Impostor (2001)

Regie : Gary Fleder

Genre : Science-Fiction

Acteurs : Gary Sinise, Madeleine Stowe, Vincent D'Onofrio, Tony Shalhoub,...

Speelduur : 98 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0160399/

Het klonen van mensen is een thema die de visionaire auteur Phillip K. Dick vaak gebruikte in zijn werken. In "Blade Runner" waren de replica's bijna perfect. Slechts erg subtiele signalen konden een mens van een androide onderscheiden. Ook in "Total Recall" met Schwarzenegger wist de held niet goed meer wie hij was.

Het personage in "Impostor" is Spencer Olham, een briljante wetenschapper die een geavanceerde nucleaire bom heeft gemaakt in de oorlog tussen de mensen en een buitenaards ras, de Centauri. Hij is getrouwd met de mooie Maya, een dokter (Madeleine Stowe). We krijgen in de film geen buitenaardse wezens te zien. Ze kunnen niet in de steden binnendringen, die beschermd worden door een magnetische koepel. Om toch schade te kunnen aanrichten, sturen ze klonen met een kernbom die in hun hart is verborgen. Olham wordt aangehouden door veiligheidschef Hathaway (Vincent d'Onofrio) die hem het verhaal vertelt dat hij ook zo'n kloon is die de opdracht heeft om de kanselier te vermoorden. Olham is overtuigd van zijn menselijkheid en neemt de vlucht. Wat hij moet doen isbewijzen dat hij mens is door zich te laten scannen voor Hathaway's mannen hem omleggen.

Bij momenten is dit goed materiaal. "De Centauri lopen ver voor ons met hun nano-technologie" zegt Olham. Het idee van perfecte klonen is zowel aantrekkelijk als beangstigend. Kan men de geest artificieel maken of kopiëren? Een lichaam namaken is ongetwijfeld een idee die nog werkelijk kan worden, maar een perfecte kloon kan alleen maar perfect zijn als ook de geest wordt nagebootst. Hier eindigen de thematische overeenstemmingen met "Blade Runner". Verder blijft "Impostor" vastroesten in een veel te lange achtervolgingsscène waarbij het verhaal niet meer evolueert. Je zou gerust een half uur op de pot kunnen zitten, terugkeren, en verder de film volgen zonder iets te missen. Het gebrek aan uitwerking van het middenstuk is een serieuze afknapper. Als kortfilm zou "Impostor" ongetwijfeld een grotere indruk hebben nagelaten.

Vinny's Rating : 6/10

The Constant Gardener (2005)

Regie : Fernando Meirelles

Genre : Drama / Thriller

Acteurs : Ralph Fiennes, Rachel Weisz, Hubert Koundé, Danny Huston,...

Speelduur : 129 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0387131/

De Braziliaanse regisseur Fernando Meirelles (Cidade de Deus) vermoedde wel hoe actueel zijn film, “The Constant Gardener” was. De film gaat over de duistere praktijken van de farmaceutische industrie in ontwikkelingslanden, waar ze met goedkeuren van de plaatselijke regeringen, de arme inboorlingen als proefkonijnen gebruiken voor het uittesten van medicamenten. Nog heel recentelijk klaagde de Nigeriaanse regering het bedrijf Pfizer aan voor identieke feiten, waardoor de prent beangstigend dicht bij de actualiteit staat. In feite is “The Constant Gardener” een verfilming van een roman van John Le Carré, succesvol auteur en ex-spion.

Justin Quayle (Ralph Fiennes) is een diplomaat die in Kenya werkt. Hij krijgt in het begin van de film het bericht dat zijn vrouw, Tessa (Rachel Weisz) dood teruggevonden is aan het Turkanameer samen met haar collega Arnold Bluhm, een activist voor een NGO. Daarna volgt een lange flashback, waarin we zien hoe Quayle zijn felgebekte vrouw ontmoette op een congres, met haar naar bed ging en daarna beter leerde kennen. Quayle weet niet goed wat zijn vrouw doet van werk maar laat haar begaan zonder vragen te stellen. Liefde is wel enkele kleine opofferingen waard. Haar inspannende levenswandel zorgt ervoor dat ze een miskraam krijgt. Tessa onderzoekt in feite de onethische praktijken van de farmaceutische industrie, en verzamelt bewijs tegen hun zaakvoerders. Na haar dood neemt Justin de enquête zelf op, om achter de waarheid te komen...

De film is somber, en geeft ons stof tot nadenken over de werking van Westerse bedrijven in Afrika, waar denken ze, niemand veel maalt om een mensenleven, en zeker niet als er geld voor gegeven wordt. Meirelles sensibiliseert zijn publiek door kinderen in beeld te zetten, zoals de relatie tussen Quayle en het jongetje Kioko of het meisje, dat hij niet van de rebellen kan redden in Soedan. Een diepmenselijke film met beelden van het mooiste dat het leven kan bieden, zoals de prachtige shots van de Kenyaanse natuur, als van het slechtste, zoals de duistere zaakjes tussen overheden en bedrijfswereld. Daarna integreert het verhaal ook nog een moeilijk liefdesverhaal tussen twee erg verschillende mensen. Justin hield van haar, maar kende Tessa niet echt, want hij wist niet waarom ze vermoord werd. "The Constant Gardener" is een nuchtere kijk op de wanpraktijken van Westerse bedrijven, en we voelen de betrokken en verontwaardigde toon van Le Carré bijna doorklinken.

Vinny's Rating : 9/10

Of Mice and Men (1992)

Regie : Gary Sinise
Genre : Drama
Acteurs : Gary Sinise, John Malkovich, Sherilyn Fenn, Ray Walston,...
Speelduur : 110 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0105046/

Theateracteurs Gary Sinise en John Malkovich staan centraal in de derde verfilming van John Steinbecks bestseller "Of Mice and Men". Het is Sinise zelf die de regie op zich nam met een verbluffend resultaat tot gevolg. Het deed mij denken aan een schilderij die ik ooit in het Vlasmuseum zag in Kortrijk. Het beeldde hardwerkende vlasboeren uit in hun dagdagelijkse bezigheden. Ook hier is dat het geval, behalve dat Steinbeck er nog een menselijke tragedie aan toevoegt.

George Milton (Sinise) is een brave en intelligente man die in de economische recessie van de jaren '30 op zoek is achter werk. Hij wordt vergezeld door een achterlijke reus, Lennie Small (Malkovich), die in zijn geest een kind is gebleven is, maar fysiek een buitengewone kracht bezit. George had de menselijke reflex om zich over het hopeloos geval dat Lennie is, te ontfermen, en zegde zich de kans op een eigen toekomst op. Ze vinden allebei werk bij een rijke hereboer, die hen in dienst neemt als dagloners voor de gerstoogst. De jonge en verveelde echtgenote (Sherilyn Fenn) van Curley (Casey Siemaszko), de zoon van de hereboer, bezoekt de arbeiders en neemt een flirtende houding aan. George raadt Lennie aan om uit haar buurt te blijven, want ze zorgt voor problemen zegt hij. Curley is een vechtlustige sadistische man die vrijwel onmiddellijk een hekel aan Lennie heeft.

Het is een verhaal over het dagelijkse bestaan, met haar vreugdes en haar problemen. Steinbeck gebruikt een rauwe vorm van humanisme om ons duidelijk te maken dat onze dromen en ons lot altijd aan een zijden draad hangen. In de greep van onze fysieke, intellectuele, sociale en zelfs economische handicaps lijken we altijd ver verwijderd van wat we in ons leven willen bereiken. Het heeft iets tijdloos. Armoede, gebrek aan kansen en mentale ziektes hebben altijd bestaan. Gary Sinise, die een groot bewonderaar is van Steinbeck, heeft de diepe zin van zijn romans begrepen. De scène die mij het meest raakte was die van de oude boerderijhulp Candy, die zich aan George aanbiedt om hem te helpen wanneer hij zijn eigen boerderij koopt. Candy biedt zelf zijn hele fortuin aan om toch nog, in de korte tijd die hij nog te leven heeft, zijn droom van zelfstandigheid waar te maken. Steinbeck, die de Nobelprijs voor literatuur kreeg in 1962, was duidelijk begaan met socialistische vraagstukken. Je hoeft geen socialist te zijn om van deze film te houden. De universele thema's zijn er voor iedereen.

Vinny's Movie Rating : 7,5/10

Breach (2007)

Regie : Billy Ray

Genre : Spionage

Acteurs : Ryan Philippe, Chris Cooper, Laura Linney, Caroline Dhavernas, Gary Cole,...

Speelduur : 110 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0401997/

Amerika kent weinig genade voor zijn eigen volk, vooral als ze zich schuldigmaken aan spionage. "Breach" is de verfilming van de echtgebeurde feiten rond Robert Hanssen, een FBI ambtenaar, die 15 jaar lang staatsgeheimen doorspeelde aan zijn Russische contacten. De overheid kent tot op vandaag de reikwijdte van de schade niet die hij aan zijn land aanbracht.

"Breach" vertelt de laatste weken voor zijn arrestatie in 2001. Eric O'Neill (Ryan Philippe) is een jonge computerspecialist die van een carrière droomt als FBI-agent. Kate Burroughs (Laura Linney), zijn overste, wijst hem toe als assistent bij Robert Hanssen (Chris Cooper), die verdacht wordt van grootschalige spionage. Zijn opdracht : alles opschrijven wat Hanssen zegt en doet. O'Neill weet niet goed waarom : Burroughs vertelt hem dat de man ook een ranzige reputatie als pervert heeft, en dat hij daarom in de gaten gehouden moet worden. De eerste contacten tussen de twee mannen loopt eerst wat gespannen tot Hanssen zijn thesis leest en apprecieert. Hanssen is een complexe persoonlijkheid en toont zich een fanatieke katholiek die aangesloten is bij Opus Dei. O'Neill begint hem sympathiek te vinden. O'Neills vrouw voelt zijn indringende en arrogante gedrag aan wanneer Hanssen onuitgenodigd een avondje bij de O'Neills komt doorbrengen met zijn vrouw en hen overhaalt om samen naar de kerk te gaan.

Billy Ray zorgde voor een goed gedocumenteerde thriller die psychologisch onderbouwd is. De uitstekende acteur Chris Cooper is de geknipte man om deze wantrouwige, ondoorgrondelijke en hyper-conservatieve spion die niet houdt van vrouwen met broeken, in beeld te zetten. In zijn ogen glinstert telkens die vonk van onvoorspelbaarheid, en toch wekt hij sympathie op. Dat is sterk acteerwerk! Ryan Philippe is de stoïcijnse plichtsbewuste bediende, die veel intelligenter is dan zijn tegenspeler vermoedt. Er zijn momenten van spanning en er zijn momenten van psychologische analyse. Ja, momenten, want soms moest de film door het teveel aan dialoog en aan inerte momenten aan tempo inboeten.

Vinny's Rating : 7,5/10

The 7th Voyage of Sinbad (1958)

Regie : Nathan Juran

Genre : Avontuur / Fantasy

Acteurs : Kerwin Mathews, Kathryn Grant, Torin Thatcher, Richard Eyer,...

Speelduur : 88 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0051337/

Het is natuurlijk moeilijk om films als Sinbad nu nog innoverend te vinden, met de special effects die we vandaag kennen. Ik kan me wel goed inbeelden dat de "dynamation" zoals deze techniek heette, een grote indruk maakte in de jaren '50. Dynamation zorgde voor het scheppen van schaalverschillen op het witte doek. Om deze film te reviewen, moet ik hem bekijken met de ogen van toen. "The 7th Voyage of Sinbad" is een onderhoudend stukje escapisme in de stijl van de 1001 nachten. Het verhaal speelt zich duidelijk af in de tijd van de kaliefen van Bagdad, ergens in de 12de eeuw, maar voegt er mythologische elementen in, zoals tovenaars, cyclopen en draken. Het script blijft niet trouw aan de legendes, want het is geen verfilming van zijn zevende reis. De scène waarin het reuzenei van de tweehoofdige adelaar gebroken wordt speelde zich af op zijn 5de reis. Geen probleem, het is zo belangrijk niet.

Sinbad (K.Mathews) de scheepvaarder vindt op een afgelegen eiland, Colossa, een tovenaar, Sokura (Torin Thatcher), die achtervolgd wordt door een enorme cyclops, van wie hij een magische lamp gestolen heeft. In de lamp huist een genie die de wensen vervult als hij opgeroepen wordt. De tovenaar moet de lamp achterhalen, en hij vergezelt Sinbad naar Bagdad. Daar wil de moedige schipper trouwen met zijn geliefde, prinses Parisa, de dochter van de sultan. De listige tovenaar wil absoluut zijn lamp terug gaan halen, en om iedereen ertoe te dwingen, miniaturiseert hij Parisa. Ze reizen allen terug naar Colossa om opnieuw de lamp van de cyclops te ontfutselen maar de tovenaar heeft nog meer verraderlijke plannen...

Het verhaal is doodsimpel en er zitten echt wel grote logica-flaters in, maar in die tijd vond niemand dat een groot probleem. This is entertainment! De personages zijn artificiële figuren in een artificiële wereld, zoals in strips en tekenfilms. De goeden trekken zich altijd van slag en de slechten leggen altijd het loodje. Nostalgische filmliefhebbers zullen zich laten gaan in de exotische atmosfeer, kinderen zullen vol spanning kijken naar het gevecht tussen de draak en de cyclops, en ikzelf vraag me af of ze dit ooit nog met de technologie van vandaag nog eens zullen overdoen. "Sinbad" is een film die zich geen zorgen maakt over logica en acteerprestaties. Alles werd ingezet op de visual effects van Ray Harryhausen met als enige doel om je eventjes uit de realiteit te halen.

Vinny's Rating : 6,5/10

Noce Blanche (1989)

Regie : Jean-Claude Brisseau

Genre : Psychologisch Drama

Acteurs : Bruno Crémer, Vanessa Paradis, Ludmila Mikaël,...

Speelduur : 88 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0097995/

Wij als mensen weten niet altijd wat echte liefde is omdat het zoveel vormen kan aannemen.
Jean-Claude Brisseau regisseerde in 1989 een opmerkelijke film over een liefde tussen een 50-jarige leraar en een 17-jarig meisje. Mathilde Teyssier (Vanessa Paradis) heeft in haar leven geen liefde gekend. Haar vader was afwezig, haar moeder is suïcidaal en om te overleven heeft ze zich moeten prostitueren als kind. In de film wordt ze als een alleenwonend en eenzaam meisje uitgebeeld. Haar persoonlijke situatie is voor François Hainaut (Bruno Crémer) onbekend in het begin. Ze is een leerlinge die zelden naar de lessen komt en schijnbaar geen moeite doet om haar diploma te halen. Toch is ze een intelligente, en zelfs briljante leerlinge. Een mondelinge voordracht over het onderbewustzijn maakt diep indruk op hem en hij geeft haar ook thuis les. Zijn bewondering voor haar wordt liefde en er bloeit een onmogelijke relatie tussen Mathilde en François. Hij is gelukkig getrouwd met Catherine (Ludmila Mikaël), maar kan zijn gevoelens voor Mathilde niet onderdrukken. Mathilde zelf vindt in François een vaderfiguur die ze nooit heeft gehad, iemand die om haar geeft en voor haar zorgt. François moet er voor zorgen dat de relatie verborgen blijft, zowel voor zijn vrouw als voor de school.

"Noce Blanche" toont ons Vanessa Paradis in een erg volwassen rol, waarin ze hopeloos verliefd wordt op een man die haar vader zou kunnen zijn. De film grenst aan de psychanalyse. De voordracht die ze geeft zet in woorden om wat er zich tussen hen afspeelt. De behoefte van Mathilde in een vaderfiguur is zo groot, dat die onderbewust de vorm van liefde aanneemt. Hainaut begrijpt dat geloof ik wel, en zijn liefde voor haar is een exponentiële uitdrukking van zijn vaderlijke gevoelens voor het meisje. Hun liefde is iets van onschuldige en gemeende passie. Het is een film over diepe liefde en niet over seksuele verlangens. Tot Hainaut haar zegt dat hun liefde onmogelijk is, omwille van het leeftijdsverschil. Daarna begint Teyssier de vrouw van Hainaut te stalken. Op school laat ze zich zien met vriendjes van haar leeftijd, en Hainaut voelt zich emotioneel verraden. Was het allemaal een bevlieging, een flirt? Het einde brengt hierop een antwoord, en laat een bittere nasmaak achter. Als liefde niet begrepen wordt, kan het ook een tragedie zijn.

Vinny's Rating : 8/10

Transsiberian (2008)

Regie : Brad Anderson
Genre : Thriller / Drama
Acteurs : Woody Harrelson, Emily Mortimer, Eduardo Noriega, Ben Kingsley, Kate Mara,...
Speelduur : 111 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0800241/

Mijn laatste review, "Red Eye" was een voorbeeld van een slechte thriller. Nu hier één die in elkaar gestoken is zoals ik het graag mag. "Transsiberian" van Brad Anderson is vakkundig geregisseerd en met boeiende situaties en dialogen.

Roy en Jessie (Woody Harrelson, Emily Mortimer) zijn een koppel die van China naar Moskou reizen in de Transsiberische trein. Ze ontmoeten er een ander koppel, Carlos en Abby. Carlos is een charmante Spanjaard die veel af lijkt te weten van valse paspoorten en onmiddellijk een oogje heeft op Jessie. Zijn zwijgzame vriendin Abby is een meisje zonder ouders en zonder huis. Ze zijn alle vier jong en avontuurlijk, en kunnen het wel vinden. In Irkutsk blijft Roy per ongeluk achter op het perron. Of eigenlijk niet volledig... Carlos, die hem vergezelde, gaat terug de trein op zonder hem te verwittigen dat hij vertrekt. Jessie blijft dus verward alleen achter met Carlos en Abby. Ze belt met Roy : hij zal hen met een dag vertraging inhalen. Carlos zet zijn Romeo-nummertje verder, tot Carlos en Jessie zich bij een volgende halte alleen naar de ruïnes van een kerk begeven. Daar probeert Carlos de jonge vrouw aan te randen. Dat is één kant van het verhaal. De tweede verhaallijn volgt inspecteur Grinko (Ben Kingsley), van de Russische drugsbrigade, die in Vladivostok een lijk vond en een verdwenen lading drugs. De rest laat ik aan jullie plezier over.

"Transsiberian" is een rijk verhaal waarin twee verhaallijnen stilaan naar elkaar toegroeien. Anderson neemt zijn tijd om ons met de vier personages te laten kennismaken, en de situaties en spanning die daarna volgen, centreren zich rond Jessie. De krappe claustrofobische treingangen en de voortdurende toespelingen op de Russische harde aanpak van misdaad verhogen dan nog eens het bedreigende gevoel in een trein, waaruit geen ontsnapping mogelijk is. Verder handelt de film ook over leugens, en hoe je ze niet kan ontglippen. Dat is een fijne en strakke film want we kunnen de handelingen van de personages niet voorzien in de situaties waarin ze terechtkomen. Hitchcock zou dit een leuke film gevonden hebben.


Vinny's Rating : 8/10

Red Eye (2005)

Regie : Wes Craven
Genre : Thriller
Acteurs : Rachel McAdams, Cillian Murphy, Brian Cox,...
Speelduur : 85 min

« Red Eye » is één van die thrillers, waarvan je al voor je het begin ziet, weet hoe het zal eindigen. En dat Wes Craven himself, regisseur van “A nightmare on Elm Street” en “Scream” achter de regie zit, verandert niks aan de middelmatigheid van de film. Het positieve aan de film is dat hij slechts 75 minuten duurt.

Lisa Reisert is hotelmanager maar vliegt even terug naar haar vader. Een jonge stagiaire, Cynthia vervangt Lisa en beide vrouwen blijven in contact met elkaar via GSM. In de luchthaven, waar haar vlucht vertraagd is, ontmoet ze de charmante Jack Rippner. Er hangt wat romantiek in de lucht, tot ze op de nachtvlucht naast elkaar zitten. Daar vertelt Rippner haar dat haar vader zal vermoord worden door een handlanger, als ze een zekere Charles Keefe, een rijke zakenman die in het hotel moet toekomen, niet naar een andere kamer laat verplaatsen in het hotel.

Het probleem van Red Eye is dat de vader van Lisa, die zogezegd het doelwit is, nauwelijks aan bod komt in de film. Hij loopt heen en weer in zijn huis, en dat is het. Je geeft er niet om. En wat hebben ze in godsnaam met die GSM? Er wordt gebeld, gebeld en nog eens gebeld tot vervelens toe. En Lisa is eerst betoverd door Rippners charme, op het vliegtuig is ze huilerig en verward, en daarna gebruikt ze grof geweld door een balpen in Rippners keel te boren. Was ze de hele film door wel in gevaar?? Bijna kreeg ik medelijden met Rippner, die struikelend en vallend achter Lisa aanholt. Er is duidelijk iets mis met “Red Eye”. Je hebt voortdurend de verkeerde emoties voor de personages. Is het omdat Craven ons teveel sympathie liet opbrengen voor zijn twee personages in het begin? Is het omdat Rachel McAdams en Cillian Murphy niet de geschikte acteurs zijn? Wat het ook is, bij mij werkte de film niet en het einde verrast geen seconde.

Vinny's Rating : 4,5/10

Pleasantville (1998)

Regie : Gary Ross
Genre : Komedie
Acteurs : Tobey Maguire, Reese Witherspoon, William H. Macy, Joan Allen, Jeff Daniels,...
Speelduur : 115 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0120789/

De Amerikaanse cinema geeft vaak het beeld van een maatschappij in verval weer, met normen en waarden die vervagen, en zelfs helemaal verdwijnen. "Pleasantville" gaat over vooruitgang. In een wereld met financiële crisissen, terroristen en andere uitspattingen, zien velen met nostalgie terug naar vroeger "wanneer alles beter was", om aan de bittere realiteit te ontsnappen. Het is waar, vandaag hebben we heel wat problemen, maar we zijn er ook op vele vlakken op vooruitgegaan, zowel innerlijk als technologisch. Dat is de boodschap die in "Pleasantville" verborgen zit, en met veel symboliek en romantiek op het doek is gebracht door Gary Ross. Hij gebruikt komische en sentimentele elementen als motor voor de veranderingen.

David (Tobey Maguire) en Jennifer (Reese Witherspoon) zijn broer en zus. En heel verschillend van elkaar. David is verslaafd aan een TV-soap uit de jaren '50, "Pleasantville" waarin iedereen met goede gevoelens leeft. Jennifer is moderner en is uit op een date met de "stoot" Mark Davis. Thuis hebben David en Jennifer ruzie over de afstandsbediening, die aan diggelen vliegt. Een vreemde oude man rinkelt aan de deur, en geeft hen een andere afstandsbediening, die beter werkt zeg hij. Beide jongeren worden daarop in de TV gezogen in het wereldje van Pleasantville. Alles wordt vanaf nu in zwart-wit uitgebeeld en David en Jennifer zijn nu Bud en Mary Sue, de kinderen van de hoofdrolspelers uit de soap, George (William Macy) en Betty Parker. Het koppel leidt een geordend leventje, waarin David zich onmiddellijk aanpast. Skip, de mooiste jongen uit school lijkt het, vraagt Mary Sue uit. In "Lover's Lane", waar elk vers koppeltje zich voor een honingzoete portie romantiek terugtrekt, hebben Skip en Mary-Sue seks. Vanaf dan beginnen de zaken te veranderen in Pleasantville. De eigenaar van de hamburgertent, Bill, ontdekt artistieke vaardigheden, Betty ontdekt haar seksualiteit, Mary-Sue begint zich voor literatuur te boeien en Bud kent een mooie romance met Margaret (Marley Shelton).

Terwijl al deze personages innerlijke veranderingen ondergaan, krijgen ze in de film kleur. En deze geordende wereld ziet er stilaan minder saai en eentonig uit, en haalt zijn rijkdom uit de menselijke diversiteit. "Pleasantville" is een modern sprookje met sterke symbolische beelden en die met kleuren vertelt. Wanneer de conservatieven uit het dorp zich op aanmoediging van de burgemeester met geweld verzetten tegen die veranderingen, denken we onmiddellijk aan mei '68 en de val van de muur. Op bepaalde momenten zelfs aan het pre-nazisme, wanneer boeken verbrand worden. Altijd zullen er mensen en politici zijn die de vooruitgang willen afremmen. En altijd zal de vooruitgang zegevieren.

Vinny's Rating : 9/10

Breakdown (1997)

Regie : Jonathan Mostow

Genre : Thriller

Acteurs : Kurt Russell, Kathleen Quinlan, J.T. Walsh, M.C. Gainey, ...
Speelduur : 93 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0118771/

“Breakdown” is een goed opgebouwde en toch wat voorspelbare thriller. Geen grote mysteries en grote plotwendingen. Dit is een thriller, op de goede manier gemaakt. Het enige wat regisseur Jonathan Mostow doet, is onze aandacht stevig vasthouden.

Jeff Taylor en zijn vrouw Amy rijden door de woestijn van Arizona en botsen bijna tegen een andere auto in een moment van onoplettendheid. Bij het volgende tankstation ontmoeten ze de vijandige chauffeur van de auto. Jeff gebruikt zijn diplomatie om de man te bedaren. Wanneer ze opnieuw de baan opgaan, vallen ze stil. Ze houden een trucker aan die hen wil helpen. Hij vindt de oorzaak van de panne niet en stelt voor om hen naar het volgende tankstation te liften. Jeff wil de auto niet achterlaten, en vindt het goed dat Amy met de trucker meerijdt. Kun je zo dom zijn om een onbekende te vertrouwen? Een goed half uur later stelt Jeff vast dat iemand zijn auto had gesaboteerd. Hij rijdt naar het Belle’s Pub, waar Amy normaal gezien op hem moest wachten. Niemand heeft echter iets gehoord of gezien. Ze is verdwenen en Jeff staat er alleen voor. Hij steekt opnieuw de trucker voorbij die zijn vrouw meenam, maar de man lijkt hem niet te herkennen. Ze roepen er een sheriff bij, die niks speciaals kan vaststellen en beide mannen laat gaan... Zal Jeff zijn vrouw terugvinden?

“Breakdown” werkt het best als je er niks over weet. Dan bereikt de film een zeker verrassingseffect. Hoe verder de film vordert, hoe duidelijker we inzien waar alles naartoe gaat. Als ontvoeringsfilm was “The Vanishing” van George Sluizer spannender, omdat de kijker totaal geen aanknopingspunt had. Bij “Breakdown” heeft men onmiddellijk een vermoeden waar alles naartoegaat. En zelfs met die voorkennis, zit het beste van de film in de tweede helft, zonder daar veel te willen over verklappen. De booswicht van dienst wordt door J.T. Walsh gespeeld, een goed acteur die inmiddels al tien jaar overleden is aan een plotse hartaanval. “Breakdown” is een bovenmatige thriller met, het mag gezegd zijn, enkele brutale momenten in.

Vinny's Rating : 8/10

Reservation Road (2007)

Regie : Terry George

Genre : Drama

Speelduur : 100 min

Acteurs : Joaquin Phoenix, Mark Ruffalo, Jennifer Connelly, Mira Sorvino, ...

Meer informatie : http://www.imdb.com/title/tt0831884/

“Reservation Road” gaat over mensen met diepe geestelijke wonden, die niet weten hoe ze verder moeten leven met de drama’s in hun leven. Terry George, regisseur van "Hotel Rwanda" verfilmde het grijpende boek van John Burnham Schwartz. Dwight Arno is een advocaat die gescheiden leeft van zijn vrouw Ruth. Hij krijgt de hoede over zijn zoon Lucas in de weekends. Hij keert op zondagavond haastig terug op verzoek van een kwade Ruth, en vreest zijn hoederecht te verliezen. In zijn haast rijdt hij de tienjarige Josh omver, die enkele vuurvliegjes uit een glazen pot wilde bevrijden. Arno, die vreselijk geschrokken is, pleegt vluchtmisdrijf. Ethan en Grace, de ouders van Josh, zijn verscheurd en een enquête wordt geopend. Het toeval wil nu dat Ethan Arno als advocaat neemt in de zaak. Wat daarna volgt, is de progressieve verwoesting van twee levens. Ethan kan geen rust vinden omdat de dader van de aanrijding vrijloopt. Er ontstaan relationele spanningen met zijn vrouw en zijn obsessie verandert stilaan in haat. Arno, die weet dat hij op een dag zal moeten boeten, kent ook geen gewetensrust. Hij onderdrukt zijn fout op alle mogelijke manieren, en op alle mogelijke manieren wordt hij dagelijks met dit fatale moment terug geconfronteerd...

Terry George waagde zich aan een gewaagd thema, want een film als deze kan gemakkelijk de tragedie omvormen tot entertainment. De zorg van de regisseur in zo’n films is om morele kwesties op te roepen over hoe je met het verlies van een kind omgaat, en over het nemen van de onmiddellijke verantwoordelijkheid als je iemand omverrijdt. Het zijn gevoelens die de meesten onder ons niet kennen. In plaats daarvan evolueert de film ons via toevalligheden en slappe dialogen naar een Amerikaans einde, waarbij een wapen aan te pas komt. Nochtans begon de film goed. Om een zwart-wit kijk te vermijden, filmde George de gevolgen voor beide partijen. Dwight wordt gespeeld door een gevoelige Mark Ruffalo, die een zware tol betaalt door niet te doen wat hij moest doen. Altijd begrijpen we hem zonder daarom zijn keuzes te aanvaarden, en tegen het einde neemt hij wel de goede beslissing. De scène waarin hij voor een camera een bekentenis aflegt, nog niet zover in de film, spreekt boekdelen en is een goed moment in de film. Hij weet al hoe het voor hem zal aflopen. Het is alleen hard om alles in de steek te moeten laten, en hij faalt een tweede keer in het nemen van zijn verantwoordelijkheid door zijn leven te willen verderleiden alsof er niks is gebeurd. Joaquin Phoenix, die Ethan speelt, kan niet loslaten en in zijn frustratie over de traagheid van het onderzoek, besluit hij om zelf het recht in handen te nemen. En deze wending is jammer : een diepe dialoog tussen de twee mannen en een gebaar van vergiffenis zou veel mooier en memorabeler geweest zijn. I guess that’s just America. “Reservation Road” vertelt niks nieuws en produceert oppervlakkige woorden en zet zwakke handelingen in beeld. Het is geen slechte film, alleen raakte het geen snaar in mij.

Vinny's Rating : 6/10

Undertow (2004)

Regie : David Gordon Green

Genre : Drama

Acteurs : Jamie Bell, Dermot Mulroney, Josh Lucas, Devon Alan, Kristen Stewart,...

Speelduur : 108 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0360130/

« Undertow » lijkt op een bijbelse parabel en een modern sprookje, dat zich in een industrieel en verarmd Georgia afspeelt, en in de film als een aparte wereld lijkt met een eigen orde. Het gezin Munne vult deze omgeving aan. Vader John (Dermot Mulroney) is een strenge hardwerkende man met twee zoons. Chris (Jamie Bell), de oudste, is een rebel, die nu en dan in aanraking komt met de politie. Hij is geen kwade jongen. Hij zit alleen in die tijd van zijn leven waarin experimenten hem naar zijn volwassenheid begeleiden, en verzet zich tegen de wil van zijn vader, die hen betrekt in zijn kluizenaarsbestaan. Zijn jongere broer Tim is een vreemde jongen. Hij eet verf en modder, en lijdt hierdoor aan voortdurende maagproblemen. Noch zijn vader noch zijn broer lijken hiervan te weten. Ze vormen een hecht gezin. Hun leven neemt een andere wending met de komst van Deel, de broer van John. Deel is zojuist vrijgelaten uit de gevangenis voor een misdaad, die ons nooit verduidelijkt wordt. Wanneer Chris ernaar vraagt, glimlacht hij geheimzinnig. Verder verklapt Deel dat hij een relatie had met de overleden moeder van Chris en Tim, en insinueert dat Chris zijn zoon is. Of dat waar is blijft eveneens een vraagteken, maar hij gelooft het zelf, omdat hij in de opstandige Chris een deel van zichzelf ziet.
Deel is echter niet gekomen om de familiale banden te verstevigen. Die zijn er al lang niet meer tussen hem en zijn broer. Hij is uit op een deel van de oude Mexicaanse munten, die hun vader hen nagelaten heeft. We voelen aan dat Deel thuis altijd het zwarte schaap was, en nog steeds met die opgekropte frustraties worstelt. Wanneer John hem de munten weigert, begaat Deel een fatale daad. Hij doodt zijn eigen broer en de twee kinderen slaan op de vlucht, ogenschijnlijk zonder doel voor ogen. Onderweg ontmoeten ze nog andere marginalen, die bereid zijn om hen hulp te bieden.

David Gordon Green zorgt voor een soms tergend trage film. Het verhaal is een familiale tragedie, maar visueel is het veel meer dan dat. Het is één grote flashback die verteld wordt door de grootvader van de jongens en geeft ons een verhaal in de verleden tijd. In “Undertow” zijn de emoties intenser, de woorden veelbetekenender, en de gebeurtenissen met buitensporigheid uitgebeeld. Regisseur Green is een man van momenten, niet van acties. Toch is “Undertow” geen fatalistische film waar alles de slechte kant opgaat. Er zijn momenten van solidariteit en van vreugde. Dit is een film die beeldgedreven is in plaats van plotgedreven , en dat maakt “Undertow” juist een beetje anders dan andere films. Wie daar afstand kan van doen, gaat een leuk kijkmoment tegemoet.

Vinny's Rating : 7,5/10

The Visitor (2007)

Regie : Thomas McCarthy

Genre : Drama

Speelduur : 104 min

Acteurs : Richard Jenkins, Hiam Abbass, Haaz Sleiman,...

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0857191/

Walter Vale is een man die, na de dood van zijn vrouw, de meeste van zijn emoties heeft uitgeschakeld. Hij reageert kil en afstandelijk. Hij heeft nochtans een bevoorrechte wetenschappelijke functie en zit vast tussen zijn vaste woning in Connecticut en zijn appartement in New York. Op een avond wanneer hij daar toekomt, vindt hij er tot zijn verbazing twee vreemdelingen, die daar door een dubieuze immobiliënagent geplaatst werden. De Syriër Tarek en zijn Senegalese vriendin Zainab verlaten het appartement, al weten ze niet waarnaartoe. Vale, die, raden we, sterk vereenzaamd is, vraagt hen om te blijven. Tarek en Walter leren elkaar beter kennen en kunnen het goed vinden. Walter, die erg in muziek is geïnteresseerd, wordt door de djembe aangetrokken. Het ritme en de muziek halen stilaan Vale uit zijn sociale apathie. De situatie wordt een stuk ingewikkelder wanneer Tarek voor een onschuldig akkefietje naar een detentiecentrum voor illegalen wordt gebracht. Vale haalt er een advocaat bij en is vastberaden om hem eruit te helpen. De komst van Mouna, Tareks moeder maakt er de zaken niet makkelijker op. Er ontstaat een sterke vriendschap die de culturele en etnische verschillen overstijgt.

"The Visitor" zweeft tussen human interest en psycho-sociale analyse, zonder ooit saai te worden. Je voelt de film aan alsof het ook in jouw buurt kan gebeuren. Vale verandert in de film. Van gesloten man, wordt hij opnieuw menselijker in aanraking met Tarek en met de ritmes van de djembe. Later in de film maakt de moeder van Tarek nog meer het beste los in Vale : geen passionele liefde, maar eerst bezorgdheid en begrip, en dan een innige vriendschap die evolueert in iets dat net geen liefde is.

Daarnaast hekelt regisseur Tom McCarthy het Amerikaanse uitwijzingsbeleid, met haar onmenselijke bureaucratie. "The Visitor" zit vol positieve gevoelens en boodschappen en met uitmuntende prestaties van minder bekende acteurs. De film is eveneens openingsfilm op het Filmfestival van Gent in 2008.

Vinny's Rating : 8/10

The Jacket (2005)

Regie : John Maybury
Genre : Drama / Thriller
Acteurs : Adrien Brody, Keira Knightley, Kris Kristofferson, Jennifer Jason Leigh, Daniel Craig,...
Speelduur : 103 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0366627/

De complexe gevolgen van tijdsreizen fascineren elke generatie, en hebben de bioscoop heel wat films opgeleverd. Meestal slechte zoals "Time Machine". Ook John Maybury gaf zijn eigen psychedelische interpretatie. Geen machines of teleports naar de toekomst, maar een strakke dwangbuis in een psychiatrisch gesticht.

Jack Starks is een soldaat in Irak. Hij wordt "gedood" door een Irakese jongen. Een verpleegster ziet nog net hoe hij met zijn ogen knippert en de artsen lappen hem op. Een jaar later zwerft hij doelloos rond op de wegen van Vermont. Hij ontmoet de kleine Jackie met haar moeder Jean Price, een dronken vrouw. Ze hebben autopech. Starks herstelt de auto en vervolgt zijn weg. Een lifter pikt hem op. Ze worden gestopt door een politie-agent. Wat er daarna gebeurt is Starks vergeten. Wat zeker is, is dat de politie-agent vermoord geweest is en dat Starks van moord beschuldigd wordt, hoewel hij zelf gewond werd. De rechter beslist om Starks naar Alpine Grove te sturen voor een behandeling. Hij wordt het proefkonijn van dokter Thomas Becker, een sadistische psychiater die zijn patiënten in een strakke jas stopt en daarna in een donkere lade. Hij gelooft steevast dat die opsluiting therapeutische eigenschappen heeft. Tijdens zijn verblijven in die lade, ontdekt Starks dat hij naar de toekomst reist, 15 jaar verder, en er opnieuw een volwassen Jackie ontmoet. Ze beginnen een tedere romance. Hij ontdekt ook dat hij nog slechts vier dagen te leven heeft.

Mmja, "The Jacket" is ondanks alles nog niet zo slecht. Adrien Brody (Szpilman uit "The Pianist") speelt de rol van een verwarde soldaat die geen lichtpunt meer heeft in zijn leven. Hij vindt nog wat zin in zijn bestaan tijdens zijn verplaatsingen naar de toekomst, wanneer hij met Jackie is, en hunkert naar die momenten wanneer hij terugkeert. Op het einde wordt dat duidelijk, wanneer hij zelf aan Dr. Lorenson vraagt om in de lade gestopt te worden. Kristofferson speelt een psychiater, die zijn experimenten met een verborgen zweem van sadisme uitvoert op zijn patiënten, want meer dan misdadigers zijn ze voor hem toch niet. De magische momenten in de film zijn weggelegd in de honingzoete chemie tussen Starks en Jackie, gespeeld door een opmerkelijke Keira Knightley. Het ritme van de film remt naar het einde af en komt tot een conclusie, die geen noemenswaardige indruk achterlaat. Deze film wil soms iets teveel zijn.

Vinny's Rating : 7/10

Stuck (2007)

Regie : Stuart Gordon

Genre : Thriller / Horror

Acteurs : Stephen Rea, Mena Suvari, Wayne Robson, Bunthivy Nou,...

Speelduur : 85 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0758786/

In dit stevig filmpje, dat ergens tussen thriller en horror hangt, toont Stuart Gordon ons een wereld van onverschilligheid. In een egoïstische wereld met onverantwoordelijke mensen, waar het ongeluk van de ander ons niet interesseert en waar mensen alcohol en drugs innemen om aan hun dagelijkse beslommeringen te ontsnappen.

Brandi is verzorgster in een rusthuis. Ze wordt elke dag geconfronteerd met de menselijke aftakeling, maar doet haar werk goed. Er zit zelfs promotie in. Haar vriendje is een drugsdealende zwarte, Rashid. Tomas Bardo is een dakloze, die veel pech heeft. Hij kan zijn huur niet meer betalen, raakt op straat en de kille en onmenselijke bureaucratie in de arbeidsmarkt houdt de deuren voor hem gesloten. Hij zwerft naar een park, wordt weggejaagd, en strompelt doelloos verder door de stad. De levens van Brandi en Bardo knallen letterlijk in elkaar wanneer Brandi de arme man aanrijdt, waardoor hij met heel wat verwondingen in de voorruit vastzit. In plaats van eerste hulp te bieden, laat ze de zwaargewonde man achter in haar garage, met de belofte om hem te helpen. Omdat ze zelf niet in de problemen wil raken onderneemt ze geen actie, en hoopt stilletjes dat de man overlijdt. Bardo, die stilaan de situatie begrijpt, begint een ware lijdensweg om uit de auto te raken.

“Stuck” is een grimmige thriller, somber en rauw van het begin af aan. Hier krijgt men het slechtste bij de mens te zien, behalve dan in Bardo zelf, die er het onschuldige slachtoffer van is. In de jaren ’80 regisseerde Stuart Gordon surrealistische horrorfilms als “Re-Animator” en “From Beyond”. Je mag je dus ook aan enkele stevige shocks verwachten. Mena Suvari speelt de hoofdrol als de crapuleuze en oliedomme verzorgster. Ze speelde haar bekendste rol in “American Beauty” als Kevin Spacey’s natte droom. De Ierse acteur Stephen Rea speelt Bardo, die niet ophoudt met pech te hebben in deze film, en daarbij met heel wat fake bloed overgoten geweest is. Gordon slaagt er met realisme in om een enge film neer te zetten, waarvan de situatie extreem is, en toch ook nooit onmogelijk lijkt.

Vinny's Rating : 8,5/10

The Kite Runner (2007)

Regie : Marc Forster
Genre : Drama
Acteurs : Khalid Abdalla, Atossa Leoni, Shaun Toub, Zekeria Ebrahimi, ...
Speelduur : 127 min
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0419887/

De roman uit 2003 van Khaled Hosseini, “The Kite Runner” (De Vliegeraar), was een internationaal erkende bestseller. De heel getrouwe verfilming van Marc Forster belicht bepaalde culturele waarden en tegenwaarden uit de moslimcultuur.

Amir is de zoon van een rijke zakenman, Baba genaamd en heeft een speelkameraadje, Hassan, de zoon van Baba’s bediende. Hassan behoort tot de Hazara, een minderheidsetnie die door de Pashtun, de heersende etnie als ondergeschikt beschouwd worden. Beide jongens vullen hun dagen met het bekijken van Amerikaanse westerns en met het houden van vliegerwedstrijden. Amir is echter een jaloerse en laffe jongen die niet voor zichzelf kan opkomen, tot verdriet van zijn vader. Wanneer hij zijn vader vol lof over Hassan hoort spreken, is hij bang dat zijn vader meer van hem dan van zijn eigen zoon zal houden. Wanneer Hassan aangevallen en verkracht wordt door oudere jongens, is Amir getuige, maar komt niet op voor zijn kameraad. Hij laat hem daarna valselijk voor diefstal beschuldigen maar Amirs vader vergeeft het hem. Hassan en zijn vader, gegeneerd door de situatie, beslissen om te vertrekken. Met de inval van de Russen vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten.

Jaren later trouwt Amir met Soraya, de dochter van een Afgaanse generaal. Zijn vader wordt ernstig ziek en overlijdt. Kort daarop krijgt hij een telefoon van Rahim Khan, de beste vriend van zijn vader. De man leeft in Pakistan en verzoekt Amir om te komen. Eénmaal daar verneemt hij dat Hassan in werkelijkheid zijn halfbroer was omdat zijn eigen ouders geen kinderen konden krijgen. Hassan en zijn vrouw werden intussen vermoord door de Taliban. Rahim Khan vraagt aan Amir om diens zoon, Sohrab, uit Afghanistan te helpen.

“The Kite Runner” handelt over schuldgevoel, boetedoening en eergevoel, en wordt met veel respect voor de islam in beeld gebracht. Amirs onmacht maakt plaats voor frustraties en jaloersheid. In zijn volwassen leven probeert hij de fout uit zijn jeugd te wissen door zijn neefje te gaan redden. Alleen op die manier kan hij in het reine komen met hetgeen hij Hassan ten onrechte heeft aangedaan. Het is een film die ongetwijfeld een traan tevoorschijn zal toveren. De jonge acteurs zijn ontroerend en heel oprecht in hun rollen. De majestueuze bergen, de drukke straten, en het desolate en lege Afghanistan tijdens het Talibanregime worden waarheidsgetrouw weergegeven. Op één suggestieve kinderverkrachting na, die de film heel wat kritiek kostte, zal de moslim geen aanstoot nemen aan de rest. Er wordt niet gespot met de cultuur. Ik was erg tevreden dat er eindelijk eens een positieve film over de Arabische wereld gekomen is. De auteur distantieert zich resoluut van het fundamentalisme en legt het accent op de familiale waarden. Ook sterke en progressiefdenkende moslimvrouwen worden in de kijker gezet. Hoe vader en zoon van elkaar houden, elkaar ontgoochelen en daarna elkaar vereren.

Een kanjer van een film.



Vinny's Rating : 10/10

Speed Racer (2008)

Regie : Andy en Larry Wachowski

Genre : Actie

Acteurs : Emile Hirsch, John Goodman, Christina Ricci, Susan Sarandon, Roger Allam,...

Speelduur : 135 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0811080/

De Wachowski broers zijn de makers van de "Matrix trilogie". Ze hebben een zwak voor manga en seriële stripverfilmingen. Ook “Speed Racer” is een verfilming van een Japanse reeks uit de jaren ’60, die ze als kind op TV zagen. Met behulp van digitale technologie scheppen ze een eigen universum waar alles en iedereen leeft in functie van autoraces.

Speed Racer (Emile Hirsch) is de jonge zoon van Pops (John Goodman), een autofabrikant en van Mom (Susan Sarandon). Het gezin is getekend door de tragische dood van Rex, de broer van Speed, die om het leven kwam toen hij na ruzie met zijn vader, op eigen houtje ging koersen in de gevaarlijke Casa Cristo race. Rex is altijd het grote voorbeeld voor Speed geweest, en hij koestert dezelfde ambities. Hij wordt hierbij gesteund door zijn vriendinnetje Trix (Christina Ricci). Een rijke zakenman, Royalton, doet de familie een aanlokkelijk aanbod : gegarandeerde rijkdom en een luxeleven als Speed voor hem koerst. Speed slaat het bod af, en blijft op die manier loyaal aan zijn vaders onafhankelijke zaak. Hij vormt een team met de geheimzinnige Racer X en met Taejo Togokhan om de belangen van Royalton te dwarsbomen. Samen nemen ze deel aan de Casa Cristo rally, waar Togokhan de overwinning behaalt. Een zure overwinning, zo blijkt, want achter de schermen wachtte Togokhan de kans af om zich tegen een dure prijs te laten opkopen door Royalton. Taejo’s zuster Horuko geeft Speed de ultieme kans om Royaltons macht te breken door hem een uitnodiging te geven voor de Grand Prix, de grootste rally ter wereld.

Het is allemaal lekker kinderlijk. Alles is kitscherig en fluo in de film, en deze look is ook het indrukwekkendste aan de hele film. Ik moest even terugdenken aan de artistieke vormgeving van “Mars Attacks” van Tim Burton, waar diezelfde kleurrijke visuals gebruikt werden. De film is totaal artificieel, van de kleren tot de design van de wagens tot de pseudo-futuristische decors. Vreemd genoeg is het een wereld zonder gsm’s en met personages die we eerder in de jaren ’60 dan in de toekomst zouden situeren. Het is een geïnspireerde fantasie die enkel zal werken voor liefhebbers van manga en actie-tekenfilms. Het verhaal zit vol sentimentaliteit en komt op sommige plekken langdradig over, zoals de dialogen tussen Speed en zijn ouders, die geen extra dynamiek aan de film geven.

Neem er een goede box popcorn bij, zet alle logica opzij en geniet van de wonderen van de CGI. Emile Hirsch, de ster uit “Alpha Dog” en “Into The Wild”, die me in beide films aangreep door zijn spontane manier van acteren, ontgoochelt. Het is zijn schuld niet dat de Wachowski’s met “Speed Racer” meer een blockbuster dan een goed acteursteam voor ogen hadden. Ook Christina Ricci en Susan Sarandon zijn decoratieve stukken. Enkel de Brit Roger Allam beeldt een oprecht hatelijke kerel uit als Royalton. “Speed Racer” is een mooie verpakking zonder veel inhoud, en die niet toegankelijk is voor een publiek ouder dan 12 jaar.

Vinny's Rating : 6/10

1492 : Conquest of Paradise (1992)

Regie : Ridley Scott

Genre : Avontuur / Historisch

Acteurs : Gérard Depardieu, Armand Assante, Sigourney Weaver, Fernando Rey, ...

Speelduur : 154 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0103594/

Dat Colombus Amerika ontdekte weet iedereen. Dat hij in zijn tijd de roem niet kreeg die hij verdiende is minder bekend. Het continent Amerika werd genoemd naar Amerigo Vespucci, die enkele jaren na Colombus het vasteland bereikte. En toch is het Colombus die vandaag herinnerd wordt. Het waarom op deze vraag is waar Ridley Scott naartoe wilde in zijn epos "1492 : Conquest of Paradise". Hij wou veel meer dan alleen maar de gevaren van een reis vertellen. Hij geeft de man Colombus een rechtmatige plaats in de geschiedenis.

Colombus (Gérard Depardieu) is een zeevaarder die ervan overtuigd is dat de Aarde rond is, en dat er dus ook een weg naar het Westen mogelijk is om het rijke China te bereiken. In de wetenschappelijke kringen gelooft niemand hem. Dankzij een hooggeplaatste connectie, de bankier Luis de Santangel, krijgt hij een afspraak met koningin Isabella (Sigourney Weaver). Ze wordt gecharmeerd door zijn oprechtheid en besluit om een expeditie te financieren. Zoals haar bankier, Sanchez (Armand Assante) haar zegt : "We hebben er veel bij te winnen, en niks te verliezen." Na een lange tocht op zee bereikt hij exotische eilanden die door Indianen bewoond zijn. Het gelijk van Colombus is bevestigd en hij keert na een kort verblijf naar Spanje terug om het nieuws te rapporteren aan de koning. Al heeft hij grond ontdekt, de adel is uit op goud en weten dat er op die verlaten eilanden niks te rapen valt. Een tweede expeditie wordt in 1493 op touw gezet om nederzettingen te stichten, de inboorlingen te kerstenen en uiteraard om goud te zoeken. Het loopt allemaal niet zoals verwacht. De Indianen tonen zich veel vijandiger en de adel, aangevoerd door de sinistere Adrian de Moxica, organiseert een opstand tegen Colombus.

Ridley Scott ("Alien", "Blade Runner") kan op zijn enorme talent rekenen om de film aanzien te geven. "1492" is duidelijk gestructureerd en op correcte wijze in beeld gezet. De Colombus hier is een humaan en vrij complex personage in een wereld van blind fanatisme en goudkoorts. Hij vindt het fantastisch dat de Indianen geloven in natuurkrachten. Alleen vond ik Depardieu een jammerlijke keuze om hem te vertolken. Met zijn franse accent en logge lichaam ziet hij er niet bepaald heldhaftig uit. De visueel gerichte regie van Scott toont een paradijselijke wereld die de Spanjaarden voor het eerst zagen, en hier volg ik de regisseur volledig. Verder is "1492" niet zonder historische schoonheidsfoutjes maar ze zijn verwaarloosbaar, in tegenstelling tot bijvoorbeeld "Braveheart". Hoe ik hem ook draai of keer, ik blijf "1492" een goede film vinden, al erger ik me elke keer aan het accent van Depardieu en vind ik dat er iets te weinig aandacht aan de reis zelf besteed is.

Vinny's Rating : 8/10

Safety Last ! (1923)

Regie : Fred C. Neumeier, Sam Taylor

Genre : Komedie

Acteurs : Harold Lloyd, Mildred Davis, Bill Strother, Noah Young,...

Speelduur : 73 min

Harold Lloyd was in de jaren ’20 één van de grootste komieken uit de stomme film, samen met Charlie Chaplin en Buster Keaton. Hij was in die jaren zelfs bekender dan hen. Dat hij nooit legendarisch geworden is als hen, is omdat acteren voor Lloyd aangeleerd was, en geen gave gods. Je merkt duidelijk op dat acteerwerk erg fysiek was, omdat je met expressies en bewegingen het verhaal moest vertellen. “Safety Last!” is in dat opzicht een bijzondere film, en is tot patrimonium erkend. De vraag is of ik van deze 85 jaar oude film genoten heb, nu in de digitale era?

Ja, ik heb er elke minuut van genoten. “Safety Last” heeft de tand des tijds doorstaan. Harold Lloyd speelt een brillendragende slungel met een strohoed op. Hij vindt in de stad werk als bediende bij een linnenhandelaar, en koopt met zijn zuurverdiende geld een halsketting voor zijn geliefde. Zij gelooft dat hij rijk geworden is en gaat hem tegemoet. Harold speelt de hoge piet om aan te tonen dat hij een sociale positie heeft zodat hij indruk kan maken op zijn vriendin. Dan hoort hij zijn baas, die een grote som geld belooft aan degene die met een origineel idee komt om klanten naar zijn winkel te lokken. Dit is de aanleiding van één van de eerste grote actiescènes in de filmgeschiedenis.

In deze veelbespraakte scène lijkt het alsof Lloyd een volledig gebouw, verdieping per verdieping beklimt, hoog boven de straten. Duiven belagen hem, een muis loopt zijn broekspijp in, en plots hangt hij aan de wijzer van een grote klok. Dit is één van de symbolen van de stomme film. En nochtans hebben weinigen “Safety Last” gezien. Heeft Lloyd die stunts zelf verricht, of is er een stuntman voor ingezet ? Niemand kan het nog zeggen. Misschien krijg ik een antwoord op de voorstelling van de film op het Filmfestival in Gent, waar ook zijn kleindochter Sue aanwezig zal zijn? Het wordt algemeen aanvaard dat Lloyd zijn leven riskeerde tijdens de opnames. En het is een erg spannende scène voor zijn tijd. Je moet je alleen maar inbeelden dat er toen geen special effects waren. Haalt hij de top? Waarschijnlijk wel, want het is een komedie. Op welke manier haalt hij de top? Dat is het punt van de film. En ik heb me erop betrapt dat ik tijdens die scènes mijn adem inhield.

Vinny's Rating : 9/10

Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008)

Regie : Steven Spielberg

Genre : Avontuur

Acteurs : Harrison Ford, Cate Blanchett, Shia LaBeouf, John Hurt, ...

Speelduur : 122 min

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0367882/

De tijden veranderen. Ook voor de avontuurlijke archeoloog Indiana Jones. Het vierde avontuur, “Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull” situeert zich in het begin van de jaren ’50. De Nazi’s zijn vervangen door de Russen en Indiana heeft er enkele grijze haren bij. Aan zijn vijanden laat hij aanvoelen dat hij zijn zweep nog even goed kan gebruiken en soepel genoeg is voor gewaagde capriolen. De Russen worden aangevoerd door Irina Spalko, gespeeld door een Cate Blanchett in stalinistische bitch met dominatrix allures.

Op een dag deelt een jonge man, Mutt Williams (Shia LaBeouf) Indiana Jones mee dat zijn ex-collega en vriend Harold “Ox” Oxley verdwenen is toen hij in Zuid-Amerika op zoek was naar een kristallen schedel, die hem de poort naar het Eldorado moest openen. Beiden gaan naar Peru en vinden het graf van Francisco de Orellana terug, een conquistador die als eerste de kristallen schedel ontdekte. Ze nemen de schedel mee en gaan op zoek naar het Eldorado, achtervolgd door Irina en haar Russische vriendjes. Onderweg worden ze door Spalko gevangengenomen. In het Russische kamp in de jungle vinden ze ook een volledig catatonische Oxley terug, en Indiana Jones' vroegere vlam Marion Ravenwood, die Jones al vergezelde in “Raiders of the Lost Ark.”

Met Spielberg krijg je gegarandeerd magie op het scherm. Nu gewoon iets minder dan anders. Het verloop van de film is minder veelzijdig (bestaat het woord minderzijdig?) dan de vorige afleveringen. Zo verliezen we een half uur film aan de intro in New Mexico, die niet zoveel met de rest van de film te maken heeft. Het is vooral een lange introductie met de Russen en met Mac, een vroegere vriend van Jones die zijn jas omgedraaid heeft en nu voor de Russen werkt.

De achtervolging in de jungle is het hoogtepunt van de film, en enkel Spielberg kan op zo’n vloeiende manier actie in beeld zetten. Is het misschien te routineus geworden ? Het einde van de film ontbreekt aan inspiratie, en het inbrengen van een buitenaardse beschaving is een element die veel gebruikt wordt bij gebrek aan een goed script. Als je niet weet hoe je een film op een deftige manier moet eindigen, betrek er de aliens bij! Ook de locaties zijn minder exotisch dan verwacht, en zien er verdacht digitaal uit, waardoor het betoverende exotisme van de andere films ontbreekt.

Het is een standaard “Indiana Jones” aflevering met veel actie, leuke one-liners, een snuif mysterie. Wie daarnaar op zoek is, zal aan zijn/haar trekken komen. Het vrouwelijke personage van Ravenwood krijgt nauwelijks een rol. Het lijkt veel meer op een guest appearance. Blanchett is weinig memorabel als de “bad girl” en John Hurt strompelt er hersendood bij. Werkelijk, het mocht allemaal iets beter uitgewerkt zijn. Enkel Harrison Ford, die nu toch wel oud begint te worden en Jones een laatste keer vertolkt, en LaBeouf, een jonge kopie van de avonturier, blazen de film nog het nodige leven in.
Begrijp me niet verkeerd : het is een goede film als avonturenfilm maar een iets mindere film als “Indy” film.

Vinny's Rating : 7,5/10