Engelse titel : The Secret of their Eyes
Regie : Juan José Campanilla
Genre : Thriller / Drama
Acteurs : Ricardo Darin, Soledad Villamil, Guillermo Francella, Pablo Rago, Javier Godino,...
Speelduur : 127 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1305806
Dit is volgens mij dé kanshebber voor de Oscar van beste buitenlandse film. Het is het genre film die boeien door hun uitgediepte personages, zware intriges en acteerwerk met zin voor dramatiek. Op het eind had ik zoiets van "dat is waar het om draait in een film." Geen lichte kost, maar wel een uitgesponnen thriller met enkele flinke verrassingen.
Benjamin Esposito is een rechercheur, en schrijft een boek, om amok te maken met bepaalde feiten uit het verleden, die hem zijn blijven achtervolgen. Hij ontmoet ook Irene opnieuw, zijn vroegere bazin, die hij al lange tijd niet meer had gezien. Dan komt een flashback, en vertelt hij het verhaal van de moordzaak die zijn leven veranderde twintig jaar eerder. Een jong meisje, Liliana Colotto, wordt verkracht en gruwelijk vermoord terug gevonden. Ze had haar leven nog voor zich. Haar vriend, Ricardo Morales, kan er moeilijk bovenop komen en hoopt op een vlotte arrestatie. Esposito en zijn alcoholverslaafde collega Sandoval komen er vrij snel achter dat een zekere Isidro Gomez wel eens de verantwoordelijke zou kunnen zijn. Op oude foto's kijkt hij met een indringende blik naar Liliana, en als bij wonder is hij plots verdwenen. Ze gaan op zoek naar Gomez en Esposito wordt meegevoerd in een onderzoek die hem emotioneel zwaar op de proef stelt...
El Secreto de Sus Ojos is niet zozeer een whodunnit. De psychologische impact van het onderzoek is veel belangrijker, en verder in de film komt er zelfs nog moraalfilosofie aan te pas. Campanilla's thriller richt zich vooral op een doordachte uitdieping van deze personages. Zo zit er romantiek in de lucht tussen Esposito en zijn bazin, maar de emoties zijn zo subtiel, onbesproken en door de acteurs met non-verbale kracht in beeld gebracht, dat dit werkelijk door merg en been gaat. Dit is één van de meer geloofwaardige romances die ik in tijden heb gezien. Die scène waar ze afscheid nemen in het treinstation (en waarmee de film ook begint) is een groots stuk cinema. Een ander groot stuk cinema is een actiescène in een voetbalstadion. Daar wordt het camerawerk op een dusdanig technisch hoogstaand niveau gemanipuleerd, dat je als kijker versteld staat. Campanilla vergeet zelfs enkele humoristische momenten niet. Ik hoop dat deze film een prijs wint, want die verdient het echt. Mijn rating valt nu op een 8,5/10 door het soms trage tempo, maar een verhoging is niet uitgesloten.
Vinny's Rating : 8,5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten