Inglourious Basterds (2009)

Regie : Quentin Tarantino
Genre : Komedie / Actie
Acteurs : Brad Pitt, Christoph Waltz, Til Schweiger, Diane Kruger, Melanie Laurent,...
Speelduur : 153 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0361748

Tarantino's persoonlijke versie over de beëindiging van de tweede wereldoorlog is opnieuw stijlvol gevuld met knipogen naar andere films, met geweld, pulp en zwarte humor. Hij houdt van film en steekt het niet onder stoelen en banken.

Het verhaal is in vijf hoofdstukken verdeeld. Een eenheid Duitsers begeeft zich naar de afgelegen boerderij van een melkveehouder, Perrier La Padite. De joviale Duitse commandant, Hans Landa, bijgenaamd de "Jodenjager" bevraagt hem over een familie Joden die hij zou herbergen. Onder druk bekent de boer. De Joden worden daarop allen afgemaakt door de Nazi's. Enkel de dochter, Shosanna Dreyfus, kan ontsnappen. Ze werkt daarna in een bioscoop in Parijs en trekt de aandacht van een lokale oorlogsheld, Frederick Zoller. Hij stelt haar voor aan propagandaminister Goebbels, en de première van de film over de heldendaden van Zoller wordt in haar bioscoop gepland. Daarbij worden alle hoogwaardigheidbekleders van het Nazi regime verwacht inclusief Hitler. Shosanna ziet kans om zich op Landa te wreken.

Aldo Raine is de aanvoerder van de "Inglourious Basterds" een commando samengesteld uit wraakzuchtige joden (duidelijk geïnspireerd van de "Dirty Dozen"). Ze zijn cynisch, meedogenloos en hun grootste liefhebberij is Duitsers scalpen. Ook zij krijgen wind van de bioscoopvoorstelling en besluiten de boel op te blazen...

Je krijgt in ieder geval wat je verwacht, en wat reeds in een film als "Pulp Fiction" aan bod is gekomen. De scènes zijn heel traag opgebouwd en lang, met dubbelzinnige en vaak provocerende komische dialogen. De spanning komt naar boven en het is onvermijdelijk dat de situatie zal uitmonden in Mexicaanse patstellingen (wat dit wil zeggen wordt in de film door Pitt uitgelegd). Je moet ervan houden... . Er zitten heel wat leuke one-liners, de actie is schaars maar Tarantinesk en opgeblazen en de acteerprestatie van Christoph Waltz is vrij indrukwekkend en kreeg ook de award van beste acteur in Cannes. Hoewel hij de "bad guy" is, is hij volkomen atypisch, met zijn geduldige vrolijke en absurde optreden. Ook de vrouwelijke rollen zoals Kruger als de Duitse overloopster Von Hammersmarck sprongen duidelijk in het oog en Tarantino maakt er volwaardig uitgewerkte karakters van. Tarantino maakt opnieuw een film die elke vakjesindeling onmogelijk maakt. Het is meer genieten van fijne en foute humor dan van bloedig geweld. Ik vond het ook vaak saai en langdradig, zoals die eerste scène, die toch wel een goede 20 minuten duurt. Dat heeft als gevolg dat er in die 153 minuten alles bij elkaar genomen niet zo bijster veel gebeurt. Een buitenbeentje blijven doet hij wel, en het is zijn verdienste als regisseur om buiten de lijntjes te durven.

Vinny's Rating : 7/10

Firmin (2007)

Regie : Dominique Deruddere
Genre : Komedie
Acteurs : Chris Vandendurpel, Jan Decleir, Annick Christiaens, Said Assissi,...
Speelduur : 97 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0933008

Een tip van mijn eigenste zus ditmaal.
Chris Van den Durpel maakte zo'n tien jaar geleden de hoogdagen van VTM met zijn typetjes Kamiel Spiessens, Firmin Crets en parodieën op Jambers en Piet Huysentruyt. Zijn recentste prestatie was "Firmin", op regie van Dominique Deruddere (Crazy Love, Iedereen Beroemd!) waarin de verbaal en mentaal licht gestoorde bokser de hoofdrol inneemt.

Vergane boksglorie Firmin Crets werkt als klusjesman voor zijn toenmalige rivaal Freddy White. Dertig jaren geleden had Crets een verhouding met Germaine. Daaraan kwam plots een eind toen White hem tijdens een belangrijke bokswedstrijd in het oor fluisterde, dat hij 'het' had gedaan met haar, wat tot de val van zijn carrière had geleid. Mohammed, een jonge Marokkaan, wordt op basis van zijn huidskleur de deur gewezen door White, wanneer hij zich aanbiedt om te boksen. Firmin ontfermt zich over de sympathieke jongen en leidt hem op tot professional. Ook Germaine, de ex-vlam, die stilaan terug het vertrouwen van Firmin terugkrijgt, helpt hen een handje...

Dit Rocky achtig verhaaltje komt sympathiek over op een bijna kinderlijke manier. Een interessant uitgangspunt was ook om twee verschillende culturen samen te brengen door de sport. Van verre worden ook sociale problemen aangekaart, maar de boodschap van gezamenlijk aan iets werken viel bij mij in goede aarde. De digitale hamster was een grappig extraatje die net dat beetje variatie erbij haalde dat de film anders zou missen. "Firmin" is simpel en bescheiden maar staat garant voor anderhalf uur zorgeloosheid met een glimlach.

Rating : 6,5/10

Pandorum (2009)

Regie : Christian Alvart
Genre : Science-Fiction / Thriller
Acteurs : Ben Foster, Dennis Quaid, Antje Traue, Cam Gigandet,...
Speelduur : 104 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1188729

Dat de mens in de ruimte op zoek gaat naar een nieuwe heimat om te leven na de vernietiging van zijn planeet Aarde is geen nieuwe SF fantasie meer. Het bestaan van andere leefbare planeten voor de mens heeft ons altijd wel doen dromen. Tanis is zo'n planeet. Alleen, de personages moeten er nog raken. De naam "Pandorum" is een hersenaandoening die teweeg gebracht wordt door een te lange ruimteslaap.

Aan boord van het 60.000 zielen tellende ruimteschip Elysium worden twee astronauten, Bower en Payton, gewekt uit hun slaap, zonder enige herinnering aan wie ze zijn en wat hun doel is. Ze kunnen de brug van het schip niet bereiken. Bower begeeft zich in de smalle kokers, geleid door Payton, die hem het verhaal van de Pandorum ziekte vertelt, een psychologische toestand die het gevolg is van een té lange hyper-slaap, en die zich uit via paranoia, moordzuchtig gedrag en levendige hallucinaties. Bower ontdekt lichamen van andere astronauten en de aanwezigheid van monsterachtige wezens. Hij ontmoet ook andere overlevenden, die in deze ark van Noah ronddwalen. Eén van hen, een kannibaal, vertelt het verhaal van een man die aan Pandorum leed, nadat het schip een laatste bericht had ontvangen dat de Aarde niet langer bestond...

Het is niet meer en niet min dan een samenraapsel van elementen uit andere films als Alien, The Descent en Event Horizon, maar wel op een bijzonder stijlvolle manier. Het kleurgebruik valt erg mee maw niet te donker. De claustrofobische sfeer laat zich voelen en de futuristische decors herinnerden mij aan duistere games als Quake en Unreal. Zonder bijzonder origineel te zijn, is Pandorum wel een film die gemaakt is zoals het hoort en werkt zoals het hoort. De spanning is op sommige momenten duidelijk aanwezig en vooral in het eerste deel waren flink wat spannende stukken. Daarna komt het fantasieloos over, met die gemuteerde wezens. Toch wil ik een degelijk cijfer ertegenaan gooien, omdat ik na afloop toch dat het voor een SF film heel degelijk overkwam.

Vinny's Rating : 6,5/10

River Queen (2005)

Regie : Vincent Ward
Genre : Drama / Avontuur / Oorlog
Acteurs : Samantha Morton, Cliff Curtis, Kiefer Sutherland, Temuera Morrison,...
Speelduur : 113 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0388377

Dit drama gaat over de troebele samenleving van Engelse kolonisten en de inheemse Maori in het 19de eeuwse Nieuw Zeeland. Het land wordt stilaan ingenomen door de bezetter terwijl de Maori hun cultuur en tradities, en vooral hun grond beschermen.

De heldin van het verhaal, Sarah O'Brien is de dochter van een militair, en groeide op in een afgelegen grenspost. Ze werd in de geneeskunde opgeleid. De proloog vertelt haar liefde voor een jonge Maori krijger, Tommy Boy, van wie ze een zoon krijgt, Boy. Tommy wordt door de Britten vermoord. De eerste zes jaren verlopen zonder veel problemen, tot de dag dat Boy ontvoerd wordt door zijn grootvader, het stamhoofd Rangi. O'Briens vader, een geharde militair, vertrekt uit Nieuw Zeeland, maar Sarah wil haar kind niet achterlaten en blijft achter. Wiremu, die gids is voor de oorlogszuchtige Britse commandant Baine, brengt haar geblinddoekt naar een afgelegen Maori nederzetting in ruil voor de genezing van Te Kai Po, de militaire leider van de Maori, die dodelijk ziek is. Zo leert ze opnieuw haar zoon Boy kennen. Maar de jongen is veranderd : hij is meer Maori dan blank en wil niet vertrekken met zijn moeder. Intussen trekt Baine de wildernis in samen met een groep afvallige Maori, om met Te Kai Po af te rekenen...

Ward zorgt voor erg mooie beelden op enkele Nieuwzeelandse locaties. Het verhaal neemt een onderwerp dat maar weinig aan bod gekomen is in de cinema, met uitzondering van "Once Were Warriors" van Lee Tamahori. Vooral het begin van de film is erg mooi geregisseerd. Het verhaal kan alle kanten op, vooral na de ontvoering. Het was enigszins te verwachten dat River Queen culturele en raciale verschillen in het verhaal zou betrekken. De gemiste kans is wellicht dat de film nooit emotioneel geladen en uitgewerkt wordt. Morton zwanst heel de film door op zoek naar haar zoon en blijft achter bij de Maori omwille van hem, maar tot echte emotionele momenten tussen hen komt het niet meer. Ook die aantrekking tussen Sarah en Wiremu vond ik maar nep : te voor de hand liggend en een flauwe poging om drama te creëren met de weinige elementen die voorhanden waren. Die verschuiving naar Boy vond ik een foute keuze in het verhaal. Het idee was goed, het acteerwerk ietsje minder, maar de verhaallijn zwakt dermate af tot een eerder onverwacht maar idealistisch einde. Het is geen slechte film. Alleen verloopt het verhaal niet op de goede manier voor mij.

Vinny's Rating : 5/10

2012 (2009)

Regie : Roland Emmerich
Genre : Science Fiction
Acteurs : John Cusack, Amanda Peet, Chiwetel Ejiofor, Oliver Platt, Woody Harrelson,...
Speelduur : 158 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1190080

Je weet natuurlijk wat je moet verwachten met films van Emmerich. Denk maar aan Independence Day, Godzilla en The Day after Tomorrow. Groots spektakel, sublieme special effects maar een erg oppervlakkig verhaal. Hier is dat niet anders. Ondanks mijn iets hogere verwachtingen, omdat er uit het onderwerp heel wat te maken valt, ben ik opnieuw van een ontgoochelend bioscoopbezoek thuisgekomen.

De Maya's hadden het voorspeld. Op 21 december 2012 zal de wereld, zoals wij die kennen, tot een einde komen. Wetenschappers beginnen klinkende bewijzen te vinden. De neutrino's ondergaan mutaties die onze aarde binnenin hevig opwarmen. Overheden verzwijgen de feiten om geen paniekreacties uit te lokken, terwijl ze zelf enorme arken bouwen om hun hachje te redden. In deze domino van gebeurtenissen vinden we verschillende personages. Jackson Curtis is een mislukte schrijver, die gescheiden is, en met zijn twee kinderen plant om op camping te gaan in Yellowstone. Adrian Helmsley was één van de eerste wetenschappers die de theorieën over het eind van de aarde overmaakte aan de politici, en alles doet om op een menselijke manier te denken in deze periode waar het ieder voor zich is. En dan heb je ook nog twee Russen, die een fortuin betaalden om in één van de arken te raken. Wanneer de hel losbreekt, probeert iedereen zijn huid te redden.

De special effects horen bij de indrukwekkendste die ik heb gezien : werkelijk, ik heb er woorden tekort voor. Dat is misschien ook de enige reden waaraan 2012 zijn bestaan te danken heeft. Emmerich en zijn medewerkers stelden zich apocalyptische beelden voor, en wisten dat ze opnieuw konden imponeren met zo'n formule. Dan breiden ze daar een flinterdun verhaal rond, want ja, in een film zit je nu éénmaal met een verhaal. Alleen blijkt dat niet zo simpel te zijn. De personages en het hele gebeuren in de film is ongelooflijk oppervlakkig en gevoelloos. Er wordt met woorden als "zelfopoffering", "solidariteit" en "menselijkheid" gegoocheld, terwijl ieder personage zijn vel probeert te redden en de mensen rondom hen als mieren sterven. Geen probleem, zolang de helden er heelhuids van afkomen. Zo fout! Om dan maar van de onwaarschijnlijkheden te zwijgen die Emmerich ons voorschotelt. Dat een tsunami van 1,5 km (wordt in de film gezegd) bijna tot aan de top van de Everest geraakt is te belachelijk. En de uitbarsting van de supervulkaan is ook al zo absurd. Een explosie van die dimensie vernietigt in werkelijkheid in een oogwenk alles. Gelukkig krijgen de helden wel tien minuten de tijd om zich uit te voeten te maken. Het acteerwerk is niet indrukwekkend, maar niemand maalt erom, want it's all about the FX. En op de koop toe lost de "eind-van-de-wereld" belofte de verwachtingen niet in. Kort samengevat : een ramp van een rampenfilm.

Vinny's Rating : 4/10

Das Leben der Anderen (2006)

Regie : Florian Henckel von Donnersmarck
Genre : Drama
Acteurs : Ulrich Mühe, Sebastian Koch, Martina Gedeck, Ulrich Tukur, ...
Speelduur : 137 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0405094

Met de herdenking van de val van de Muur is de film "Das Leben der Anderen" een verplicht nummertje. Het Duitse drama brengt een verhaal die misschien wel het verhaal van vele Oostduitsers kon zijn. Een verhaal van afgeluisterd worden, van in de kiem gesmoorde hoop en van verboden dromen van vrijheid. Gefluister heeft de muur doen vallen.

1984. Gerd Wiesler is een agent van de Stasi, die zijn werk met technisch vakmanschap doet, en ook les geeft aan de nieuwe Stasi agenten. Op een dag wordt hij aangemoedigd om een dramaturg, Georg Dreyman, te bespieden. De man, een toneelschrijver, geniet een sterke reputatie in Oostduitsland en hij staat boven alle verdenking, al zijn zijn uitspraken niet altijd op één lijn met de ideologie. Hij heeft een relatie met Christina Sieland, een populaire actrice. Wat Dreyman niet weet, is dat ze ook de minnares is van een Minister, Hempf, op wiens bevel Wiesler hen moet bespieden. Hempf wil zo zijn rivaal uit de weg ruimen. Maar Dreyman is loyaal, en Wiesler kan niks ontdekken. Tot de dag dat vrienden hem overtuigen om een anoniem artikel te schrijven over het hoge aantal zelfmoorden in de DDR. Toch houdt Wiesler die informatie achter voor zijn superieurs, gefascineerd door hun gepassioneerde manier van leven in dit kille politieke systeem...

Het verhaal is heel sterk, en valt frontaal de absurditeit van het communistische DDR aan. Hoe sterk je in ieders leven woelt, hoe groter je kans natuurlijk is dat je vroeg of laat op uitspraken valt die tegenstrijdig zijn met de partij. Iedereen is schuldig, iedereen moet wel schuldig zijn. Het was een belediging tegen de menselijke integriteit, om hun meest intieme momenten op papier te zetten. Dit noteren van alle acties van iedereen was een nog grotere beperking van de vrijheid, dan moesten ze in een cel zitten. Maar Dreyman en Sieland zijn eerst en vooral mensen, die een menswaardig bestaan willen, vooraleer ze robotniks zijn van een pervers systeem. Het personage van Wiesler wordt wakkergeschud uit zijn volgzame apathie, en begrijpt dat hij uiteindelijk ook niet bepaald tevreden is met de politiek. De film is een confronterende weergave van de realiteiten van de DDR. Het acteerwerk is net als de hele film, sober en droog, en blijft soms lang stilstaan op banale details. Vooral in het begin moest ik soms doorbijten, maar stilaan ontplooit het verhaal zich tot een thriller die duidelijk maakt waarom zoveel mensen naar het Westen vluchtten.

Vinnys Rating : 7/10

Year Of The Dragon (1985)

Regie : Michael Cimino
Genre : Misdaad
Acteurs : Mickey Rourke, John Lone, Ariane, Caroline Kava, Eddie Jones,...
Speelduur : 129 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0090350

Year of the Dragon is één van die films, die weinigen gezien hebben, maar die kwalitatief toch van een deftig niveau zijn. Dat de film een flop werd, was te danken aan de bevuilde reputatie van Michael Cimino, die United Artists het faillissement instuurde met de mega-flop Heaven's Gate. Daarna zijn de critici niet mals meer geweest met hem. Elke nieuwe film van Cimino moest nu wel een fiasco zijn. Zelfs zijn kroonstuk The Deer Hunter, moest eraan geloven.

In Chinatown, New York, staat het één en ander te gebeuren. Een peetvader, Jackie Wong, wordt in publiek vermoord in een restaurant. Stanley White, een racistische commissaris wordt naar de wijk overgeplaatst om orde op zaken te zetten. Gedaan met de afspraakjes tussen politie en Chinese gemeenschap : het is tijd voor de schoonmaak. Joey Tai, een jonge gangster neemt de teugels over en de ouderen vertrouwen zijn dynamische businessman stijl. White leert journaliste Tracy Tzu kennen, die hij wil gebruiken om de vuile zaakjes uit Chinatown in de belangstelling te brengen. Privé heeft hij een relatie met Connie, een verpleegster, die op het punt staat hem te verlaten, omdat hij enkel maar aan zichzelf denkt. Bij een date met Tracy, wordt het restaurant waar ze afspreken, aangevallen door twee gangsters...

Dit is een misdaadfilm die net iets meer is. Het gaat niet enkel om een gangsterverhaal, maar ook om het persoonlijke drama van White's bestaan. Het is niet altijd met evenveel subtiliteit gebracht wel. White duikt halverwege de film met de journaliste onder de dekens, en keert dan terug naar Connie met de uitleg : "Ik wist niet wat ik deed". Wie neemt hier tevredenheid mee? Ook de stereotipering van de Aziaten en voortdurende racistische uitlatingen vielen niet in goede aarde. Inderdaad jammer dat ze daarin wat overdreven. De agressieve regie van Cimino tilt gelukkig de film nog op tot een hoger niveau met enkele intense climaxen, zoals de aanslag op het restaurant. De film mag dan hopen kritiek gekregen hebben, hij blijft wel trouw aan wat hij is : een misdaadfilm van een deftige kwaliteit.

Vinny's Rating : 8/10

Safari (2009)

Regie : Olivier Baroux

Genre : Komedie

Acteurs : Kad Merad, Lionel Abelansky, Valérie Benguigui, Guy Lecluyse,...

Speelduur : 97 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1328642

Na het succesvolle "Bienvenue chez les Ch'tis" wilde ik de nieuwe komedie met hoofdrolspeler Kad Merad ook niet missen. Hij speelt in "Safari" een knullige reisgids, die een koffer aan Mozambicaanse rebellen moet overdragen. De film is een opeenvolging van flauwe grappen en domme karakters.

Richard Dacier zit met heel wat schulden die hij niet kan afbetalen. Om die in te lossen, moet hij een opdracht volbrengen voor een zeker Monsieur Charles, een steenrijke kolonist die heel wat duistere zaakjes te verbergen heeft. Om zijn leven te redden, moet hij een koffer naar Mozambique brengen in ruil voor een andere koffer, die hij aan Mr. Charles bezorgt. Zijn dekmantel is een toeristische safari door Zuid-Afrika. Wat de toeristen niet weten, is dat Dacier al 30 jaar geen voet in de rimboe heeft gezet en hij bang is voor de fauna. Dacier heeft geen keus, want zijn beste vriend Bako (de werkelijke gids) is gijzelaar en hij wordt in de gaten gehouden door Raf Becker, die garant staat voor het goede verloop van de missie. Dacier wordt natuurlijk geconfronteerd met vervelende culturele vragen waarop hij antwoorden improviseert, en een totaal gebrek aan ervaring, die hen in gevaarlijke situaties brengt...

"Safari" is een erg flauwe film, die wat clichés uit "Indiana Jones" bovenhaalt en het zoveelste sullige personage in beeld zet. Die toeristen hebben precies heel de film niet door dat Dacier geen gids is, en komen zo mogelijk nog dommer over als Dacier. Het verhaal mist ritme en consistentie : de leegte tussen het begin en het eind wordt opgevuld met een geforceerd vader-zoon verhaaltje tussen Merad en Abelansky, een reeks kinderachtige en onoriginele grappen en wat Franse hysterie waarvan ik niet hou. De creativiteit en spitsvondigheid van "Bienvenue chez les Ch'tis" is ver zoek (dat was vooral de verdienste van Dany Boon) en ik moest me tevreden stellen met een vrij ambitieuze film die er alles aandoet om beneden peil te blijven. Gelukkig is de film nog het zien waard door de mooie beeldjes van Zuid-Afrika maar verder is dit wat mij betreft een flop.

Vinny's Rating : 3,5/10

The Bounty (1984)

Regie : Roger Donaldson
Genre : Avontuur / Drama
Acteurs : Anthony Hopkins, Mel Gibson, Daniel Day-Lewis, Bernard Hill, Laurence Olivier,...
Speelduur : 132 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0086993

Deze derde remake van "The Mutiny of the Bounty" is de meest sombere versie, minder romantisch en vooral psychologisch best uitgewerkte. Dat laat zich smaken, want het is een meer dan geslaagde film geworden, die nooit aan tempo inboet.

William Bligh, kapitein van "The Bounty" staat terecht voor het gerechtshof van de marine. Hij moet zich verantwoorden voor de muiterij en het verlies van zijn schip. Bligh vertelt zijn relaas aan admiraal Hood. Koning George gelastte hem op een expeditie naar Tahiti om er broodplanten te halen voor zijn tuinen. Om hem te vergezellen neemt hij Fryer in dienst als zijn secondant, en een goede vriend, Fletcher Christian, als derde man. De eerste helft van de reis wordt vooral gekenmerkt door de 30 dagen lange uitputtende doortocht over Kaap Hoorn. Maar éénmaal ze in Tahiti toekomen zijn de ontberingen snel vergeten. De inheemse vrouwen geven zich over aan de matrozen en velen onder hen, waaronder ook Christian, zien er tegenop om het eiland te verlaten. Bligh ziet in dat hij zich erg autoritair moet instellen om de controle over zijn bemanning niet te verliezen. Hier botst hij voor de eerste keer met Christian.

Hopkins en Gibson zetten in deze ondergewaardeerde film toch wel intense acteerprestaties neer. Hopkins straalt een dictatoriale autoriteit uit die me naar de keel greep, en die het sporadische gevoel van vrijheid die ze ervaren, uitdaagt. Niemand wil terug naar het regenachtige, strakke Engeland. Maar Hopkins gebruikt hardvochtige strafmaatregelen en richt zijn woede meer en meer op Christian, die hij als vriend beschouwde, en hem als een soort "verrader" tegen het gezag begint aan te zien. Gibson houdt zijn woede en zijn woorden in. Is het uit respect voor de kapitein? Is het om alsnog de zaken in de hand te houden? Het is onduidelijk, maar de ontevreden bemanning overtuigt hem stilaan om te muiten. Het vervolg is eigenlijk wel bekend, daar de muiterij gebaseerd is op een waargebeurd feit. Het camerawerk is prachtig, dromerig en vaak intrigerend. En het is met een intrigerend gevoel dat Donaldson ons op het einde achterlaat, betoverd door de irreëele magie van het verhaal. De camera van Ibbetson laat Tahiti als een paradijs zien, zodat ik achteraf de demoralisering van de bemanning als een mokerslag kon voelen. De prachtige soundtrack van Vangelis is een onmisbare aanvulling. Jammer dat deze film zo onopgemerkt voorbij ging in de zalen.

Vinny's Rating : 9/10

Up (2009)

Regie : Pete Docter en Bob Peterson
Genre : Animatie
Met de stemmen van : Edward Asner, Christopher Plummer, Jordan Nagai, Delroy Lindo,...
Speelduur : 96 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1049413

De Pixar studio's blijven indruk maken. Na het SF-sprookje "Wall-E", eveneens gereviewd op mijn blog, doen ze het zo mogelijk nog een beetje beter met "Up". Dit is meteen mijn 200e filmreview sinds september vorig jaar. Sindsdien ben ik karig geweest met mijn maximumscores en heb die aan slechts 3 films met een onberispelijke kwaliteit gegeven : Kite Runner, Slumdog Millionaire en Nankyoku Monogatari. Ook Into the Wild van Sean Penn past in dat rijtje, en hoop ik binnenkort ook nog eens op de blog te zetten.

De intro vertelt in versneld tempo het leven van Carl Fredericksen. Als kind was hij geboeid door de ontdekkingsreizen van Charles Muntz, die boeiende verhalen over Paradise Falls vertelde, een verloren paradijselijke plek in Zuid-Amerika. De man werd voor schut gezet wanneer hij met het geraamte van een verdwenen diersoort aan komt draven. Verbitterd trekt hij zich terug uit het publieke leven. Fredericksen leert Ellie kennen, een meisje die al even gepassioneerd is over reizen als hijzelf. Ze trouwen en leven een gelukkig bestaan zonder kinderen. Maar Fredericksens grote verbittering is dat hij Ellies droom om naar Paradise Falls te gaan nooit heeft kunnen waarmaken. Wanneer ze overlijdt, besluit hij die reis zelf te doen. Hij wordt bijgestaan door een jonge padvinder, Russell. Fredericksen laat zijn huis de lucht in vliegen door er ballons aan te binden...

Dit is een bijzondere film, want Pixar werkt de personages dieper uit en speelt meer in op de gevoelens. Meer dan in andere animatiefilms gaat het hier niet enkel om de volle lading aan effecten ertegen aan te gooien. "Up" is een dromerige film met een zeer goed evenwicht tussen avontuur en spanning enerzijds, en een vleugje goed sentiment anderzijds. Russell en Carl komen uiteindelijk terecht in de buurt van Paradise Falls en leren er een vreemde chocolade-etende vogel kennen, die ze Kevin noemen. Ook de hond Dug, een "underdog" in de meute van de leider van de honden, Alpha, voegt zich bij het gezelschap. Verder heb ik niet veel op deze prachtige animatiefilm te merken. Het is een zoete dromerij voor jong en oud.

Vinny's Rating : 9/10

Mr Majestyk (1974)

Regie : Richard Fleischer
Genre : Actie
Acteurs : Charles Bronson, Al Lettieri, Lee Purcell, Tom Koslo, Linda Cristal,...
Speelduur : 103 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0071866

Klassiek Bronson vehikel, waar de cowboy uit de jaren '60 zijn imago van gewapende "rechtvaardige rechter" gestalte geeft. "Mr Majestyk" wordt als één van zijn betere films uit die periode gezien en typeert zo'n beetje waar Bronson voor staat. Deze film speelde hij net voor de exploitation klassieker "Death Wish".

Majestyk is een meloenenboer, die op zoek is naar werkkrachten om te oogsten. Zijn bemiddelaar en vriend Larry Mendoza zorgt voor werkzoekenden, die Majestyk gul betaalt. Wanneer hij op zijn velden komt, staan daar andere mensen op het veld. De slijmerige Bobby Kopas leverde hen aan voor minder geld. Majestyk jaagt hen weg, en de politie arresteert hem voor geweld op de persoon van Bobby Kopas. Hij vliegt de cel in, en wanneer hij overgeplaatst wordt, proberen gangsters hun baas, Frank Renda, een agressieve hitman, vrij te krijgen. De actie mislukt en Majestyk neemt Renda gevangen om een deal te kunnen regelen met de politie. Op het meloenenveld kan niemand hem missen. Tijdens zijn afwezigheid runt een vriendin, Nancy Chavez de zaak verder. Majestyk staat klaar om Renda over te handigen aan de politie, maar dat mislukt. Renda zweert wraak...

Zoveel comments heb ik niet echt op Mr Majestyk. Het is een eenvoudig in elkaar gestoken actiefilm die geen moment verveelt en Bronson stilaan drijven tot het nemen van wapens. In vergelijking met zijn later werk mag dit zeker nog "braaf" genoemd worden. In het begin, wanneer Renda's buddy's hem komen bevrijden, kreeg ik een mooie actiescène te zien en de humor is ook nooit veraf. Het einde werd dan wel onnozel en teleurstellend, met heel wat domme acties. Ik neem aan dat dit allemaal wel kon in de jaren '70 maar nu vraagt de kijker om realisme en komt de film pijnlijk ouwbollig over.

Vinny's Rating : 6/10

The Adventures of Tom Sawyer (1938)

Regie : Norman Taurog
Genre : Drama / Komedie
Acteurs : Tommy Kelly, Ann Gillis, May Robson, Jackie Moran, Walter Brennan,...
Speelduur : 86 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0029844

De 19de eeuwse auteur Mark Twain bracht met "Tom Sawyer", één van de bekendste Amerikaanse romans, een zowel komische als dramatische blik op het jong-zijn. De filmversie uit 1938 is één van de oudste kleurenfilms. Het geheel vond ik best geslaagd, met editing die vooruit was op zijn tijd en knappe kinderrollen.

Tom Sawyer, een weeskind, woont samen met zijn tante Polly en haar kinderen Sid en Mary. Hij is het zwarte schaap binnen het gezin, een kwajongen waarvan men steeds denkt dat hij voortdurend iets mispeutert. De nette intelligente Sid is zijn perfecte tegenpool, het favoriete kindje dat verwend wordt. Hij ontmoet Becky Thatcher, de mooie roodharige dochter van de nieuwe rechter. Hij maakt haar het hof, en ze worden goede vrienden. Tijdens een nachtelijk uitstapje zijn Tom en Huckleberry Finn getuige van de moord van Dr. Robinson door de boosaardige Injun Joe. Ze besluiten om te zwijgen tot de oude Muff Potter ten onrechte beschuldigd wordt. Tom Sawyer besluit om de waarheid te vertellen, en Potter wordt onschuldig verklaard. Omdat Tom zich onheus behandeld voelde door zijn tante, loopt hij weg van huis samen met zijn vrienden Huckleberry Finn en Joe Harper om piraat te worden op een eilandje in de Mississipi. Hun onverklaarbare afwezigheid zet het dorp in rep en roer...

De film is een kroniek van gebeurtenissen in het leven van Tom Sawyer. Het neemt een vijftal belangrijke momenten uit de boeken ter hand, zoals de moord op Dr. Robinson, het hoofdstuk waar ze piraten worden, het schilderen van de afsluiting en het avontuur in de grot, waarmee de film afsluit. Sawyer is een kwajongen maar bezit ook een gouden hart. Dat wordt maar al te duidelijk wanneer hij een lijfstraf ondergaat in de plaats van Becky en hij opkomt in het voordeel van Muff Potter. Ook de trage maar noodzakelijke transitie naar het volwassen leven zit hier prachtig in verwerkt. De ervaringen van die kinderen maken hen stukje bij beetje volwassen (zie hiervoor ook "Stand By Me" van Rob Reiner). Dit wordt erg kunstig in beeld gezet wanneer Tom getuigt tegen Injun Joe. Hier vangen we een glimp op van een meer volwassen Tom Sawyer. Aan zijn bekende zwerversvriend Huckleberry Finn besteedt Taurog minder tijd, hoewel ook Finn in de boeken een belangrijke rol speelt. Het theatrale acteren van de kinderen is verbazend goed, maar natuurlijk een beetje klassiek naar de huidige maatstaven. Een mooie en vooral tijdloze film voor jong en oud.

Vinny's Rating : 7/10