Regie : Felix Van Groeningen
Genre : Drama
Acteurs : Koen De Graeve, Valentijn Dhaenens, Kenneth Vanbaeden, Johan Heldenbergh,...
Speelduur : 107 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1075110/
Het boek van Dimitri Verhulst is eindelijk verfilmd. Geen makkelijk boek, maar Van Groeningen brengt het er goed vanaf, en benadert de sfeer van het boek, al zijn de woorden van Verhulst nog steeds krachtiger dan de beelden van Van Groeningen. Dat ten persoonlijken titel.
De Strobbes zijn een marginaal gezin in het onbeduidende Reetveerdegem. Vier broers hebben van hun bestaan weinig gebakken en wonen nu allen opnieuw bij hun oude moeder. Het is in dit gezin dat Gunther opgroeit. Zijn vader, Celle, werkt voor de post, maar is ook een notoire dronkelap. De nonkels, Breejen, Petrol en Koen werken helemaal niet en vullen hun dagen met gelummel, alcohol, hoererij en braspartijen. Op school wil het ook niet lukken voor Gunther. Al is hij wel van goede wil, de directeur associeert hem steeds met zijn marginale familie en vraagt hem meermaals of hij niet in een kostschool wil intrekken. Gunther wil niet, want de bloedband is sterker. Hij trekt ook op met Franky, een jongen van goede familie, die plots niet meer mag omgaan met Gunther. De manier waarop hij opgroeide heeft echter ook gevolgen in zijn leven als volwassene....
Van Groeningen gooit de volgorde van het boek wat dooreen. Hij blijft stilstaan bij passages uit het boek die niet uitgebreid werden, en werkt dan andere stukken minder uit. De toon van de film switcht met gemak van pseudo-komische scènes naar ernstige momenten. In feite had ik een wrang gevoel bij die komische momenten, want vanuit een ander standpunt gezien is er helemaal niks om te lachen aan die mensen die zich op de meest decadente manieren te pletter drinken omdat dit wellicht het meest intense is dat ze in hun bestaan kunnen bereiken. Ik vroeg me vaak af of die Strobbes genoegen vonden in de situatie waarin ze leefden, of het een manier was om aan een diep pijnlijk gevoel van uitzichtloosheid te ontsnappen. De sterkste scène was voor Koen De Graeve, die in een zeer gewelddadige woede ontsteekt tegen Gunther nadat ze een werkster van bijzondere jeugdzorg over de vloer kregen. De vader voelde zich verraden door de zoon. Dit greep me naar de keel. En toch was er een hechte band tussen hen. De vader ziet ondanks alles zijn zoon graag en wil oprecht dat zijn zoon trots op hem is. Van Groeningen brengt deftige realistische cinema op het scherm over falende vaders, over de impact van slechte opvoeding in het leven als volwassene en over familiale verbondenheid.
Vinny's Rating : 7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten