ze onder een valse identiteit in een godvergeten gat in een niet nader bij naam genoemde bananenrepubliek, waar ze klussen om te overleven in de illegaliteit. Wanneer een olieveld in brand schiet, is er slechts één oplossing om de brand te stoppen : alles doen instorten met explosieven. Maar de voorraad dynamiet, die al te lang in de jungle ligt, vertoont lekken van nitroglycerine. De toezichter huurt de vier mannen in om het gevaarlijke goedje met twee vrachtwagens te gaan halen, met gevaar voor hun eigen leven. Op die tocht duiken allerlei obstakels op... als ze slagen krijgen ze een vette cheque en het burgerschap...

Het verhaal levert spannende momenten op, vooral in de tweede helft, wanneer de criminelen zelf oog in oog staan met de dood. Het geheel speelt zich af ver van alle beschaving, op een plaats met louche figuren, weinig infrastructuur, en waar drank en werk de enige tijdsverdrijven zijn. Een typische cocktail voor een avonturenfilm. Scheider speelt hier niet zijn sterkste rol (de rol moest oorspronkelijk naar Steve McQueen gaan) en heeft geen sympathiek imago. Hij wordt weggeacteerd door de Franse Bruno Crémer, die heel wat meer présence heeft, maar de kans niet krijgt om zijn talent uit te leven.

Hoewel het acteerwerk wat te wensen overlaat, weet Friedkin opnieuw hoe hij het publiek op de rand van zijn stoel krijgt. De scène, waar de vrachtwagens over een primitieve hangbrug moeten met hun kamions vol nitro, is minutieus in elkaar gestoken en spannend tot op de seconde. De film duurde vrij lang voor hij startte, met een uitgebreide uitleg hoe de boeven in de tropen beland zijn. De tweede helft maakte veel goed en zorgde voor spetterend avontuur. Hij ziet er nu wat verouderd uit in zijn fullscreen versie, en wacht nog steeds op een remasterisatie. Ik wacht alvast op de dag dat ze die film nog eens in een nieuw kleedje steken.

Vinny's Rating : 8/10

Cube (1997)

Regie : Vincenzo Natali
Genre : Thriller
Acteurs : Nicole De Boer, Maurice Dean Wint, Julian Richings, Andrew Miller,...
Speelduur : 90 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0123755/

Nu en dan duikt er een film op, die verrast door zijn originaliteit met een low-budget aanpak. "Cube" is zo'n gevalletje. Met minimale middelen gemaakt, scheppen beeld en verhaal een claustrofobische thriller over een groep mensen die gevangen zitten in een gigantische kubus.

De zeven mensen die elkaar in de kubus ontmoeten, weten niet waarom ze daar zitten. Zijn ze het slachtoffer van een overheidsexperiment, zijn ze in handen van gestoorde gekken gevallen? Niemand kent het antwoord. Ze moeten alleen zien te overleven, want bepaalde kamers in de kubus zijn voorzien van dodelijke valstrikken, die geactiveerd worden door hitte- en geluidssensoren. En dan ontdekt Leaven, die wiskundig heel erg begaafd is, een logica. Tussen twee kamers door staan cijferreeksen op de kubus. De kamers met priemgetallen zijn kamers met valstrikken. Wat nog meer creepy is : de kamers kunnen bewegen, en er is slechts één enkele weg naar buiten. Niet alleen de kamers brengen hun inspanningen in moeilijkheden. Ze moeten ook vechten tegen hun angst en hun langzame afdaling in hun persoonlijke waanzin.

Het geniale aan "Cube" is zeker niet het acteerwerk. Dit is matig, maar Natali kwam op de proppen met een sterk plot, dat de geloofwaardigheid en logica van het geheel versterkte. Met deze beperkte middelen, weet hij veel kanten op te gaan. Wie zijn die mensen? Hoe bereiken ze de uitgang? Wie heeft die kubus gemaakt? We krijgen niet op alle vragen een antwoord, maar zijn na de film in staat om hypotheses uit te drukken die een zekere zin hebben. "Cube" is ook spannend en maakt van elke beweging naar een andere kamer een zenuwachtige ervaring. Dat voor de film slechts één enkele ruimte gecreëerd werd is des te opmerkelijker aan de film, en getuigt van een slimme creativiteit. Natali gebruikte licht, camera-effecten, en natuurlijk onze eigen verbeelding, om dit labyrint onmetelijk groot te maken.

Vinny's Rating : 7/10

Bienvenue Chez les Ch'tis (2008)

Regie : Dany Boon
Genre : Komedie

Acteurs : Kad Merad, Dany Boon, Anne Marivin, Zoé Felix,...

Duur : 106 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1064932/

In Frankrijk is Dany Boon geen onbekende meer. Bij onze zuiderburen zijn humoristische one-man shows erg gegeerd en Boon heeft al een jarenlange ervaring als humorist. Met "Bienvenue chez les Ch'tis" putte hij uit zijn eigen Noordfranse roots. Tegen alle verwachtingen in oogstte deze feelgood komedie een enorm succes. Ook in België.

Philippe Abrams is postdirecteur in een dorp in de Provence en is gehuwd met Julie, een vrouw die nu en dan eens depressieve buien heeft. Om haar op te vrolijken, probeert hij een overplaatsing te bekomen aan de Côte d'Azur. Om het postje te bekomen doet hij zich voor als motorisch gehandicapt. Hij wordt betrapt en naar het kille Noorden van Frankrijk verband voor twee jaar. Voor de Fransen is het noorden een onherbergzaam gebied, koud en regenachtig, en bevolkt door alcoholische werklozen die een onbegrijpelijk dialect praten, het "ch'ti". Wanneer hij in Bergues aankomt, ontdekt hij dat het daar nog allemaal niet zo onsympathiek is als hij dacht. Hij wordt bevriend met Antoine, en ook zijn postbedienden zijn olijke mensen.

Boon begint de komedie door alle clichés van het noorden over de hekel te halen. De monoloog van Michel Galabru, die de schoonvader van Philippe speelt, is gewoon prachtig. Hij praat alsof het noorden een bespookte, gevaarlijke plaats is, waar men niet van terugkomt. "C'est le Nooooooord!!!". Daarna neemt Boon afstand van die ijzingwekkende vooroordelen, en maakt Philippe kennis met een ongekende jovialiteit en gastvrijheid. Dit gaat zelfs zover, dat hij niet meer bij zijn depressieve vrouw wil zijn. De humor spitst zich dan vooral toe op dialectische woordspelingen en dubbelzinnigheden. Voor de niet-franstalige misschien wat moeilijk, maar voor de franstalige is het zalige humor. Ook het personage die Boon zelf vertrouwt, Antoine, is niet oppervlakkig. Hij wordt gedomineerd door een bazige moeder en is nog steeds verliefd op zijn ex-vriendinnetje, de lieve Annabelle. Het wereldje die in de film geschept wordt, heeft kleur en vitaliteit, net als de verschillende personages die dit wereldje bevolken. Er is iets van hartverwarmende oprechtheid aan het geheel. Het is niet cynisch en niet spottend en ook niet vulgair. Je kan de affectie van de regisseur voor het Noorden goed voelen doorheen de scènes. En op het einde zijn we zelf overtuigd : het Noorden is een leuke plek om te vertoeven. Naast een goede komedie (het is lachen geblazen), is "Bienvenue chez les Ch'tis" een geslaagde (toeristische) publiciteitsstunt voor het miskende en onderschatte Noorden van Frankrijk.

Vinny's Rating : 8/10

Australia (2008)

Regie : Baz Luhrmann
Genre : Drama / Avontuur
Acteurs : Nicole Kidman, Hugh Jackman, Bryan Brown, David Wenham, ...
Speelduur : 165 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0455824/

Australië, het woord alleen al roept talrijke beelden op van kangoeroes, aboriginals en Ayers Rock. Een nog wild en mysterieus continent waar de blanke man geen grip op heeft. Regisseur Baz Luhrmann ("Moulin Rouge"), zelf afkomstig uit Sydney, brengt een hulde aan zijn land.

Het verhaal begint in Engeland aan het begin van de tweede wereldoorlog. Lady Sarah Ashley, een rijke aristocrate, vliegt vanuit Engeland haar echtgenoot achterna, een zakenman die, vermoedt ze, liever in het warme Australië blijft dan het natte Engeland. Wanneer ze aankomt in Darwin, zien we dat ze aankomt in een wetteloze plaats met meedogenloze veehandelaars en ruwe dronkelappen. Drover wil haar wel naar Faraway Downs brengen, het grote landgoed waar haar man naartoe is gegaan. Ze ontdekt dat haar man vermoord is geweest en dat ze de plaats nu erft, samen met het aboriginal-personeel en de vreemde jongen Nullah, die via zijn grootvader King George, over magische krachten beschikt. Niet iedereen op Faraway Downs is haar welwillend. Fletcher, een racistische veedrijver, wordt ontslaan, en hij begeeft zich terug naar Darwin, waar hij voor King Carney gaat werken, een veeleverancier die het monopolie heeft op de veehandel met het leger. Om de ranch leefbaar te houden moet Lady Ashley het vee naar Darwin brengen om te verkopen. Alle inwoners van de ranch brengen hun steentje bij. Aangevoerd door Drover, beginnen de mensen van Faraway Downs een lange en gevaarlijke tocht naar Darwin...

"Australia" is een klassieke epische film met groots avontuur, ouderwetse romantiek en een vleug drama. Roger Ebert noemde het een "Australische Gone with The Wind" en hierin heeft hij niet volledig ongelijk. Dat de film door een Australiër geregisseerd is, komt ten goede van de film. Luhrmann weet de geest van het land in zijn lens te vatten : de landschappen, de wild-west sfeer, de identiteit van de aboriginals. Het geeft het gevoel dat hij weet waar hij over vertelt en het is visueel prachtig. Het verhaal is opgedeeld in twee grote delen. Het eerste deel vertelt over de grote trektocht naar Darwin en het tweede over de zoektocht naar de aboriginal jongen Nullah, die in een integratiekamp geïnterneerd wordt om bekeerd te worden. "Australia" heeft ook enkele minpunten. Het acteerwerk geeft geen emotionele kracht door het gebrek aan goede dialogen, en de overgang van "aussie" western naar oorlogsdrama vond ik juist iets te radicaal.

Vinny's Rating : 7/10

Southland Tales (2006)

Regie : Richard Kelly
Genre : Komedie / Science Fiction
Acteurs : The Rock, Sarah Michelle Gellar, Seann William Scott, Justin Timberlake,...
Speelduur : 144 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0405336/

"Southland Tales" was één van de meest pijnlijke ervaringen die ik als kijker heb meegemaakt. Ten eerste omdat de dialogen zo ingewikkeld zijn, dat ze zinnig lijken, en onder de oppervlakte in feite totaal geen betekenis hebben. Ten tweede omdat de film zich voortdurend serieus neemt met bijbelse uitspraken en een ongelooflijk hoog budget ingezet heeft op een onsamenhangende hoop onzin. Ten derde omdat de film bijna 2 h 30 duurt en je echt het gevoel heeft, dat je je tijd hebt verspeeld. Ten vierde omdat de acteerprestaties zeer ondermaats zijn. Zowat alle personages zijn zielloos, mechanisch, droog, absurd. Om al deze redenen vond ik "Southland Tales" slecht.

Het publiek heeft duidelijk deze film evenmin gesmaakt en voor de studio's is het een verliespost geworden. Wat had Kelly dan wel gedacht? Dat hij het gezonde verstand van het publiek kon beledigen met een verhaal die geen kop noch staart heeft. Want laat het wel duidelijk zijn dat ik hier moeilijk het plot kan neerschrijven, terwijl elke film verondersteld is om een verhaal te hebben. Alles blijft hier vaag. Het gaat over een politieke strijd tussen een centraal controlerend bestuur, USident, die in strijd is met een neofascistische groepering. Het gaat ook over een man, Boxer Santaros, die spoorloos verdween en dan terugkeert onder de levenden met geheugenverlies. Het gaat over een porno-actrice die haar eigen TV-show presenteert en ook de minnares is van Santaros. Het gaat over een groep wetenschappers rond baron Von Westphalen, die de exploitatie van een nieuwe energiebron, de "Fluid Karma" beheren, een energiebron die trouwens eveneens voor een storing in het ruimte-tijdcontinuum zorgt.

Het gaat over veel, en over niks. Want deze talrijke verhaallijnen ontmoeten elkaar niet, waardoor het vinden van een rode draad zo goed als niet mogelijk is. Eerlijk toegegeven, ik heb er niks van begrepen. Dat het aan mijn denkvermogen scheelt, daar ben ik ook van overtuigd. Kelly vertelt in raadsels en in gecodeerde taal. Hij vergeet ook meer duiding te geven rond gebeurtenissen en personages. Het geheel heeft geen doel, geen richting en geen boodschap. Dat komt vooral omdat hij besliste om de eerste drie hoofdstukken van de film, die in comicvorm bestaan, niet te verfilmen. Een grote blunder !

Je mag dan misschien zeggen : "Met een tweede of derde kijkbeurt ontdek je nieuwe elementen", daar is een film niet voor gemaakt. Ik kijk een film om te ontspannen, niet om te analyseren als een zwaar wetenschappelijk werk. Deze film krijgt een diepe buis, mede omdat de makers toch geloofden dat deze chaos het publiek zou meekrijgen.

Vinny's Rating : 1/10

RV (2006)

Regie : Barry Sonnenfeld

Genre : Komedie

Acteurs : Robin Williams, Cheryl Hines, Joanna Levesque, Jeff Daniels,...

Speelduur : 98 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0449089/

Het is niet de eerste keer dat een film de lotgevallen van een sullige familie op reis in de Verenigde Staten, op het scherm is gebracht. Het is een genre die in de jaren '80 op gang kwam met films als "National Lampoon's Vacation", die onvermijdelijk de vergelijking zal oproepen. Ook hier is de vakantieperiode het moment bij uitstek om de brokken van een uit elkaar groeiend gezin opnieuw te lijmen.

Het gezin Munro beslist om op reis te gaan, vooral om zijn job als vertegenwoordiger bij een sodabedrijf, te ontvluchten. Aanvankelijk plannen ze een reis naar Hawaii, maar omdat Bobs chef, Todd, hem toch wil actief houden voor een belangrijke meeting in Colorado, verandert Bob de plannen. Zonder de ware reden te vertellen, huurt hij een lelijke groene camper. De kinderen zijn ontgoocheld en het is een kille familiale sfeer wanneer ze vertrekken. Onderweg loopt heel wat mis natuurlijk. Problemen met de WC-afvoer, met wasberen en met de rem van de camper. Ze ontmoeten onderweg ook de bizarre Gornicke familie, die ze zoveel mogelijk proberen te mijden maar steeds opnieuw tegen het lijf lopen... "We are not friendly people" vertelt Jamie, de vrouw van Bob, en we geloven haar, want ze zijn zelfs niet vriendelijk tegen elkaar.

Het mag misschien de zoveelste komische roadmovie zijn, "RV" wordt vooral rechtgehouden door een leuke doch niet magnetische acteerprestatie van Robin Williams, die zelfs nog verder gaat dan in zijn meeste andere films door visuele grappen boven te halen. Sommige grappen komen met succes uit de hoek, andere dan weer minder maar ik bleef kijken zonder me eraan te storen. Sonnenfeld kon het blijkbaar toch niet laten om de saaie momenten op te vullen met pis- en kakhumor, wat dan ook weer jammer was omdat de kwaliteit van de humor aangetast wordt. Het subplot met de verkoopdeal die hij achter de rug van vrouw en kinderen moet afsluiten zorgt voor extra amusement. "RV" is prima vermaak, zolang je verwachtingen niet te hoog gespannen zijn.

Vinny's Rating : 6,5/10