Regisseur : Stuart Rosenberg
Genre : Thriller
Acteurs : Paul Newman, Joanne Woodward, Melanie Griffith, Murray Hamilton...
Speelduur : 108 min.
Paul Newman vertolkte in 1975 voor de tweede maal Lew Harper op het witte doek, een elegante en wat cynische privé detective. Hij wordt door een ex-minnares uit New Orleans, Iris Devereaux, ingehuurd om te gaan opzoeken, wie haar chantagebrieven stuurt met betrekking tot haar libertijnse gewoontes. Terwijl hij aan zijn onderzoek begint, worden de zaken ingewikkelder. De oude onuitstaanbare schoonmoeder Olivia wordt dood teruggevonden. Harper ontmoet verschillende personages die allemaal wel iets te verbergen hebben. De geldzuchtige oliemagnaat Kilbourne, die aast op de olierijke gronden van de Devereaux, en die een corrupte smeris en een kleine boef inhuurt om zijn vuile zaakjes te regelen. En dan is er nog de nymfomane dochter van Iris, Schuyler, die een verhouding had met Pat Reavis, de kleine boef. Harper onderzoekt het sterfgeval en ontdekt veel meer dan hij moest.
“The Drowning Pool” laat als film nauwelijks een indruk achter. Newman vertolkte al veel grotere rollen dan deze detective. Denk maar aan Butch Cassidy en Cool Hand Luke. Het ingewikkelde verhaal waarbij ook nog jarenoude verhalen komen opduiken, drukken op het acteerwerk. Melanie Griffith speelt hier op 17-jarige leeftijd één van haar vroegste rollen als de sekshongerige dochter en Murray Hamilton vertolkt de ambitieuze en valselijk sympathieke oliebaron.
“The Drowning Pool” laat als film nauwelijks een indruk achter. Newman vertolkte al veel grotere rollen dan deze detective. Denk maar aan Butch Cassidy en Cool Hand Luke. Het ingewikkelde verhaal waarbij ook nog jarenoude verhalen komen opduiken, drukken op het acteerwerk. Melanie Griffith speelt hier op 17-jarige leeftijd één van haar vroegste rollen als de sekshongerige dochter en Murray Hamilton vertolkt de ambitieuze en valselijk sympathieke oliebaron.
De regie is voor rekening van Stuart Rosenberg, die al eerder met Paul Newman samenwerkte voor het uitstekende en magnetische “Cool Hand Luke” (1967), en “Pocket Money” (1972). Hier maakt hij de fout om een te visuele regie te willen afgeven voor een verhaal die het niet echt verdient. De fotografie is echt mooi en kunstig, en de soundtrack is jazzy en rokerig. De scène waarin Newman en de vrouw van Kilbourne in een onder water lopende kamer zitten, is de beste van de hele film. Niet omdat dit het spannendste moment is (hoewel). Het was gewoon leuk om te zien dat zelfs Harper het eens verkeerd had. Om te weten waarom moet je de film bekijken natuurlijk...
Vinny's Rating : 6/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten