Knowing (2009)

Regie : Alex Proyas
Genre : Drama / Science-Fiction
Acteurs : Nicolas Cage, Chandler Canterbury, Rose Byrne, Lara Robinson,...
Speelduur : 121 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0448011/

Het Hollywoodiaanse vehikel "Knowing" stelt zich vragen over de fataliteit van rampen. Stel je nu voor dat je ze allemaal kan voorspellen : wat zou je er aan doen? Het is met deze vraag dat Nicolas Cage loopt worstelen in dit mooie, maar ook vrij oppervlakkige SF drama, dat aan het Spielberg-syndroom lijdt.

1959. In een klas in New York tekenen bij wijze van oefening, alle leerlingen een tekening met hun toekomstvisie. Enkel het geheimzinnige meisje Lucinda (dat vreemde stemmen hoort) schrijft eindeloze reeksen getallen neer. De briefjes worden in een capsule gestoken en begraven. Pas over 50 jaar mogen de leerlingen de capsule opnieuw opdelven. Bij deze ceremonie zijn ook John Koestler, een leraar wiskunde, en zijn zoontje Caleb aanwezig. Caleb krijgt het briefje van Lucinda in zijn handen gepropt. Bij toeval ontdekt John dat de cijfers in feite de exacte datums en de aantallen slachtoffers zijn van alle rampen die zich in de laatste 50 jaar hebben afgespeeld. Er staan ook nog enkele datums uit de nabije toekomst op. Maar wat kan John doen om te voorkomen, wat niet te voorkomen is?

"Knowing" is een vrij spannende blockbuster. Het gaat een beetje uit de bocht door de inspanningen om serieus te zijn, en het plot wringt zich vaak in ongeloofwaardige kronkels om het verhaal sluitend te maken. Nicolas Cage is de man die het gewicht van wat hij weet op zich mag torsen, bijgestaan door twee heel jonge acteurs en de nog niet zo gekende Rose Byrne ("Troy", "28 Days Later"). Het idee is goed al had ik de indruk dat er nog meer uit gehaald kon worden, en dat Proyas op veilig speelde en niet wil afwijken van de conventies van de standaard hollywood film. Dat betekent meteen dat er voor de filmkenners weinig verrassingen inzitten. Er komen ook heel spectaculaire scènes op de kijker af, en het is moeilijk om niet vol bewondering naar de intense rampenbeelden te kijken. Een filmpje voor een vrijdagavond voor wie van spektakelfilms houdt.

Vinny's Rating : 6,5/10

Flashpoint (1984)

Regie : William Tannen
Genre : Thriller
Acteurs : Treat Williams, Kris Kristofferson, Kurtwood Smith, Rip Thorn,...
Speelduur : 89 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0087268/

Een film die slechter is dan hij eruit ziet. Ik hou van films die zich in de Texaanse woestijn afspelen, ik zie graag Kristofferson spelen en ik hou van films waar Feds de boel komen verstoren. "Flashpoint" kreeg me niet warm en daar waren verschillende redenen voor.

Het begon nochtans allemaal goed. Logan en Wyatt zijn twee grensagenten, die ervoor moeten zorgen dat er geen illegale mexicanen binnen de VS sijpelen ("wetbacks"). Beide mannen moeten een neergestort vliegtuig gaan natrekken. Onderweg vinden ze twee vrouwen met autopech. Natuurlijk duurt het niet lang of de twee vrouwen worden hun vriendinnetjes. Logan vindt nabij het vliegtuigwrak een jeep met een skelet in. Hij vindt ook een enorme hoop geld: 800.000 dollar. Hij stelt voor aan Wyatt om de som te delen en andere oorden te gaan opzoeken. Intussen nemen federale agenten de boel over, zeer tegen de zin van Logan en Wyatt. Ze willen een drugdeal breken en kennen de plaats van de levering. Carson, die de leiding heeft, heeft meer te verbergen...

Ik heb al slechtere B-films gezien, maar toch ook al betere. Het verhaal gaat niet vlug vooruit en het script omvat veel dialogen die nutteloos zijn. In feite zijn ze er alleen maar om de tijd te vullen. En daaraan heb ik een grondige hekel. Tannen doet zijn best om "Flashpoint" interessant te maken door een link te maken met de moord op Kennedy. Meer verklap ik niet. Verwacht in geen geval veel toffe actie. Het is niet echt een actiefilm, niet echt een komedie, niet echt een thriller. Het mist zo een beetje van alles. Nee, niet mijn ding.

Vinny's Rating : 4/10

The Taking of Pelham One Two Three (1974)

Regie : Joseph Sargent
Genre : Thriller
Acteurs : Walter Matthau, Robert Shaw, Martin Balsam, Hector Elizondo,...
Speelduur : 104 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0072251/

Deze gijzelfilm, die dit jaar een remake krijgt van regisseurTony Scott met Travolta als de gijzelnemer, is een rasechte seventies film, met deze typische look van dikke brilglazen, puriteins taalgebruik en knullige actie. Wie van 70s houdt moet dit beslist bekijken. Anderen zullen het wellicht wat ouderwets vinden. Het was in elk geval een onderhoudende film.

In de metro kapen vier terroristen, die de namen Mr Blue, Mr Green, Mr Grey en Mr Brown dragen, de Pelham One Two Three. Het controlestation neemt de signalen waar en krijgt al vlug bericht van Blue. Ze eisen niet minder dan 1 miljoen dollar in briefjes binnen het uur, zoniet doden ze elke minuut te laat een gijzelaar. Lt. Garber is een politie agent, die voor orde zorgt in de metro, en ten einde raad aangesteld wordt om het probleem op te lossen. De laffe burgemeester neemt uiteindelijk na veel getwijfel en om politieke redenen, de beslissing om het losgeld te betalen. Er gebeurt natuurlijk het één en ander waaruit duidelijk wordt, dat het geld nooit tijdig de gijzelnemers zal bereiken...

Het mag dan een ouderwets ogende film lijken, aan spanning ontbreekt het hier niet. De vraag is niet of de terroristen het geld zullen krijgen, maar hoe ze ermee zullen wegraken eens in hun bezit. Ook aan humor ontbreekt het niet, zodat "The Taking" een erg gevarieerde film is. Die scène met de Japanners is erg leuk, en de seksistische opmerkingen zijn hopeloos verouderd en zo typisch voor het Amerika van de jaren '70, dat ik het niet kon laten om eens te glimlachen. Ook het slot van de film is één om in te lijsten. Waarom geeft hij dan toch maar 6,5 zullen de kritische lezers zich afvragen? De dialogen missen heel wat inhoud en het blijft bij technische gesprekken en evidenties. Ook dat was typisch 70s. De emotionele en psychologische diepgang ontbreekt hier volledig en dat is nu en dan jammer : geen enkele vrouw krijgt een rol, geen spanningsopbouw bij de gijzelaars, en vaak heel wat frappante toevalligheden. Goed genoeg voor een kijkbeurt en zeker geen film om serieus te nemen.

Vinny's Rating : 6,5/10

Barry Lyndon (1975)

Regie : Stanley Kubrick
Genre : Drama
Acteurs : Ryan O'Neal, Marisa Berenson, Patrick Magee, Leon Vitali, Hardy Kruger,...
Speelduur : 184 min.
Meer info : http://french.imdb.com/title/tt0072684/

Misschien niet de Kubrick film waar zijn fans het meest van houden, maar "Barry Lyndon" is zonder twijfel één van zijn visueel best geslaagde werken. De verfilming van de schelmenroman van William Thackeray is er één om in te lijsten, met zijn naturalistische beelden en die drang naar de libertijnse levenswandel. Succes in het leven was ook vroeger het gevolg van de willekeur van het bestaan.

Midden van de 18de eeuw. Redmond Barry is de zoon van een kleine jurist, die in een duel het leven laat. Hij heeft een speelse affaire met zijn nicht Nora Brady. Hoewel hij die kalverliefde ernstig neemt, wordt ze verliefd op een oudere officier, John Quin. De jaloerse Barry daagt Quin uit en moet vluchten na het duel. Hij gaat het leger in waar hij aan berechting kan ontsnappen en ontmoet er zijn jeugdvriend Grogan. Geconfronteerd met zware verliezen in het Britse leger, deserteert hij. Onderweg loopt hij een Duitse kapitein tegen het lijf, Potzdorf, die hem aan de tand voelt en doorheeft dat hij deserteur is. Barry heeft geen andere keus dan om het Pruisische leger in te gaan. Hij vervult zijn taken zonder te klagen, en redt op een dag het leven van Potzdorf tijdens een veldslag. Hij wordt gepromoveerd tot spion, en moet een andere spion, de Chevalier de Balibari in de gaten houden. Balibari is echter een landgenoot, en Barry bekent alles. Samen houden ze de Pruisen aan het lijntje maar worden uiteindelijk toch het land uitgezet. Wanneer Redmond Barry trouwt met een rijke weduwe, Lady Lyndon, lijkt zijn broodje gebakken en wordt hij Barry Lyndon. Maar de stiefzoon, Lord Bullingdon, koestert een diepe haat tegen die man, die eigenlijk niet van zijn moeder houdt...

Kubrick is een perfectionist en dat komt duidelijk aan bod in dit werk. Ik praatte reeds over de schilderachtige idyllische landschappen, waarin heel wat scènes geschoten zijn. Mooiere settings waren nauwelijks mogelijk. Het is alsof Kubrick een museum binnengegaan is, en die schilderijen in bewegende beelden wou omzetten. Ook de vertelstijl is erg goed. Ondanks zijn lange drie uren, verveelt het verhaal niet, en brengt heel wat vaart in het verhaal. Er gebeurt heel wat en dat in een aanvaardbaar tempo. De emotie is nauwelijks aanwezig. De personages zijn afstandelijk en kurkdroog. Lady Lyndon zegt in de film nauwelijks een woord, de Balibari verdwijnt plots uit het verhaal en Barry Lyndon huppelt wat onverschillig van de ene gebeurtenis in zijn leven naar de andere. Dit gemis aan emotie ging wel vlug voorbij. Kubrick deed me bijna voelen alsof ik in de 18e eeuw zat, met de door kaarslicht verlichte interieurs, de ceremoniële duels, de harde maatschappelijke strijd om een mooie positie te verwerven. Het leek me een erg harde tijd om in te leven. Zeker één van Kubricks beste werken.

Vinny's Rating : 8,5/10

Monsieur Hire (1989)

Regie : Patrice Leconte
Genre : Drama / Thriller
Acteurs : Michel Blanc, Sandrine Bonnaire, Luc Thuillier, André Wilms,...
Speelduur : 75 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0097904/

Na het uitstekende "La Fille sur le Pont" had ik opnieuw zin in een film van Leconte. "Monsieur Hire" is op visueel vlak niet zo sterk als La Fille, maar opnieuw is het een aparte film die mag gezien worden.

Een jonge vrouw wordt dood teruggevonden, en Hire, een asociale eenzaat, wordt verdacht. Hoe kan het ook anders : iemand die zo op zichzelf leeft en geen contact zoekt met anderen moet toch wel afwijkend zijn? Hire is een erg georganiseerde persoon, die routineus zijn leven leidt. 's Avonds begluurt hij zijn buurvrouw Alice door het venster. Er groeit dan een onmogelijke relatie tussen Hire en Alice. Ze weet dat hij een gluurder is en benadert hem, hoewel ze een 'fiancé' heeft...

Ik vond wel dat het 'whodunnit' verhaal ondergeschikt bleef aan wat er zich afspeelde tussen de twee hoofdpersonages. Waarom zoekt ze contact met Hire? En weet Hire wat Alice denkt? Een onverwachte maar toch logische finale beantwoordt alle vragen. Het gaat over onuitgesproken gevoelens en fantasieën. Leconte gebruikt een sobere regie om deze vreemde relatie in beeld te brengen, en gebruikt een grotere psychologische diepgang dan lijkt. Zo is Hire niet herleid tot een pervert, maar tot een man die op een pijnlijke manier affectie mist, en zijn kwetsbaarheid verbergt achter een onaangename facade. Michel Blanc speelt één van zijn complexere rollen. Na heel wat komedies stapt hij van dit imago af en speelt een bleke, licht kalende mensenhater. Ook Sandrine Bonnaire gaat niet onopgemerkt voorbij.Mooie film maar niet één waar ik wild van ben.


Vinny's Rating : 7/10

The Blood of Others (1984)

Franse titel : Le Sang des Autres
Regie : Claude Chabrol
Genre : Drama
Acteurs : Jodie Foster, Michael Ontkean, Sam Neill, Stéphane Audran, Lambert Wilson,...
Speelduur : 125 min.
Meer info : http://french.imdb.com/title/tt0088038/combined

Jodie Foster in een film van Chabrol. Dat leek me wel wat. Helaas, het is een teleurstellende kijkbeurt geworden. Dit is zowel één van Chabrols slechtste films met flauw acteerwerk van Foster.

Parijs net voor de tweede wereldoorlog. Hélène werkt als model voor een naaister, Gigi, en is verloofd met Paul, die meer in politiek dan in haar is geïnteresseerd. Ze maakt kennis met Jean, die bij de communistische partij zit, en begint een passionele affaire met hem. Wanneer de oorlog uitbarst, wordt hij naar het front gestuurd. Hélène doet er alles aan om hem terug te roepen naar de stad. Het verhaal wordt ingewikkelder wanneer een Nazi, Dieter Bergman, obsessioneel verliefd op haar wordt ("What i feel for you is a sickness"). Ze gebruikt die invloed om van Bergman de bevrijding van Jean te verkrijgen, die intussen als dwangarbeider naar een werkkamp in Duitsland is gestuurd. Het maneuver lukt, en Jean wordt verzetsleider in Parijs. Jean gebruikt haar om een aanslag te plegen op een Franse collaborateur...

Deze verfilming van Simone De Beauvoirs roman maakt gebruik van een zeurderig en vervelend soort romantiek, die de hele film door volgehouden wordt met houterig en kunstmatig acteerwerk. Onbegrijpelijk vervolgens, dat de film in het engels geregisseerd is. En dat voor een franse roman die verfilmd is door een franse regisseur met heel wat franse acteurs. Een slechtere keuze kon haast niet. Ik vraag me af hoeveel Chabrol hiervoor gekregen heeft van zijn Amerikaanse producers. Foster gaat met een dartel gemak over van de Paul naar Jean, en blijkbaar vindt Paul het allemaal geen probleem. We zien hem nog nauwelijks in de film. In de vreemde relatie tussen Foster en Neill geloofde ik geen moment. Hij reageert de hele film buitengewoon betoverd door haar, en is niet in staat om ook maar iets te doen. Zelfs geen aanstalten om haar onder druk te zetten, wat in zijn positie toch zou moeten lukken. Gelukkig nodigt de oogverblindende schoonheid van Foster toch nog uit om deze anders vrij saaie, fletse en vaak stupide film uit te zitten.

Vinny's Rating : 3,5/10

Escape From New-York (1981)

Regie : John Carpenter
Genre : Science-Fiction
Acteurs : Kurt Russell, Lee Van Cleef, Ernest Borgnine, Isaac Hayes,...
Speelduur : 99 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0082340/

De meeste filmkenners kennen ongetwijfeld deze avonturenfilm van Carpenter. Hij maakte met vrij weinig middelen maar met de visionaire kracht die we van hem kennen, een lesje in ware filmkunst. Zijn films bezitten bijna allemaal een B-film gehalte zonder echt B-films te zijn. Na films als "Assault on Precinct 13", "Halloween" en "The Fog", scoorde hij met "Escape From New-York" zijn eerste commerciële succes.

1997. New York is veranderd in een grote openluchtgevangenis, die ommuurd en gecontroleerd wordt door een dictatoriaal politiebestuur. De Air Force One, het vliegtuig van de Amerikaanse president, stort binnen de muren neer. De situatie is ernstig, want de president, die de crash overleefde in een pod, heeft kostbare documenten bij zich, die hij op een conferentie bekend wilde maken. Bob Hauk, de veiligheidschef, dwingt Snake Plissken, een ex-militair en gevangene, om de president te gaan oppikken binnen de 24 uur. Zoniet, zal een klein bommetje ontploffen in zijn hoofd. Plissken heeft niet veel keuze en landt met een zweefvliegtuig op het World Trade Center. Al gauw verneemt hij dat de president in handen is van een gewelddadige bendeleider, the Duke...

Carpenter koos voor een erg donkere sfeer, wellicht om de effecten van het valse New York te verbergen. Het verhaal schreef hij zelf in 1978 na de algemene ontgoocheling van het Watergate schandaal en het gevoel van wantrouwen die toen heerste tegen de president. In de film is NEw-York een post-apocalyptische stalen jungle geworden, met overal vuilnis, brandhaarden en gevaarlijke straatzwervers. Kurt Russell speelt een standaard "hero" met een ooglap, een gespierde borstkas en een gemene grijns. Het verhaal is bijzonder origineel en houdt de kijker in spanning. Vindt onze held de president? Redt hij het om hem terug te brengen binnen de tijd? Het is de derde keer dat ik de film zag (de eerste keer in 1988 of 1989 en de tweede keer in 1998), en hij blijft ontzettend leuk, al moet je je niet teveel aan hoogstaande effecten verwachten.

Vinny's Rating : 7,5/10

Scarecrow (1973)

Regie : Jerry Schatzberg
Genre : Drama / Komedie
Acteurs : Gene Hackman, Al Pacino, Ann Wedgeworth, Richard Lynch,...
Speelduur : 108 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0070643/

Eén van Pacino's vroegste acteerprestaties. Daarvoor kon men hem enkel in "Godfather" spotten in de rol van Michael Corleone. Voor Hackman was dit geen proefstuk. Hij acteerde al sinds de jaren '60 en verwierf faam met "French Connection" en "Poseidon Adventure". Het is een duo van topacteurs die de film vooruithelpt. En hier maakt dat wel het verschil, anders stelde "Scarecrow" niet zoveel voor.

Max Milian (Hackman) is een ex-gevangene met plannen om een carwash bedrijfje te starten in Pittsburgh. Francis Delbuchi (Pacino) is een zwerver die zijn zoontje wil gaan opzoeken. Jaren geleden liet hij de moeder van dat kind in de steek. Beide mannen ontmoeten elkaar op een verlaten weg. Al vlug worden ze vrienden en Max vindt in Francis een zakenpartner voor zijn bedrijfje. Beide mannen gaan op stap. Max wil eerst een bezoekje brengen aan zijn zus, Coley. De vriendin van Coley, Frenchy heeft al vlug een oogje op de geharde Max. Na een vechtpartij in de lokale kroeg worden beiden opgepakt en krijgen een maand cel...

Schatzberg geeft een mooie karakterschets van twee mensen, die totaal van elkaar verschillen en elkaar toch mooi aanvullen. Milian is een onaangename vechtersbaas. Hij vindt in Francis een vriend die hem doet lachen. Francis is iemand die voortdurend grappen uithaalt, maar verbergt achter zijn extraverte facade een kwetsbare persoonlijkheid. Hij vindt in Milian een "grote broer" die voor hem opkomt. Ze zijn allebei "vogelverschrikkers", omdat ze allebei hun eigen manier hebben om tegen de wereld op te boksen. "Scarecrow" is eerder komisch dan dramatisch van toon. Max en Francis zijn allebei mishandeld door het leven, maar hebben een toekomstperspectief waar ze voor willen gaan. De weg ernaartoe is echter langer dan verwacht. De film heeft zijn goede momenten al mist het soms wat vaart. Naar het eind toe neemt de film een wat onverwachte wending aan, die nogal rommelig overkomt. "Scarecrow" won de Gouden Palm van Cannes in 1973.

Vinny's Rating : 5,5/10

Indochine (1992)

Regie : Regis Wargnier
Genre : Drama / Romance
Acteurs : Catherine Deneuve, Vincent Perez, Jean Yanne, Linh Dan Pham,...
Speelduur : 159 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0104507/

"Indochine" is zo één van die ouderwetse drama's met onmogelijke liefdes en dramatische wendingen tegen een historische achtergrond. Het verhaal speelt zich af vanaf de jaren '30 tijdens de koloniale bezetting van Frankrijk in Vietnam.

Hier is het verhaal van een eenzame vrouw, Eliane De Vries, dochter van een rubberproducent. Ze leeft in een prachtige koloniale woonst samen met haar vader en haar geadopteerde Vietnamese dochter Camille. Eliane valt voor een jonge marinier, Jean-Baptiste, die even haar minnaar wordt. Guy Asselin is politiechef van het Frans bestuur en is al jaren zelf verliefd op Eliane, die zich afsluit voor zijn avances. Jean-Baptiste redt tijdens een rel Camille, die licht gewond is. Het meisje wordt onmiddellijk smoorverliefd op haar redder. Na een scène ten huize De Vries tijdens kerstavond sturen Jean-Baptiste's superieuren hem naar de Halong baai, een verre buitenpost waar Vietnamezen als slaven verhandeld worden. Camille vlucht weg, op zoek naar de man die ze lief heeft...

Het mag misschien wat onrealistisch zoetsapperig zijn, en kolonialisme mag in "Indochine" verdacht nostalgisch overkomen, de film zweeft niet teveel op een wolk en verliest de politieke realiteiten niet uit het oog.Heel mooie beelden van Vietnam en een dramatisch verhaal die een directe aanval is op de vernietigende invloed van het kolonialisme. Een invloed, die zich zelfs generaties verder doorzet zoals het einde van de film duidelijk maakt. Vooral Perez , wiens levenslust in de film niet kan bloeien door zijn militaire verplichtingen bij het koloniaal bestuur, zorgt voor elektrisch geladen acteerwerk. "Indochine kwam me niet langdradig over, want het is boeiend verteld. Mooie film voor mensen die van pompeuze en exotische liefdesdrama's houden.

Vinny's Rating : 8/10

La Fille sur le Pont (1998)

Regie : Patrice Leconte
Genre : Tragikomedie
Acteurs : Daniel Auteuil, Vanessa Paradis, Frédéric Pfluger,...
Speelduur : 88 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0144201/

Dit is een moderne parabel die gaat over geluk en redding. Messenwerper Gabor redt een wanhopig meisje van een zelfmoordpoging, en samen kan hun geluk niet meer stuk. Adèle, het meisje, heeft nooit geluk gehad in haar leven. Niet omdat ze die kans niet had, maar omdat ze dat geluk nooit heeft leren zien. Wanneer ze vrijwillig het doelwit wordt van Gabor in zijn shows, zijn ze elkaars klavertje vier. Als haar mentor, leert hij haar dat geluk alleen werkt als je erin gelooft. Veel meer wil ik niet kwijt over het verhaal om de pret niet te bederven.

Leconte vertelt ons een verhaaltje vol symboliek en gaat zelfs terug tot de essentie van ware liefde. Hij gelooft duidelijk dat geluk exponentieel wordt in de chemie tussen 2 mensen. De intense band tussen Gabor en Adèle heeft iets seksueels, zonder dat ze elkaar aanraken. Een onvernietigbaar vertrouwen in elkaars geluk, en hun eigen geluk, die enkel werkt wanneer ze samen zijn. Dit vertaalt zich in enkele sublieme scènes, ondersteund door al even aangrijpende muziek, o.a van Marianne Faithful. Merk ook die scènes op, waarin ze tegen elkaar lijken te praten terwijl ze van elkaar gescheiden zijn. Erg apart, maar het werkt.

Alleen jammer van Lecontes keuze om zwart-wit te gebruiken. Ik begrijp niet goed het waarom. Met locaties als Istanbul, Italië en de Provence had ik toch wel kleur verwacht. Ook de eerste keer dat ik een regenboog in het zwart wit zie. Deze subjectieve opmerking is echter geen handicap voor het bekijken van deze schitterende film.

Vinny's Rating : 9/10

Defiance (2008)

Regie : Edward Zwick
Genre : Drama / Oorlog
Acteurs : Daniel Craig, Liev Schreiber, Jamie Bell, Alexa Davalos,...
Speelduur : 131 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1034303/

De Amerikaanse cinema heeft duidelijk een nieuwe ader gevonden. Momenteel putten ze wat minder bekende feiten uit de Tweede Wereldoorlog om er een film van te maken. Dat was eerder al het geval met "Valkyrie". Zwick vertelt ons het dagelijks leven van een groep Joodse verzetsstrijders die zich teruggetrokken hebben in de bossen van Witrusland.

Tuvia en zijn broers Alexander "Zus" en Asael en Aron Bielski vluchten in de bossen nadat hun ouders, arme landbouwers, vermoord worden door de Duitsers nadat enkele dorpelingen hen hadden aangegeven. Ze ontdekken al vlug dat ze niet de enige vluchtelingen zijn. De Joodse overlevenden komen samen, en de Bielski's nemen het commando. Er zijn meningsverschillen tussen Tuvia en Zus. Tuvia beschermt liever zijn volk in de bossen, terwijl Zus liever de aanval zou inzetten. Na een broedergevecht voegt Zus zich bij de Russen, die ook hun kamp hebben opgeslaan in de bossen, en beter bewapend en georganiseerd zijn. Terwijl het aantal Joden aanzwelt, breekt er tyfus uit en verkeren ze in het holst van de winter in hongersnood...

Ik verwachtte aanvankelijk niet veel meer van de film dan een Joodse Rambo die zich fel verzette tegen de Duitsers. Zwick blijft toch een regisseur die je niet moet onderschatten. Hij toont de ontberingen, de wanhoop, de hongersnood, de woede, de angst voor vijandige aanvallen en laat het ons ook aanvoelen. Het hoofdstuk met de Russen is ook mooi in het verhaal verweefd. Zus verliest zijn illusies wanneer hij begrijpt dat de Russen geen haar beter zijn dan de Duitsers.

De broers zetten op eigen kracht een ware gemeenschap op die op haar hoogtepunt 1.200mensen telde. "Defiance" is niet allemaal koek en ei. Er blijft een duidelijke Hollywood uitstraling over de film hangen. Toevalligheden, snel romantisme en heroische momenten volgen elkaar op in een prent die gemonteerd is op maat van de doorsnee-kijker. Die kleine onvolmaaktheden voorkomen niet dat "Defiance" een correcte film is.

Vinny's Rating : 7/10

Ten (1979)

Regie : Blake Edwards
Genre : Komedie
Acteurs : Dudley Moore, Julie Andrews, Bo Derek, Brian Dennehy,...
Speelduur : 117 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0078721/

Midlife sucks, zegt men vaak. Ik ben nog niet zover dat ik dit kan beamen, maar in het geval van Dudley Moore in « Ten », brengt het een psychologische revolutie in hem teweeg. Blake Edwards maakt een prikkelende, licht stoute komedie over de vreugdes en de wanhoop van het ouder worden.

George Webber is 40, en al zijn vrienden zijn van de partij om hem eraan te herinneren. En waarom zou hij moeten ongelukkig zijn? Hij is een erkend componist, is gelukkig getrouwd, heeft een zoon. En toch... wanneer hij per ongeluk verliefd wordt op een jonge bruid, springen zijn hormonen naar boven. Hij wil en zal haar terugzien. Hij verneemt dat het koppel op huwelijksreis is in Acapulco en vliegt hen achterna, in de hoop haar opnieuw tegen het lijf te lopen.

Het probleem met “Ten” is dat het thema, op die manier behandeld, niet meer hedendaags is. De zedenen zijn veranderd en ouder worden wordt nu op een andere manier beleefd. 40 worden houdt niet veel meer in tegenwoordig. We hebben wellnesscenters, "second life" fuiven en allerlei andere activiteiten om de midlife crisis te overbruggen. Mensen zijn ook seksueel veel zelfzekerder en gaan eerder op de vrouw af dan voortdurend te fantaseren zoals in de film. Nee, deze verouderde zedenkomedie met talrijke lelijke pianosolo's en flauwe pogingen om grappig te zijn kon me niet boeien.

Vinny's Rating : 4/10

The Prestige (2006)

Regie : Christopher Nolan

Genre : Drama / Thriller

Acteurs : Christian Bale, Hugh Jackman, Michael Caine, Scarlett Johansson, David Bowie,...

Speelduur : 130 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0482571/

Nolan is een regisseur die graag verrast, en waar zitten meer verrassingen dan in goocheltrucs? "The Prestige" vertelt de obsessieve rivaliteit van twee goochelaars, die de beste willen zijn en mekaar overtroeven met gevaarlijke trucs.

Angier en Borden, twee aspirant-goochelaars, werken allebei als assistent voor Cutter, een ingenieur en ontwerper van goocheltrucs. Ze vertonen de glazen kooi-truc waarin de handen van de assistente vastgebonden worden met een knoop en ze in de kooi gelost wordt die volledig met water gevuld is. Op een dag loopt de truc slecht af, en verdrinkt ze, nadat Borden met haar goedkeuring een andere knoop maakte. Sindsdien zijn Angier en Borden gezworen vijanden, op zoek naar een onoverwinnelijke truc, waarmee ze de ander zouden weg concurreren. De obsessie is even sterk in beiden, en het treft ook hun privé-levens. Borden trouwt met Sarah en ze krijgen een dochter. De relatie loopt niet op wieltjes : Borden onderhoudt zijn mysterieuze persoonlijkheid en blijft een vage man in de ogen van zijn vrouw. Om de perfecte truc in elkaar te steken, doet hij beroep op het genie van een uitvinder en wetenschapper, Nikola Tesla...

Het is geen makkelijk verhaal om in beeld te brengen. Nolan slaagt erin om de enorme complexiteit van het verhaal op een overzichtelijke manier te vertellen. Hij is daarbij goed ondersteund door Christian Bale, Hugh Jackman en Michael Caine, die puik acteerwerk afgeven. De obsessie van de twee goochelaars valt vaak goed af te lezen in hun gelaatstrekken. Ik vroeg me echt af hoe ver ze zouden gaan in hun gevaarlijke spelletjes en dat maakte het razend spannend. Tot het einde eraan komt. Jammer dat de regisseur het geheel afwerkt met een vleugje science-fiction, waarmee hij de "prestige" van de film grotendeels verpest. In een film over de kracht van de illusie verlang je ook dat alles slechts illusie is. Grijpen naar elementen die buiten de realiteit liggen was een wat droevige keuze vond ik. Critici en publiek adviseren om deze film meermaals te bekijken. Als kijker zou je bij herziening immers begrijpen hoe waterdicht het script van het hele verhaal is.

Vinny's Rating : 7/10

Terminator 2 : Judgment Day (1991)

Regie : James Cameron
Genre : Science-Fiction / Actie
Acteurs : Arnold Schwarzenegger, Edward Furlong, Linda Hamilton, Robert Patrick,...
Speelduur : 137 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0103064/

Velen zullen hun neus optrekken bij Terminator films. Of het nu de expressieloosheid van Schwarzie is, of het futuristische geweld in de film die hen ontmoedigt, één ding is zeker : Terminator 2 verlegde de grenzen van wat special effect was, en gebruikte deze in een verhaal die soms aangrijpend en gevoelig is. In de aanloop naar "Terminator Salvation" die deze week in de zalen komt, nog vlug eens deze tweede aflevering herbekijken. Cameron maakte komaf met zijn eerste "Terminator" film om de gebreken (gebrek aan humor en gevoel) ervan weg te werken.

Meer dan tien jaar na de gebeurtenissen uit de eerste film zit Sarah Connor vast in een krankzinnigengesticht. Ze houdt haar verhaal over de nakende apocalyps vol en de dokters verklaren haar gek. Ze wordt behandeld met thorazine en bewegingloos gehouden in een dwangbuis. Haar zoon, John Connor, een jonge tiener, leeft bij voogden en is een jonge delinquent aan het worden. Intussen doen twee Terminators hun intrede : de eerste is gestuurd om Connor te beschermen ten allen koste. De tweede, de T-1000, moet Connor vermoorden. Hiermee begint een race tegen de tijd... De Terminator ontfermt zich over de jongen en samen bevrijden ze Sarah. Ze leren dat een informaticus, Miles Dyson, volop de microprocessor ontwikkelt die aan de basis van Skynet zal staan, de supercomputer die de apocalyps zal veroorzaken...

De actie is buitengewoon spectaculair, en is vermengd met verbeterde FX. De eerste Terminator kwam nog met iets oudere effecten op de proppen, maar de informatica-vooruitgang bracht hier verandering in, met de morphing sequenties op de T-1000. Als sequel is hij ook geslaagd : het verhaal sluit goed aan bij het open einde van de eerste film en neemt de kijker mee naar een mooi afgeronde finale met meer humor. Enige minpunt is het gebrek aan verrassingen. In dit soort films weet men al van het begin af dat het goed zal eindigen. "Terminator 2" is groot spektakel die geen minuut verveelt door zijn visuele hoogstandjes. Dit compenseert gelukkig ruimschoots het wat zwakkere scenario.

Vinny's Rating : 8,5/10