Drag Me to Hell (2009)

Regie : Sam Raimi
Genre : Horror / Komedie
Acteurs : Alison Lohman, Justin Long, Lorna Raver, Dileep Rao,...
Speelduur : 98 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1127180/

Na zijn redelijk geslaagde Spiderman films keert Raimi terug naar zijn eerste liefde : horror. Zijn debuut, "Evil Dead" (1982) is inmiddels een klassieker, en Raimi kennende, was het gespannen afwachten of hij nog verbeelding op reserve had voor "Drag me to Hell". Ik was ontgoocheld.

Christine Brown werkt in een leningbureau. Haar baas Jacks overweegt haar promotie, zeer tegen de zin van haar collega, de slijmbal Stu. Op een dag komt een zigeunerin om uitstel van afbetaling vragen, want de politie dreigt haar uit haar huis te zetten. Christine moet de regels van het huis volgen en weigert. In de garage wordt ze aangevallen door de hysterische vrouw, die bezeten lijkt door een bovennatuurlijke kracht. Ze rukt een knoop van Christines jas en spreekt een vloek uit. Samen met haar vriend Clay gaat ze naar een waarzegger, die haar onthult dat ze achtervolgd wordt door een boze geest, de "Lamia"... Ze heeft drie dagen om de vloek ongedaan te maken, anders neemt de Lamia haar mee naar de hel...

Zigeunervloeken in films zijn zeldzaam, maar ze bestaan. "Thinner" van Mick Jackson, een verfilming van een Stephen King verhaal, kwam al met een gelijkaardig en veel origineler verhaal op de proppen. Raimi's film is niet slecht. Hij komt gewoon met niet veel nieuws opdraven. De schrikmomenten zijn voldoende aanwezig, en vooral het opendraaien van de volumeknop draagt bij aan de opspringmomenten. De humor van Raimi is nooit veraf. Sprekende geiten en tandloze oude heksen die aan kinnen zabbelen... het zit erin. En dan komt het voor de hand liggende einde op je af, en stel je vast dat "Drag me to Hell" toch niet zo fantastisch was. Behalve aan Thinner, doet de film ook wat denken aan "Evil Dead" zelf en aan "A Nightmare on Elm Street". Verveelt niet maar is in elk geval geen topper.

Vinny's Rating : 5,5/10

Memoirs of an Invisible Man (1992)

Regie : John Carpenter

Genre : Avontuur / Komedie

Acteurs : Chevy Chase, Daryl Hannah, Sam Neill, Michael McKean,...

Speelduur : 99 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0104850/

Ik vond dit, ondanks vele negatieve kritiek, een goede film. Niet een topper, dat zeker niet. Goed entertainment die geen minuut verveelt en grappig uit de hoek komt. De onzichtbare man is al lang geen nieuwigheid meer. Het idee kwam oorspronkelijk uit het brein van H.G. Wells in 1897.

Nick Halloway is zakenman en vrijgezel. Op een avondje valt hij voor Alice Monroe, een mooie blondine die bevriend is met zijn collega. Beiden beginnen een romance. De volgende ochtend begeeft hij zich naar een congres. Nog lijdend onder de vermoeidheid van de vorige avond, gaat hij een saunaruimte binnen voor een dutje. Terzelfdertijd veroorzaakt een dom ongeluk dat bijna het hele gebouw en Halloway onzichtbaar worden, door een storing in de elektromagnetische apparatuur waarmee experimenten aan de gang waren. David Jenkins, een onethische CIA-agent, wordt op de plek gestuurd voor onderzoek. Hij ontdekt een verwarde Halloway, die moet vluchten, wil hij niet gedwongen worden om zijn leven lang een geheim wapen te zijn voor de CIA.

Chevy Chase doet het wel als een komische, op de vlucht zijnde Halloway. Ondanks ik hem niet bepaald schitterend vind, zet hij zijn rol op een meer bescheiden en spontane manier neer als bvb in "National Lampoon's Vacation". Soms komen er oprecht leuke situaties om de hoek leunen, zoals wanneer hij in het grote herenhuis van zijn vrienden zit. De special effects zijn van de bovenste plank en vielen destijds ook in de prijzen. De mindere rol is ditmaal voor een onvriendelijke Sam Neill. Hij is veel te eenzijdig en zijn personage is de reden dat het hele verhaal blijft voortduren. Dat is niet zoveel naar inhoud toe. Een ongecompliceerd filmmoment met enkele bekende acteurs, die allen al beter gespeeld hebben in andere films.

Vinny's Rating : 6/10

Greystoke, Legend of Tarzan, Lord of the Apes (1984)

Regie : Hugh Hudson
Genre : Avontuur / Drama
Acteurs : Christophe Lambert, Ian Holm, Andie McDowell, Ralph Richardson,...
Speelduur : 133 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0087365/

"Greystoke" is de zoveelste Tarzanfilm, en meteen ook één van de enige verfilmingen die dicht bij het originele verhaal van Edgar Rice Burroughs aanleunen. Hudson maakt van Lambert een dramatische Tarzan en van Burroughs werk een bezinning over beschaving.

John Clayton, de hertog van Greystoke, en zijn zwangere vrouw Lady Alice lijden schipbreuk tijdens hun emigratie naar Afrika. Ze wonen nog even in een hut in het woud. Alice geeft het leven aan een zoon en overlijdt. Clayton wordt gedood door een aap. De apen nemen de baby mee in de jungle en voeden hem op. Hij spreekt hun taal, leert hun gedragscodes. Maar een aap onderscheidt zich nog altijd van een mens. Wanneer Tarzan de hut waar zijn ouders leefden ontdekt, beseft hij dat hij een mens is. Hij kan ook zwemmen, en wapens gebruiken, en wordt het dominante mannetje. Op een dag ontsnapt Philippe d'Arnot, een Belgische ontdekkingsreiziger, aan de dood en Tarzan helpt hem te genezen. D'Arnot leert hem spreken en vertelt hem over zijn ouders, wier lot hem bekend is. Hij overtuigt Tarzan om met hem terug te keren naar Engeland. Tarzan stemt in en wordt op het landgoed van de Greystokes ontvangen door zijn grootvader. Hij ontmoet er ook Jane, een Amerikaanse vrouw. Hij heeft veel problemen om zich aan de Victoriaanse levensstijl aan te passen...

Burroughs' verhaal is er één uit het Victoriaanse engeland, één van de grootste tijdperken in de Engelse geschiedenis. Het was een tijd van ontdekkingen in nog onbekende gebieden en een verhaal zoals dat van Tarzan deed ongetwijfeld de ronde in die tijd, net zoals die wilde verhalen over kannibalisme. Belangrijker is dat Burroughs een Amerikaan is, en een duidelijke hekel had aan Victoriaanse maniertjes en kolonialisme. Waarom zou hij zich anders zoveel moeite doen om de vraag te stellen wie beschaafder is? Uitbuiting, racisme en anders uitspattingen zoals de zieligheid van de zoo komen allen aan bod.

Hudson heeft dit goed begrepen en splitst zijn werk op in twee delen. In het eerste, dat zich in de jungle afspeelt, wordt Tarzan opgevoed door apen, zonder enig contact met de mens. Hij leert sociale gedragsregels en een eigen gebrabbel. Alleen jammer dat Lambert het viriele charisma die we van Tarzan verwachten, wat mist. Hij laat geen zo'n sterke indruk achter. Hij ziet er ook steeds mooi gladgeschoren uit, wat ik me ook moeilijk kan indenken. De apen zijn acteurs in kostuums en vielen nogal tegen, maar dat kon ook niet anders, vermits echte apen nooit zouden kunnen interageren met Lambert op het scherm. In het tweede deel bevindt Tarzan zich in Engeland. Hij is niet gelukkig : hij weet niet hoe hij zich moet gedragen en hij mist zijn thuis. Eén ding weet hij zeker : hij zal zijn grootvader opvolgen als Lord Greystoke. En Jane is de eerste vrouw, die liefde in hem losmaakt. Mijn nostalgie is nog altijd groter voor de klassieke Tarzan, maar deze verzorgde film is een kijkbeurt waard.

Vinny's Rating : 7/10

World Traveler (2001)

Regie : Bart Freundlich

Genre : Drama

Acteurs : Billy Crudup, Julianne Moore, Cleavant Derricks, James Le Gros,...

Speelduur : 99 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0262911/

Amai, wat een grote gaapfilm was dat. De titel lijkt veelbelovend maar in werkelijkheid trekt Crudup enkel wat rond in het noorden van de VS. "Travelling nowhere for nothing" vond ik een betere titel voor deze hatelijke film. Het gras is altijd groener elders, denken we vaak. En dan doen we zoiets als onze dierbaren in de steek laten !? In het verhaal gaat hij nergens naar toe, en ik wist nooit goed waarom.

Cal is een architect, gelukkig getrouwd en brave huisvader. Op een mooie dag, geroepen door zijn lot, verlaat hij zijn gezin om Amerika rond te trekken. Hij krijgt al vlug schuldgevoel en grijpt naar de fles. Hij leert een bouwvakker kennen op een werf waar hij werkt, Carl genaamd, en een vluchtige vriendschap ontstaat. Tot op de dag dat hij Carls vrouw ontmoet en haar probeert aan te raken. Hij neemt de liftster Meg op, en zet haar af op de luchthaven van Minneapolis. Ze hint op een date, maar Cal vlucht weg. In een afgelegen bar ontfermt hij zich over Dulcie, die een roes uitsliep en dreigde opgepakt te worden door de politie. Nu neemt hij zich voor om één goede daad te verrichten...

Regisseur Freundlich weet niet goed wat hij wil vertellen. Ik dacht aanvankelijk dat Cal geen toekomst kon zien in een leven met vrouw en kind. Dan mist hij hen, kwetst en ontgoochelt hij mensen, vooraleer zijn vader te gaan opzoeken om hem te vragen waarom hij hém had verlaten in zijn jeugd. Alsof dat alles zou oplossen. Dus dat kon het niet zijn? Cal heeft gewetensproblemen over het verlaten van zijn vrouw, maar vergeet zijn geweten vlug wanneer hij in de film met een andere affectie-behoeftige vrouw de koffer in duikt. Hoe kun je nu een film ernstig nemen die zo'n tegenstrijdigheden in beeld zet? Om dan nog maar van het gemakkelijke einde te zwijgen. Ik had niet de indruk dat Cal ook maar werkelijk iets heeft geleerd tijdens die reis, zoals bvb McCandless in "Into The Wild" wel het geval was. Billy Crudup oogt lief en sympathiek, maar de emotie komt er niet door, ook niet in zijn ontmoetingen. Verder ook saaie muziek in een film die sowieso al onverschillig laat. Hij staat voor een appel en een ei te koop in de FNAC, maar zelfs een appel en een ei zullen de kijker nog op zijn filmhonger laten.

Vinny's Rating : 3/10

Saboteur (1942)

Regie : Alfred Hitchcock
Genre : Thriller
Acteurs : Robert Cummings, Priscilla Lane, Otto Kruger, Alan Baxter,...
Speelduur : 104 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0035279/

Typische Hitchcock film, maar ook één van zijn minder bekende. Nochtans vond ik veel elementen terug uit andere van zijn werken. De voortvluchtige, de onschuldige hoofdfiguur en de blonde vrouw, de charmante slechterik en zijn geschifte handlanger, een memorabel einde. Hitchcock maakte maar liefst 11 films waarin voortvluchtigen voorkomen.

Barry Kane werkt bij een vliegtuigbouwer. Op een dag breekt een brand los, en overlijdt zijn vriend. De onderzoekers stellen vast dat het sabotage is. De brandblusser, die een zekere Frank Frye aan zijn vriend gaf, was gevuld met benzine. Op de koop toe wordt Kane beschuldigd om de dader te zijn. Hij vlucht weg en komt terecht bij Charles Tobin, een innemende rijke man, die niks van Frye af weet. Kane komt er vlug achter dat Tobin liegt (hij ziet brieven voor Frye liggen) en vlucht opnieuw. Dan ontmoet hij een blinde oude man, die de onschuld in zijn stem hoort. De nicht van de man, Patricia Martin, gelooft niet in zijn onschuld en is van plan om hem aan de politie over te dragen...

Het eerste deel is veruit het interessantst, want ik voelde totaal niet aan welke richting de film zou uitgaan. Het kwam over als een roadmovie, waarin Kane wanhopig op zoek was naar het bewijs om zijn onschuld vol te houden. Robert Cummings acteerde goed. Hij bezit een rustige en resolute présence, iemand die plaats inneemt op het scherm. Hij wordt gesidekickt door Priscilla Lane, de jongste van de 4 Lane sisters, die allen het beroep van actrice gekozen hadden. Deze mooie blonde vrouw wordt, hoe kan het ook anders, verliefd op de held. De charismatische Otto Kruger speelt dan Tobin, een spilfiguur in het verhaal, die Cummings op cruciale momenten tegen het lijf loopt. Hij is een rijke zakenman én terrorist. Het tweede deel moddert wat vast en is vrij traag, maar de prachtige spanningsopbouw tijdens het avondfeest en de spectaculaire finale op het Vrijheidsbeeld geven cachet, en maken "Saboteur" tot een niet te missen Hitchcock, doch niet de beste.

Vinny's Rating : 6,5/10

The Burning Plain (2008)

Regie : Guillermo Arriaga
Genre : Drama
Acteurs : Charlize Theron, Jennifer Lawrence, Kim Basinger, José Maria Yazpik,...
Speelduur : 102 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1068641/

Arriaga, scriptwriter van "21 Grammes" en "Amores Perros" toont nogmaals dat hij een meester is in het eenvoudig vertellen van complexe verhalen. Ik vond het in elk geval een intrigerend verteld drama, die me van begin tot eind wist vast te houden.

Sylvia (Charlize Theron) is een vrouw die zo'n pijnlijk geheim met zich meedraagt dat ze zelfmoord overweegt. Om de pijn draaglijk te maken, verzamelt ze seksuele avontuurtjes. Ze wordt ook in de gaten gehouden door een mysterieuze man. Op een andere locatie dragen twee broers hun vader ten grave. Hij werd verkoold teruggevonden in een uitgebrande trailer samen met zijn minnares. Een Mexicaan krijgt een job als piloot om het enorme areaal van een landeigenaar te besproeien. Hij krijgt een woning waar hij met zijn dochter en beste vriend samenwoont. Op een dag stort het vliegtuig neer onder de ogen van het meisje, Maria, en wordt de piloot in kritieke toestand naar de kliniek gebracht. Tot slot maken we kennis met de overspelige vrouw Gina, die op regelmatige tijdstippen haar minnaar ontmoet in een afgelegen trailer. Gina heeft een dochter, Mariana, die vermoedens heeft hierover...

Arriaga vertelt vier afzonderlijke verhalen, die verder in de film samensmelten tot één geheel. Alle personages zijn op één of andere manier met elkaar verbonden, en de film springt naar het verleden in flashbacks. Toch is het verhaal hierdoor niet ingewikkeld. De film is ook sterk door zinderende acteerprestaties van Jennifer Lawrence en Charlize Theron. Overspel en brandend schuldgevoel spelen een centrale rol, en Arriaga schildert ontrouw af als psychologisch vernietigend voor het volledige gezin. De ontrouwe echtgenote is Kim Basinger, die borstkanker heeft gehad, niet meer begeerd wordt door haar man en op zoek gaat naar liefde bij een andere man die haar elke dag zijn liefde verklaart. We staan perplex van de gevolgen die daaruit voortspruiten over een tijdspanne van 15 jaar. Lawrence speelt de rol van Mariana, de dochter van Basinger. Ze vermoedt al vlug wat haar moeder doet, en raakt erg in de war. Na de dood van haar moeder vindt ze vertroosting in de armen van Santiago, zoon van haar moeders minnaar, die met vragen zit over het waarom. Er straalt zo'n hunkering naar liefde en begrip uit de personages, dat "The Burning Plain" er immens mooi door wordt.


Vinny's Rating : 8/10

We Own The Night (2007)

Regie : James Gray
Genre : Misdaad / Drama
Acteurs : Joaquin Phoenix, Mark Wahlberg, Eva Mendes, Robert Duvall,...
Speelduur : 117 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0498399/

Deze recensie heeft betrekking op een tweede kijkbeurt van de film. Die is tegen mijn verwachtingen in, beter uitgevallen dan de eerste keer. Gray, die al aandacht had voor de Oostblokmafia in "Little Odessa", doet het nog eens over met Joaquin Phoenix, de onvergetelijke Commodus uit "Gladiator".

Bobby Green baat een disco uit in New York voor zijn vriend en "adoptieve" vader Buzhayev, een patriarchale figuur binnen de gemeenschap van ingeweken Russen. Wat weinigen weten, is dat Bobby's familie in de politie zit. Samen met zijn vriendin Amada, gaat hij naar de benoeming van zijn broer Joseph. Het wordt onmiddellijk duidelijk dat Bobby als het zwarte schaap beschouwd wordt en voor spanningen zorgt bij zijn familie, de Grusinsky's. Bobby veranderde zelfs zijn naam, al is het niet omdat hij niet van zijn vader en broer houdt. Ze proberen hem te overhalen om te spioneren. Vadim Nezhinski, een gevaarlijke drughandelaar, gebruikt Bobby's discotheek als dekmantel. Bobby weigert eerst, maar wanneer Nezhinski bij toeval Joseph bijna vermoordt, geeft hij toch toe...

Deze misdaadfilm komt iets sterker uit de hoek dan ik verwacht had. Familiale banden en loyauteit spelen een erg belangrijke rol in deze bij momenten deprimerende prent. Vooral de verhouding tussen Bobby en Joseph is interessant weergegeven. Ondanks hun uiteenlopende carrières, houden ze onderbewust zielsveel van elkaar, en van hun vader. De film speelt hier voortdurend op in, soms op een wrede manier. Intussen heeft Bobby ook een tweede familie bij Buzhayev, een invloedrijke zakenman. Gray brengt zelfs ijzersterke regie bij een auto-achtervolging in de gietende regen. De scène zorgt niet enkel voor een donkere, deprimerende sfeer, maar ook voor een totaal gevoel van desoriëntatie, wat de gebeurtenissen betreft. Er zijn ook enkele minpunten : Phoenix komt bij momenten zielig over, Wahlberg is naar goede gewoonte een droogstoppel en het einde is niet zo goed afgewerkt. Wellicht verwacht u nu nog een woordje over Eva Mendes, die ook haar rol naar behoren speelt, en meegesleurd wordt in een maelstrom van geweld waar ze niet tegen opgewassen is. Toch een aanrader.

Vinny's Rating : 7/10

Tokyo Gore Police (2008) >> +18! <<

Originele titel : Tokyo Zankoku Keisatsu

Regie : Yoshihiro Nishimura

Genre : Horror / Actie

Acteurs : Eihi Shiina, Itsuji Itaho, Shoko Nakahara,...

Speelduur : 110 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1183732/

Wie van erg veel bloed in een horrorfilm houdt, zit goed met deze visuele extravagantie van Nishimura. Overdaad is het goede woord om deze film te omschrijven. Behalve één groot gorefest overgoten met liters fake bloed, is Tokyo Gore Police ook grappig en provocerend.

Het Tokyo van de nabije toekomst is een erg gewelddadige maatschappij, waarin de politie geprivatiseerd is en zelfdoding aan de orde van de dag is. De politie, waartoe ook Ruka, een melancholisch meisje behoort, heeft haar handen vol met het opjagen van de mutanten, "ingenieurs" genaamd. Deze vreemde wezens werden geschapen door de geheimzinnige "Key Master". Wanneer ze gewond worden, verandert de wond in een gevaarlijk moordwapen. Daarnaast is er ook nog het dramatische verhaal van Ruka, wiens vader, een agent die zich uitsprak tegen de privatisering van de politie, vermoord werd door een anonieme ninja. Op een dag, wanneer ze in de metro zit, herkent ze de blik van de ninja, en gaat achter hem aan. De man blijkt de "Key Master" te zijn en verandert haar in een mutant....

Het verhaal houdt eigenlijk niet zoveel in. Wie naar de film kijkt, kijkt voor het bloed dat in het rond spat. Soms gaat het allemaal erg ver. In een scène bijt een vrouwelijke mutant de penis van een politieagent af. In de plaats van de gapende wonde komt dan een half meter lang fallus-kanon in de plaats, dat dodelijke projectielen afschiet. En dit is dan nog maar één van de vele wansmakelijke zaken die ik voorgeschoteld kreeg. Het is allemaal zo bizar en grotesk, dat je zo'n film, hoe goor en decadent ook, geen minuut serieus kan nemen en er zelfs moet om gaan lachen. Peter Jackson regisseerde al een gelijkaardige film met "Braindead". Verder haalt TGP ook zijn inspiratie bij "Starship Troopers" waarbij satirische reclamespotjes de film nu en dan eens onderbreken. Hier worden scheermessen gepromoveerd om zelfmoord te plegen en is de "live execution remote control" het nieuwste gezinspeeltje om van thuis uit mensen te martelen. Humor met slechte smaak dus. Dit is een film voor een volwassen publiek, maar Nishimura neemt zijn film en zijn publiek niet serieus. Ik vond het visueel erg stijlvol, met een gebruik van felle kleuren en een stijl die recht uit de mangawereld komt. Dergelijke films zullen me echter nooit warm krijgen, daarvoor zijn ze te éénzijdig en teveel gericht op de sensatiezucht.

Vinny's Rating : 5/10

Shaft (2000)

Regie : John Singleton
Genre : Misdaad / Thriller
Acteurs : Samuel L. Jackson, Vanessa Williams, Jeffrey Wright, Christian Bale, Busta Rhymes,...
Speelduur : 95 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0162650/

De originele versie van Shaft, uit 1971, was een film die typerend was voor die jaren. Blaxploitation heet dit. Shaft emancipeert de zwarte en geeft hem een gelijke sociale positie als de blanke. Omdat Shaft een product van zijn tijd was, was een remake dan ook riskant. Singleton behoudt de vroege funk muziek van Isaac Hayes maar laat zijn film afspelen in de jaren '90, met een John Shaft die de neef is van de John Shaft uit het jaar 1971. Richard Roundtree himself neemt de rol op zich.

Het verhaal is erg klassiek en breit voortdurend voort op het imago van de coole neger, want ook zwarten kunen cool zijn. Shaft is een detective bij de New Yorkse politie die een racistische moord moet onderzoeken. De schuldige is Walter Wade Junior, de zoon van een rijke bouwpromotor. Omdat de borg op een veel te laag bedrag uitkomt, komt Wade vrij en gaat skiën in Zwitserland. De enige getuige van de moord, die een groter gewicht op de veroordeling van Wade zou kunnen betekenen, is Diane Palmieri, de dienster van de bar waar de man vermoord werd. De vrouw is bang van Wade, omdat hij haar bedreigde indien ze haar mond zou opendoen. Wanneer Wade terug is van zijn lange vakantie, zet Shaft hem onmiddellijk gevangen. Hij leert er Peoples Hernandez kennen, een latino delinkwent die een bloeiende drughandel wil opzetten. Wanneer Wade uit de gevangenis komt, huurt hij Peoples in om Palmieri te vermoorden. Shaft moet de gebeurtenissen een stapje voor zijn...

Behalve dat de film 70s muziek op een film van de jaren '90 zet maakt Shaft behoorlijk minder interessant. R&B was beter geweest, ofwel diende Singleton zijn film volledig in de jaren '70 te laten afspelen. Verder is de remake een behoorlijk foute film. Peoples is irritant met zijn accentje, waarin hij alle s'en laat vallen, en Wade, gespeeld door Christian Bale, ziet er nogal knullig uit en krijgt regelmatig op zijn bek. Er hangt nauwelijks een stevig opgebouwd plot in het geheel, en het verhaal neemt voortdurend zijweggetjes die niet meer samenhangen met de initiële moord. Shaft is blaxploitation op zijn slechtst.

Vinny's Rating : 4/10

A la Verticale de l'Eté (2000)

Originele titel : Mua he chieu thang dung
Regie : Tran Anh Hung
Genre : Drama
Acteurs : Tran Nu Yên-Khê, Nhu Quynh Nguyen, Le Khan, Chu Hunh,...
Speelduur : 112 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0224578/

De regisseur van "Cyclo" brengt hier een diepmenselijke film naar voor, waarvoor je als kijker de juiste "mood" moet hebben. Dat betekent rustig, ontspannen en bij voorkeur alleen. Dan pas kun je genieten van alle mooie beelden, zowel als decor als in menselijke interactie, die Tran te bieden heeft.

Het verhaal volgt drie zusters. Lien leeft met haar broer samen in een appartementje en fantaseert graag over de andere mensen, die in hen een koppel zien. Haar broer moedigt haar aan om alleen te gaan wonen en te trouwen. Later in de film wordt duidelijk hoe naief ze is omtrent seksualiteit. Suong is de oudste zuster. Ze is getrouwd met Quoc maar beiden zijn ongelukkig in hun huwelijk. Quoc verbergt al jarenlang zijn tweede gezin (vrouw en 2 kinderen) in de baai van Halong. Suong weet hier niks van, is op seksueel vlak volledig verwaarloosd en vindt troost in de armen van een zakenman. De derde zuster, Khanh, is getrouwd met Hai, een schrijver die op zoek is naar inspiratie en ideeën. Khanh vertelt hem dat ze zwanger is, enkele dagen voor een driedaagse zakenreis naar Saigon...

Tran Anh Hung laat ons binnen in de intimiteit van drie zusters, waarvan minstens één niet zo gelukkig is als ze zich voordoet. Tran toont ons tafereeltjes uit het dagelijks leven in het groene en stijlvolle Hanoi met een poëtische impressionistische schoonheid waarbij dialoog vaak overbodig is. De wijze waarop ze elkaar aanraken, elkaar vasthouden of naar elkaar kijken vertelt meestal genoeg.Hij vat de levensinstelling van die mensen samen in beelden zoals ik zelden heb gezien. Mensen die moeilijk over gevoelens kunnen praten en hun innerlijke pijnen diep in zichzelf verdringen, of mensen die nog op zoek zijn naar hun geluk. Overspel speelt een belangrijke rol in de film, maar is gewoon een voorwendsel om op de emoties van die mensen in te gaan. Het is een film, waarin problemen op een vreedzame manier "gemanaged" worden. Wat een verluchting om eens zo'n geweldloze rustige film te zien die op Vietnamese tijd loopt, sfeer schept met laidback muziek van Velvet Underground (Lou Reed) en het geluid van regen en krekels op de achtergrond laat komen.

Vinny's Rating : 7,5/10

The Warlords (2007)

Originele titel : Tau Ming Chong
Regie : Peter Chan
Genre : Oorlog / Drama
Acteurs : Jet Li, Andy Lau, Takeshi Kaneshiro, Jinglei Xu, ...
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0913968/


Met de Chinese film gaat het niet slecht. Ik zat al een heel eind te popelen om "The Warlords" te zien, en eindelijk kwam het er van. Chan maakte een film met epische taferelen die niet voor "Braveheart" onderdoet, en een aantal dramatische wendingen, die de klassieke motieven van op de proef gestelde vriendschappen en verboden liefdes opnieuw boeiend maken.

Het verhaal speelt zich af in het China rond 1860. De Taiping, een religieuze sekte, voert een bloedige oorlog om de keizer van China omver te werpen. Pang Qing-Yun is één van de keizerlijke bevelhebbers, die als enige overlevende van zijn bataljon, aan de dood ontsnapt. Hongerig en uitgeput wordt hij verzorgd door een geheimzinnige vrouw. Hij geneest en vindt zijn toevlucht in een boerendorp en ontmoet er de rovers Zhao en Jiang. De mensen lijden honger. Zhao en Jioang overvallen konvooien voor voedsel. Na Pang getest te hebben, sluiten de drie mannen een bondgenootschap en worden bloedbroeders. Pang ontmoet opnieuw de vrouw die hem verzorgde, en ondanks het feit dat ze de vrouw van Zhao blijkt te zijn, heeft hij een verborgen relatie met haar. De drie mannen herorganiseren een verzetsleger die gesteund wordt door de oversten van Pang, en beginnen een wilde strijd tegen de Taiping. Hun ambitie is niet minder dan het veroveren van Nanking, hun hoofdstad...

Dit is een prachtige film met een Jet Li die onder zijn echte naam speelt (Li Lianjie) en de rol van Pang vertolkt. Het verhaal heeft een goed tempo, en houdt steevast het evenwicht tussen oorlog en actie enerzijds, en drama en romantiek anderzijds. Het wordt nooit teveel van het één of het ander. De beelden zijn bij momenten prachtig, vooral in het tweede deel van de film, met adembenemende kostuums, actiescènes die zelfs de kwaliteit van "Braveheart" halen, al is het camerawerk in die scènes chaotisch, nerveus en gebruikt Chan van die slowmotions, iets waar ik niet zo van hou in actiescènes. Het verhaal hangt, ondanks zijn complexiteit, goed aan elkaar, en bleef na mijn kijkbeurt verder nagalmen. Dit is een film die bewijst dat China goed bezig is, ook met haar cinema. Die bekijk ik ongetwijfeld nog eens opnieuw.

Vinny's Rating : 8,5/10

Lola Rennt (1998)

Engelse titel : Run Lola Run
Regie : Tom Tykwer
Genre : Thriller
Acteurs : Franka Potente, Moritz Bleibtreu, Herbert Knaup, Nina Petri,...
Speelduur : 80 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0130827/

Tom Tykwer's internationale doorbraak kwam er met deze experimentele thriller, die meteen ook de carrière van Franka Potente een boost gaf. Het concept is erg origineel, maar toch kan Tykwer de film niet vullen met boeiende personages en een sterk verhaal.

Manni belt zijn vriendin Lola op. Hij is koerier voor een gangster en is zonet 100.000 deutsche mark verloren op een metro. De zak met geld werd door een clochard opgepikt. Hij heeft nog slechts een half uur te leven voor zijn baas hem de wereld uithelpt. Lola snelt haar vriend te hulp, met de belofte dat ze terzelfdertijd ook het geld bijeen zal rapen. Ze begint een waanzinnige koers door Berlijn en kruist de weg van een aantal personages, waarvan het leven door die korte ontmoeting radicaal zal veranderen.

In feite toont de film drie keer dezelfde looptocht, maar op drie verschillende manieren. Tykwer toont hiermee aan dat zelfs de kleinste gebeurtenissen, de meest futiele ontmoetingen een ingrijpende verandering teweeg brengen op ieders leven. Hij gaat over van animatie naar felrood ingekleurde bedscènes, en gebruikt een hyperkinetische regie met bonkende house music. Het idee is raak maar veel verhaal en interessante karakterontwikkeling zit er niet meer in. Zelfs de gespannen relatie tussen Lola en haar vader voegt niks bij aan de film zelf. Als dat een poging was om Lola zielig te maken was het maar pover. Ik vond het een erg kille film met een MTV-clip achtige stijl die me niet zo lag en waarvan enkel het idee interessant is.

Vinny's Rating : 5/10

No Mercy (1986)

Regie : Richard Pearce
Genre : Actie / Thriller
Acteurs : Richard Gere, Kim Basinger, Jeroen Krabbé, William Atherton, Gary Basaraba,...
Speelduur : 103 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0091637/

De combinatie van Richard Gere en Kim Basinger beloofde heel wat te worden. Beiden waren toen gekend als de zwoelste acteurs van het moment. Basinger had al heel wat van haar lichaam getoond in "9 and a half weeks" en Richard Gere speelde eerder reeds een gigolo in "American Gigolo". Niks van dat hier. "No Mercy" is een standaard thriller die strandt in vaak domme dialogen.

Eddie Jillette is flik in het broeierige New Orleans. Samen met zijn collega Joe Collins pakken ze een kleine drugsdealer op, die hen in ruil voor strafvermindering, op het spoor zet van een grotere zaak. Iemand huurde de dealer in om iemand te vermoorden. Jillette en Collins maken op die manier kennis met Paul Deveneux en een bloedmooie vrouw, Michelle. De man die ze moeten uit de weg ruimen is een lokale gangster, Losado. De ontmoeting loopt dramatisch af. Deveneux en Collins, die Michelle onder zijn hoede had genomen, worden allebei nog dezelfde avond uit de weg geruimd. Jillette kan vluchten en begint uit wraak zijn eigen onderzoek, die hem naar Algiers leidt, een gure wijk uit de stad. "Ze snijden er je tong uit als je teveel vragen stelt." In een nachtclub vindt hij Michelle terug en slaat op de vlucht in de bayou...

Het probleem van de film situeert zich vooral op het niveau van het script, dat weinig boeiende dialogen naar voor brengt, waardoor het verhaal zich op automatische piloot tot een voorspelbaar einde sleept. Gere en Basinger heb ik al beter zien acteren, en Krabbé is eigenlijk ronduit belachelijk als de stoere Losado, die beweegt als een automaat en praat als een automaat. Niet alles is slecht, want de mooie fotografie en vlotte regie maken van "No Mercy" een gemakkelijke kijkervaring. Het is zelfs erg stijlvol allemaal, met de beelden van het broeierige jazzy nachtleven in New Orleans. En dat heb je niet in alle films van dat genre. Vervelen zit er niet echt in, maar verrassingen evenmin. Dit is het soort films dat typisch was voor de jaren '80 maar heden ten dage naief overkomt.

Vinny's Rating : 6/10

Alexandre le Bienheureux (1968)

Regie : Yves Robert
Genre : Komedie
Acteurs : Philippe Noiret, Marlene Jobert, Jean Carmet, Françoise Biron, Pierre Richard,...
Speelduur : 92 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0061343/

Yves Robert regisseerde hier een laidback boerenklucht over onthaasting. Het verhaal heeft niet zoveel om het lijf, maar komt soms leuk uit de hoek. Alexandre is een landbouwer, die getrouwd is met La Grande, een dominante vrouw die elke morgen een eindeloze waslijst aan taken klaarheeft voor hem. Door die dagelijkse sleur is Alexandre erg vermoeid en valt bijna in slaap tijdens het uitvoeren van die taken. De enige dag die hem gegund is, is de zondag, wanneer hij gaat biljarten met zijn vrienden in het dorpscafé. En dan duikt zijn vrouw nog op. Hij wordt plots weduwnaar wanneer ze overlijdt in een auto-ongeluk. Alexandre kan zijn geluk amper verbergen en kruipt in zijn bed om eens lekker uit te slapen. De man blijft twee maand lang binnengesloten, en stuurt zijn hondje om boodschappen te doen. De dorpelingen en zijn vrienden zijn niet zo tevreden met de gang van zaken. Sommige dorpsbewoners beginnen net hetzelfde te doen, en dat is niet bevorderlijk voor de gemeenschap. Tot de sproetige Agathe op een dag aankomt om er te helpen in de kruidenierszaak van Madame Bouillot...

"Alexandre le Bienheureux" is een nooit bijzondere en ook nooit ernstige komedie, ideaal voor op een regenachtige zondagnamiddag. De personages zijn allemaal karikaturen van dorpelingen. De hond steelt de show, met een heleboel kunstjes die hij voor de lens brengt. Alexandre is het slachtoffer van vrouwen in de eerste plaats. Hij is een softie die nooit nee kan zeggen, maar komt veel sympathieker over dan de dominante vrouwen uit de film. Correcte feelgood dus, met de eerste belangrijke rol van Pierre Richard.

Vinny's Rating : 6,5/10

Cape Fear (1991)

Regie : Martin Scorsese
Genre : Thriller / Drama
Acteurs : Nick Nolte, Robert De Niro, Jessica Lange, Juliette Lewis, ...
Speelduur : 128 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0101540/

Het was weer eens tijd voor een meesterwerkje van Scorsese. En waarom niet een herziening van "Cape Fear", die in feite een remake is van de gelijknamige film uit 1962? Scorsese brengt het moreel goede en kwade in de weegschaal, en creëert een film waarin alles in grijstonen gekleurd is.

Het gaat al van het begin af aan niet goed bij de Bowdens. Het echtpaar Sam, een advocaat, en Leigh zit voortdurend te kibbelen, en de dochter, Danielle, sluit zich in haar kamer op. Max Cady is een verbitterd man die na 14 jaar vrijkomt. Hij wordt geleid en verblind door wraak om Sam een lesje te leren. Destijds hield Sam, die Cady verdedigde, bewijs achter om hem alsnog achter de tralies te krijgen voor verkrachting en brutaliteiten. Hij begint met druk uit te oefenen op het gezin, door steeds in de buurt rond te hangen, maar zonder de wet te overtreden. De aanwezigheid van Cady enerveert Sam, die te rade gaat bij collega's. En intussen wordt Max dreigender, wanneer hij de dochter van Sam op een subtiele manier verleidt. Bowden is meer en meer geneigd om drastische maatregelen te nemen en de wet te overtreden om zijn gezin veilig te stellen...

De hele film heeft iets klassieks over zich. Scorsese neemt zijn tijd om de spanning op te bouwen, door de situatie stilaan te laten escaleren. Hij zorgt hierbij ook voor psychologisch vrij intense momenten, zoals de "verleiding" van Danielle, die Juliette Lewis bevestigde in Hollywood en een perfect uitgevoerd stukje acteerwerk is. De chemie tussen De Niro en Lewis is een hoogtepunt uit de jaren '90. Ook de finale is een juweeltje, met de muziek die in volle vaart terugkeert en zo passend is bij de stormachtige sfeer. Ondanks de theatrale hoogstandjes, heeft de film ook een uitstraling, die niet zo realistisch is. Ik denk dat de alomtegenwoordigheid van De Niro en zijn schijnbare onoverwinnelijkheid (de afranseling) hier voor iets tussen zitten. Ook de bijbelse parallellen vond ik niet zo gepast. Ik snap waar Scorsese naartoe gaat, met zijn toespelingen op schuld en boete, maar die religieuze verlichting paste niet echt bij het personage van Cady. Robert Mitchum en Gregory Peck, die in de versie van 1962 de hoofdrollen vertolkten, komen hier ook even langs kijken in cameorollen. Zeker een behoorlijke klassieker, die juist iets teveel dat bijbelse aanhaalt.

Vinny's Movies : 7/10