Regie : Michel Gondry
Genre : Drama
Acteurs : Jim Carrey, Kate Winslet, Kirsten Dunst, Mark Ruffalo, Tom Wilkinson,...
Speelduur : 107 min.
Meer info :
In de eerste 15 minuten ziet de kijker hoe Joel en Clementine elkaar ontmoeten op een koude februaridag langs het strand in Montauk. Ze zijn totaal verschillend van elkaar. Clementine is een flapuit en Joel een introvert die oogcontact liever vermijdt. Toch groeit er vlug iets tussen hen. In de tweede akte zien we Joel die huilend en verward achter zijn stuur zit. Hij heeft vernomen dat Clementine hun tumultueuze relatie beëindigd heeft, door via een wetenschappelijk procédé, haar herinneringen aan hem te laten wissen. Hij kan het niet aanvaarden en besluit om net hetzelfde te doen. Maar midden in het proces verzet zijn geest zich, en probeert hij de goede herinneringen aan hun relatie op te bergen in een verborgen uithoek van zijn geest.
Pas op het einde begrijpt de kijker dat de eerste momenten van de film zich helemaal op het einde van het verhaal bevinden. Na het verwijderen van hun herinneringen aan elkaar ontmoeten Joel en Clementine elkaar opnieuw, en opnieuw worden ze door elkaar aangetrokken. Kaufman grijpt terug naar existentialisme, waarbij hij stelt dat we allen gedoemd zijn om onszelf te zijn. Herinneringen zijn iets pijnlijks, omdat ze vergane beelden, vergaan geluk oproepen, die op hun beurt voor hartpijn zorgen. Hij laat zijn personage die hartpijn weghalen door middel van een klinische ingreep, maar er verandert niks. Ze worden opnieuw verliefd. Twee derde van de film speelt zich af in het geheugen van Joel. De fragmenten worden van zijn recentste (slechte) herinneringen naar zijn oudste herinneringen gewist. Hij neemt telkens het stukje Clementine die in zijn geest zit, mee naar al die plaatsen. De acteurs doen het niet slecht, met eindelijk eens een rol van Carrey die ver van de komische figuren ligt die we van hem gewend zijn. Winslet speelt ook een interessante rol. Wat me stoorde was die heel complexe manier om uiteindelijk iets heel eenvoudigs, primitiefs en instinctiefs als liefde te vatten. Het is alsof Kaufman gevoel in een wiskundige formule wil gieten, en dat vond ik te hoogmoedig, en ook niet stroken met andere concepten van liefde. Het is Kaufmans manier om de zaak te bekijken, maar zijn kijk had iets negatiefs, melancholisch en droevigs over zich. Liefde is niet enkel een pijnlijk gevoel aan vergane herinneringen.
Vinny's Rating : 4/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten