Drommen (2006)

Engelse titel : We shall overcome
Regie : Niels Arden Oplev
Genre : Drama
Acteurs : Anders W. Berthelsen, Bent Mejding, Jens Jorn Spottag, Anne-Grethe Bjarup-Riis,...
Speelduur : 103 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0425235

Drommen van Oplev is een meeslepend stukje drama over de ongegrondheid van lijfstraffen op school en de gevolgen voor een reeds onstabiel gezin. Gezellig en vrolijk is deze film niet echt te noemen, polemisch en kritisch des te meer.

Fritse is een twaaljarige jongen, zoon van een depressieve maar liefhebbende vader en een moeder die als schoonmaakster werkt op de lokale school. Een school waar de autoritaire directeur Lindum-Svendsen de plak zwaait en waar Fritse als nieuwe leerling zit. Na het slachtoffer te zijn van een flauwe grap, wordt Fritse geslagen door de omstreden directeur en komt met een half afgerukt oor thuis. De ouders dienen een klacht in. Ze beseffen ook dat het geen sinecure zal worden om de machtige institutie aan te vallen. De jongen en zijn ouders krijgen gelukkig ook de steun van een progressieve leraar, Freddy Svale...

De film vertelt vooral de abnormaal moeilijke strijd tegen de directeur en de school. Het onderwijssysteem staat in Scandinavische landen bijna op gelijke voet met de kerk, en het is dan ook "not done" om dit in vraag te stellen. Zelfs leugens zijn gepermitteerd om de deugden van Denemarken in de verf te zetten, zoals een scène met een geschiedenisles illustreert. Drommen is een meeslepende film over hoever een institutie kan en mag gaan. Het eenvoudige verhaal wordt door goede muziek en correct acteerwerk ondersteund. Het mocht van mijn nog iets emotioneler allemaal. Hoewel ik toch wel vertederd werd door die mooie vader-zoon relatie. Er zijn ook enkele missers te vinden die de film gelukkig niet kelderen (niet al te best einde, de attitudeverandering tegenover de schooldirecteur door de kinderen). Parallellen worden getrokken tussen de afschaffing van de slavernij en de lijfstraffen. Drommen is een film die zich makkelijk laat bekijken en tedere momenten afwisselt met wrang drama.


Vinny's Rating : 7/10

Little Miss Sunshine (2006)

Regie : Jonathan Dayton en Valerie Faris
Genre : Komedie /Drama
Acteurs : Abigail Breslin, Toni Collette, Greg Kinnear, Steve Carrell, Paul Dano,...
Speelduur : 101 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0449059

Laat deze prachtige komedie mijn kersttip zijn. De meesten zullen dit wel al eens gezien hebben. Degenen die niet vertrouwd zijn .... kijken gewoon. Het was al lang geleden dat ik nog eens tranen met tuiten gelachen had maar deze familiekomedie heeft het makkelijk voor elkaar gekregen.

De familie Hoover is geen familie zoals een andere. Olive, het jonge mollige dochtertje, droomt ervan om model te worden. Ze wordt geselecteerd om mee te doen aan de "Little Miss Sunshine" wedstrijd, een schoonheidswedstrijd voor kinderen in Californië. Maar vertrekken is nog niet zo vanzelfsprekend. Oom Frank, een depressieve homo komt bij hen logeren, ook de drugsverslaafde opa Hoover zit thuis : het rustoord gooide hem eruit omdat hij met de verzorgsters flikfooide en aan de heroine zat. Olives broer Dwayne, die droomt om luchtvaartpiloot te worden, zegt al negen maand geen woord meer en haat iedereen. En tot slot heb je nog vader, die een mislukte carrièrecoach is en zijn lessen rond winnen en verliezen op zijn gezin wil overbrengen, en moeder, die dit zootje onder controle moet houden... Ze vertrekken allen met een oude volkswagen naar Californië op een meer dan hilarische trip...

Little Miss Sunshine, vaag geïnspireerd door de National Lampoon's Vacation films, gaat over een licht geschifte familie. De film blijft voortdurend goed met doeltreffende humor en enkele rake maatschappelijke klapjes. De oppervlakkigheid van schoonheidsshows wordt vakkundig afgeschoten en vooral... leven draait niet enkel rond winnen of verliezen. Het is vooral doen wat je graag doet. En dat is een mooie relativerende boodschap in een hartverwarmende film die me volledig veroverd heeft door zijn bescheidenheid. De acteurs zijn niet bekend, en ze brengen het er echt mooi vanaf. Het bewijs dat de juiste regisseur met de juiste acteurs wonderen kan verrichten. Het einde is schitterend en de herzieningsgehalte ligt hoog.

Vinny's Rating : 8,5/10

Law Abiding Citizen (2009)

Regie : F. Gary Gray
Genre : Thriller
Acteurs : Jamie Foxx, Gerard Butler, Bruce McGill, Leslie Bibb, Colm Meaney,...
Speelduur : 104 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1197624

Deze film bekeken omdat het ook één is die niet veel denkwerk vraagt om te reviewen. Ideaal voor een ondergesneeuwde zondag als vandaag. Gray, reeds regisseur van "The Negotiator" maakte een erg brutale thriller hier, met elementen die zowel uit "Seven" en "Silence of the Lambs" lijken te komen.

Clyde Shelton, een brave huisvader, wordt aangevallen in zijn huis door twee misdadigers. Ze vermoorden zijn vrouw en dochter. De daders worden aangehouden, maar het gerecht gooit het over een akkoordje. Eén van hen, Darby, de werkelijke moordenaar van de Sheltons, gaat vrijuit terwijl de andere ter dood veroordeeld wordt. Shelton, gefrustreerd door het falend gerechtssysteem, gaat door het lint. 10 jaar later wordt Darby op gruwelijke wijze vermoord. Nick Rice, die destijds de vrijlating geregeld had, legt onmiddellijk het verband met Shelton en arresteert hem. Dit is echter nog niet het einde van het verhaal. Vanuit zijn cel lijkt Shelton ongehinderd advocaten, rechters en ander juridisch personeel om te kunnen brengen. Terwijl de lijken zich opstapelen, probeert Rice de man te stoppen... maar hoe stop je iemand die al in een cel zit?

Als thriller is dit vrij standaard, met gebruik van gekende stereotiepen en clichés die recht uit grotere genrefilms komen. Het is allemaal wel correct en onderhoudend geregisseerd, maar één van de grootste falingen van "Law Abiding Citizen" is zijn popcorn-einde. Voor de zoveelste keer laat een luie scriptwriter de kans lopen van een mooie ontknoping. Dat had de film erg goed kunnen maken. In de plaats kwam zoutloos entertainment, zoals gezegd, wel onderhoudend, maar teveel volgens het boekje.

Vinny's Rating : 6,5/10

El Aura (2005)

Regie : Fabian Bielinsky
Genre : Thriller
Acteurs : Ricardo Darin, Dolores Fonzi, Pablo Cedron, Jorge D'Elia,...
Speelduur : 138 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0420509

Geniaal. Deze psychologische thriller heeft echt wel indruk gemaakt en bracht me twee uur lang in een stille trance. Neem een epileptische taxidermist, met een formidabel geheugen, en die over de perfecte misdaad fantaseert, en je krijgt een erg aparte thriller uit Argentinië.

Een introverte man, Espinoza, oefent het beroep uit van taxidermist. Hij is geobsedeerd met het plegen van een perfecte misdaad. Samen met een goede vriend gaat hij een weekendje jagen in de bossen van Patagonië. Ze vinden overnachting in een hut die toebehoort aan een zekere Carlos Dietrich, die daar leeft samen met zijn veel jongere vrouw Diana en haar broer Julio. Tijdens het jagen schiet Espinoza per ongeluk Dietrich dood. Hij verbergt dat voor iedereen, en ontdekt dat de man in feite een crimineel was, die volop een overval op een geldtransport voorbereidde. Hij ziet zijn kans om zijn fantasieën tot verwezenlijking te brengen. Om het geld in handen te krijgen, is hij genoodzaakt om samen te werken met twee échte misdadigers, Sosa en Montero, die met Dietrich eveneens in het plan betrokken waren...

Bielinsky, die intussen jammer genoeg overleden is, zorgt voor prachtige beelden en een absorberende atmosfeer in een film die misschien wat traag kan overkomen. Dat tempo is echt wel noodzakelijk hier, want als kijker moet je wel begrijpen dat Darin midden in een ander verhaal terechtkomt, waarin hij een rol gaat spelen. Het verhaal mag dan vrij eenvoudig zijn, ik kon niet zeggen hoe het verhaal zou evolueren, en dat zorgde voor verrassingen, vooral naar het goede einde toe. De film draait vooral rond het personage van Espinoza, een rol die Darin met succes op zijn schouders torst. Deze vreemde man is moeilijk te omschrijven en te vatten, en dat maakt hem nu net tot een boeiend personage. Is hij een opportunist of een crimineel? Of beeldt hij zich dat hele scenario in? En dan is er nog de hond, een stille getuige die met zijn veroordelende blik naar Espinoza kijkt. Enkel het einde mocht van mij nog iets intenser. Zeker zien want dit is verrassende cinema die vooral amateurs van film noir zullen aanspreken.

Vinny's Rating : 9/10

The Stepfather (1987)

Regie : Joseph Ruben
Genre : Thriller
Acteurs : Terry O'Quinn, Jill Schoelen, Shelley Hack, Charles Lanyer, Stephen Shellen,...
Speelduur : 89 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0094035

Onlangs kreeg de cultfilm "The Stepfather" een remake, die lauw onthaald geweest is. De meeste critici waren van mening dat niemand kan tippen aan de ijzige rol van Terry O'Quinn.

De film begint sterk en grijpt naar de maag. Een man wast zijn bebloede handen af en verlaat kalmpjes een huis. Wanneer hij de leefruimte voorbijgaat, zie je dat hij een heel gezin vermoord heeft. Hij neemt een andere identiteit aan en zoekt een ander gezin op, in zijn obsessieve zoektocht naar het perfecte gezin. Een jaar later is Jerry Blake de huisvader van een gezin bestaande uit Susan en haar opstandige dochter Stephanie. Hoewel Blake er alles aan doet om sympathiek over te komen, kan Stephanie het maar niet vinden met deze veel te gelikte heer. Ze vertelt haar zorgen aan haar vriend en psychiater Dr. Bondurant. Op een dag is ze getuige van een ongecontroleerde woede-aanval van Blake, en begint hem te linken aan de bloedige moorden. Maar als er één ding is dat je best niet doet, dan is het Blake kwaadmaken...

Als thriller is "Stepfather" vrij standaard, met een sterke Terry O'Quinn als verleidelijke middle-class killer. Een steun en toeverlaat voor eenzame weduwen en een ideale vader voor zoon of dochterlief. En hij weet hoe hij deze dubbelzinnigheid moet brengen. De suspense bouwt zichzelf traagjes op, en het is al ver voor het einde duidelijk, van welke aard de climax zal zijn. Op sommige momenten wordt het tergend spannend, en op andere wacht men tergend op wat spanning. Ondanks het gebrek aan verrassingen, een te trage opbouw en vaak onsamenhangende situaties, is "Stepfather" best aangenaam tijdverdrijf.

Vinny's Rating : 6/10

The Bad Lieutenant : Port of Call New Orleans (2009)

Regie : Werner Herzog

Genre : Misdaad / Komedie

Acteurs : Nicolas Cage, Eva Mendes, Xzibit, Val Kilmer, Fairuza Balk,...

Speelduur : 116 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1095217

Geschift filmpje van een toch lichtjes geschifte regisseur. "Bad Lieutenant" is een film waar het moeilijk is om grip op te krijgen. Het begint als een beloftevolle politiefilm om stilaan te switchen naar een zwartgallige amorele komedie. Cage overacteert opnieuw sinds lang, sinds "Leaving Las Vegas", en dat valt wel in de smaak.

Over Terence McDonagh valt niks goeds te vertellen : hij gokt, prostitueert zijn vriendin en zit aan de drugs. Hij is ook New Orleans' meest geprezen rechercheur. Hij wordt op de zaak gezet van een gezin Senegalese immigranten die gruwelijk vermoord werden teruggevonden. Om zijn doel te bereiken is hij bereid om zelf illegale zaken te doen, en tussendoor moet hij zien aan drugs te raken, en ook daar schendt hij de wet op de meest schandalige manieren. De omgeving van McDonagh bestaat uit zijn even verslaafde vriendinnetje Frankie, een al even onsympathieke vader en zijn alcoholische vriendin en een hoop mensen aan wie hij nog "iets" verschuldigd is en door wie hij bedreigd wordt. Maar ondanks alles is hij plichtsbewust en wil op zijn manier de enquête die hij toevertrouwd kreeg, tot een goed einde brengen. Er was een ooggetuige, een 15-jarige jongen, die hij in een moment van onoplettendheid kwijtspeelt...

Ik hou wel van foute personages, die het menselijk fatsoen belachelijk maken. En Cage kan er wat van. Hij loopt een beetje zoals Quasimodo, heeft een onaangename face, en gebruikt iedereen voor zijn belangen. Zo'n slechte flik kom je zelden tegen. Het strafste van het hele verhaal is, dat hij de inborst van een misdadiger heeft, en toch ongestraft de kantjes ervan afloopt. Het is natuurlijk de bedoeling van Herzog geweest, om ons verontwaardigd te laten voelen over zo'n immorele kerel. Soms wordt het zelfs grof, wanneer hij een oud dametje haar zuurstoftoevoer afsnijdt in ruil voor informatie. En ook helemaal surrealistisch, wanneer Herzog iguana's erbij betrekt, en die laat aansluiten op de psychedelische trippen die Cage ondergaat in volle beoefening van zijn beroep. Maar "Leaving Las Vegas" was als karakterstudie veel meer geslaagd en "way much better". "Bad Lieutenant" springt teveel van de hak op de tak, vergeet soms om te entertainen en laat een interessante enquête onderweg vallen om over te gaan op vreemde situaties. Ik was hier niet echt naar op zoek en het viel dus wat tegen. Wel vind ik Herzog nog steeds een coole regisseur ondanks dit overbodige werk op zijn CV.

Vinny's Rating : 5/10

Le Corbeau (1943)

Regie : Henri-Georges Clouzot
Genre : Thriller
Acteurs : Pierre Fresnay, Ginette Leclerc, Pierre Larquey, Micheline Francey,...
Speelduur : 92 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0035753

"Le Corbeau", klassieker uit het Franse filmpatrimonium, heeft een bewogen geschiedenis. Clouzot kreeg financiering van de Duitsers om zijn film te maken en de inhoud tartte de conservatieve waarden van toen. Het verhaal speelt zich af in een dorpje dat het slachtoffer wordt van belasterende roddelbrieven.

Dokter Remi Germain is het belangrijkste doelwit van de anonieme brieven die het kleine dorpje Saint Robin in rep en roer brengen. Hij wordt beschuldigd van illegaal abortussen te verrichten en om een verhouding te hebben met Laura, de jonge mooie vrouw van dokter Vorzet. De situatie wordt ernstiger, wanneer één van zijn patiënten sterft, nadat hij een brief ontvangde waarin stond dat hij terminaal was. Dr. Germain begint zijn eigen onderzoekje. Op een bepaald ogenblik wijzen de brieven in de richting van de strenge en asociale verpleegster Marie Corbin, die gearresteerd wordt. De brieven blijven echter komen. Germain heeft ook een relatie met Denise, een kreupele vrouw...

Clouzot is zowat de franse Hitchcock, en hij zet een echte "film noir" neer over het slechtste in de mens. Het is erg realistisch allemaal, en dat botste met de toenmalige conservatieve waarden, waarin overspel nog steeds een groot taboe was. Ook zijn weergave van een Frankrijk in moreel verval en verdeeldheid stuitte op heel wat kritiek en politieke druk, terwijl Frankrijk net probeerde om solidariteit en heldhaftigheid te promoten in deze oorlogsjaren. Clouzot werd voor 2 jaar geband om nog films te maken. Het is boeiend geacteerd, met een charismatische rol van Larquey als de psycholoog Vorzet en een whodunnit die tot de laatste minuut met vragen achterlaat. Le Corbeau integreert ook een atypische femme fatale in het verhaal in de persoon van Ginette Leclerc. Haar eerlijkheid, seksuele kracht en intelligentie overtroeven de zwakzinnige mannelijke karakters die in de film rondlopen, en die haar uiteindelijk afstraffen. De film haalt zijn kracht uit dubbelzinnige dialogen, een ongezond sfeertje en prima acteerwerk. Enige minpunt is de warrige vertelstijl en de overdaad aan dialoog die soms langdradig aanvoelt.

Vinny's Rating : 6/10

Boy A (2007)

Regie : John Crowley
Genre : Drama
Acteurs : Andrew Garfield, Peter Mullan, Siobhan Finneran, Alfie Owen,...
Speelduur : 106 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1078188

De maatschappij is een genadeloze machine, vooral wanneer het om beoordeling en veroordeling van zijn medemens draait. Crowleys vrij harde drama stelt de principes van gelijke kansen in vraag, en vindt dit een utopie in de zin dat mensen het moeilijk hebben om misdadigers als hun gelijken te beschouwen.

Een jeugdcrimineel krijgt de naam Jack Burridge en wordt door zijn begeleider, Terry terug in de maatschappij geïntegreerd na vele jaren jeugdgevangenis. Terry, een idealistische man die in het goede in iedereen gelooft, vindt dat Jack er klaar voor is. Hij krijgt een job als magazijnier en herbegint een sociaal leven. Hij leert Kelly kennen, die hem terug perspectief geeft. Het lijkt erop dat Jacks integratie een succes wordt, ondanks de moeilijke aanpassing aan de sociale codes. Parallel laat Crowley in een flashback-opbouw zien, hoe hij tot de misdaad in kwestie (de moord op een twaalfjarig meisje) overgegaan is. In zijn jeugd was Philip Craig zijn beste vriend, een onevenwichtige, gewelddadige jongen die door zijn ouders opzij gelaten werd en door zijn broer verkracht. Philip beschermt de onzelfzekere jongen die Jack was, en krijgt er een grote invloed op. Intussen is Chris, de verwaarloosde zoon van Terry, bij zijn vader ingetrokken, en verwijt zijn vader dat hij meer uren in Jack stak dan in hemzelf. Hij beschuldigt zijn vader van zijn eigen tekortkomingen en dreigt de identiteit van Jack, voor het gerecht gekend als Boy A, aan de pers door te geven...

Crowley's drama is hoopvol op een duistere manier. Hij bouwt eerst dit positieve verhaal over herintegratie van Jack op, om daarna volledig van koers te wijzigen. Hoewel de film hoop uitademt, lijkt die in rook op te gaan naarmate het verhaal vordert. De aanpak liet zijn sporen na op mij, met een gevoelige prestatie van Garfield en het Schotse smaakvolle typerende accent van Mullan. De gebeurtenissen in de film zijn niet zo talrijk, maar de karakteranalyses en de voelbare ontwikkeling die Burridge doormaakt blijven de aandacht vasthouden. Eens dief altijd dief is de stigmatiserende uitdrukking die op Boy A van toepassing is. Voor kindermoordenaars kan de maatschappij niet geloven dat herintegratie mogelijk is. Hoe onaanvaardbaar bepaalde daden ook zijn, voor elk van die daden is een context en een verhaal. En dat is wat ik eraan overhield. Crowley is cynischer tegenover ons dan tegenover zijn personage en gelooft wel in de fundamentele goedheid van zijn medemens. Maar zijn wij 'goed' genoeg om te vergeven? Een intelligent drama met een pekzwart einde.

Vinny's Rating : 7/10

Inglourious Basterds (2009)

Regie : Quentin Tarantino
Genre : Komedie / Actie
Acteurs : Brad Pitt, Christoph Waltz, Til Schweiger, Diane Kruger, Melanie Laurent,...
Speelduur : 153 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0361748

Tarantino's persoonlijke versie over de beëindiging van de tweede wereldoorlog is opnieuw stijlvol gevuld met knipogen naar andere films, met geweld, pulp en zwarte humor. Hij houdt van film en steekt het niet onder stoelen en banken.

Het verhaal is in vijf hoofdstukken verdeeld. Een eenheid Duitsers begeeft zich naar de afgelegen boerderij van een melkveehouder, Perrier La Padite. De joviale Duitse commandant, Hans Landa, bijgenaamd de "Jodenjager" bevraagt hem over een familie Joden die hij zou herbergen. Onder druk bekent de boer. De Joden worden daarop allen afgemaakt door de Nazi's. Enkel de dochter, Shosanna Dreyfus, kan ontsnappen. Ze werkt daarna in een bioscoop in Parijs en trekt de aandacht van een lokale oorlogsheld, Frederick Zoller. Hij stelt haar voor aan propagandaminister Goebbels, en de première van de film over de heldendaden van Zoller wordt in haar bioscoop gepland. Daarbij worden alle hoogwaardigheidbekleders van het Nazi regime verwacht inclusief Hitler. Shosanna ziet kans om zich op Landa te wreken.

Aldo Raine is de aanvoerder van de "Inglourious Basterds" een commando samengesteld uit wraakzuchtige joden (duidelijk geïnspireerd van de "Dirty Dozen"). Ze zijn cynisch, meedogenloos en hun grootste liefhebberij is Duitsers scalpen. Ook zij krijgen wind van de bioscoopvoorstelling en besluiten de boel op te blazen...

Je krijgt in ieder geval wat je verwacht, en wat reeds in een film als "Pulp Fiction" aan bod is gekomen. De scènes zijn heel traag opgebouwd en lang, met dubbelzinnige en vaak provocerende komische dialogen. De spanning komt naar boven en het is onvermijdelijk dat de situatie zal uitmonden in Mexicaanse patstellingen (wat dit wil zeggen wordt in de film door Pitt uitgelegd). Je moet ervan houden... . Er zitten heel wat leuke one-liners, de actie is schaars maar Tarantinesk en opgeblazen en de acteerprestatie van Christoph Waltz is vrij indrukwekkend en kreeg ook de award van beste acteur in Cannes. Hoewel hij de "bad guy" is, is hij volkomen atypisch, met zijn geduldige vrolijke en absurde optreden. Ook de vrouwelijke rollen zoals Kruger als de Duitse overloopster Von Hammersmarck sprongen duidelijk in het oog en Tarantino maakt er volwaardig uitgewerkte karakters van. Tarantino maakt opnieuw een film die elke vakjesindeling onmogelijk maakt. Het is meer genieten van fijne en foute humor dan van bloedig geweld. Ik vond het ook vaak saai en langdradig, zoals die eerste scène, die toch wel een goede 20 minuten duurt. Dat heeft als gevolg dat er in die 153 minuten alles bij elkaar genomen niet zo bijster veel gebeurt. Een buitenbeentje blijven doet hij wel, en het is zijn verdienste als regisseur om buiten de lijntjes te durven.

Vinny's Rating : 7/10

Firmin (2007)

Regie : Dominique Deruddere
Genre : Komedie
Acteurs : Chris Vandendurpel, Jan Decleir, Annick Christiaens, Said Assissi,...
Speelduur : 97 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0933008

Een tip van mijn eigenste zus ditmaal.
Chris Van den Durpel maakte zo'n tien jaar geleden de hoogdagen van VTM met zijn typetjes Kamiel Spiessens, Firmin Crets en parodieën op Jambers en Piet Huysentruyt. Zijn recentste prestatie was "Firmin", op regie van Dominique Deruddere (Crazy Love, Iedereen Beroemd!) waarin de verbaal en mentaal licht gestoorde bokser de hoofdrol inneemt.

Vergane boksglorie Firmin Crets werkt als klusjesman voor zijn toenmalige rivaal Freddy White. Dertig jaren geleden had Crets een verhouding met Germaine. Daaraan kwam plots een eind toen White hem tijdens een belangrijke bokswedstrijd in het oor fluisterde, dat hij 'het' had gedaan met haar, wat tot de val van zijn carrière had geleid. Mohammed, een jonge Marokkaan, wordt op basis van zijn huidskleur de deur gewezen door White, wanneer hij zich aanbiedt om te boksen. Firmin ontfermt zich over de sympathieke jongen en leidt hem op tot professional. Ook Germaine, de ex-vlam, die stilaan terug het vertrouwen van Firmin terugkrijgt, helpt hen een handje...

Dit Rocky achtig verhaaltje komt sympathiek over op een bijna kinderlijke manier. Een interessant uitgangspunt was ook om twee verschillende culturen samen te brengen door de sport. Van verre worden ook sociale problemen aangekaart, maar de boodschap van gezamenlijk aan iets werken viel bij mij in goede aarde. De digitale hamster was een grappig extraatje die net dat beetje variatie erbij haalde dat de film anders zou missen. "Firmin" is simpel en bescheiden maar staat garant voor anderhalf uur zorgeloosheid met een glimlach.

Rating : 6,5/10

Pandorum (2009)

Regie : Christian Alvart
Genre : Science-Fiction / Thriller
Acteurs : Ben Foster, Dennis Quaid, Antje Traue, Cam Gigandet,...
Speelduur : 104 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1188729

Dat de mens in de ruimte op zoek gaat naar een nieuwe heimat om te leven na de vernietiging van zijn planeet Aarde is geen nieuwe SF fantasie meer. Het bestaan van andere leefbare planeten voor de mens heeft ons altijd wel doen dromen. Tanis is zo'n planeet. Alleen, de personages moeten er nog raken. De naam "Pandorum" is een hersenaandoening die teweeg gebracht wordt door een te lange ruimteslaap.

Aan boord van het 60.000 zielen tellende ruimteschip Elysium worden twee astronauten, Bower en Payton, gewekt uit hun slaap, zonder enige herinnering aan wie ze zijn en wat hun doel is. Ze kunnen de brug van het schip niet bereiken. Bower begeeft zich in de smalle kokers, geleid door Payton, die hem het verhaal van de Pandorum ziekte vertelt, een psychologische toestand die het gevolg is van een té lange hyper-slaap, en die zich uit via paranoia, moordzuchtig gedrag en levendige hallucinaties. Bower ontdekt lichamen van andere astronauten en de aanwezigheid van monsterachtige wezens. Hij ontmoet ook andere overlevenden, die in deze ark van Noah ronddwalen. Eén van hen, een kannibaal, vertelt het verhaal van een man die aan Pandorum leed, nadat het schip een laatste bericht had ontvangen dat de Aarde niet langer bestond...

Het is niet meer en niet min dan een samenraapsel van elementen uit andere films als Alien, The Descent en Event Horizon, maar wel op een bijzonder stijlvolle manier. Het kleurgebruik valt erg mee maw niet te donker. De claustrofobische sfeer laat zich voelen en de futuristische decors herinnerden mij aan duistere games als Quake en Unreal. Zonder bijzonder origineel te zijn, is Pandorum wel een film die gemaakt is zoals het hoort en werkt zoals het hoort. De spanning is op sommige momenten duidelijk aanwezig en vooral in het eerste deel waren flink wat spannende stukken. Daarna komt het fantasieloos over, met die gemuteerde wezens. Toch wil ik een degelijk cijfer ertegenaan gooien, omdat ik na afloop toch dat het voor een SF film heel degelijk overkwam.

Vinny's Rating : 6,5/10

River Queen (2005)

Regie : Vincent Ward
Genre : Drama / Avontuur / Oorlog
Acteurs : Samantha Morton, Cliff Curtis, Kiefer Sutherland, Temuera Morrison,...
Speelduur : 113 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0388377

Dit drama gaat over de troebele samenleving van Engelse kolonisten en de inheemse Maori in het 19de eeuwse Nieuw Zeeland. Het land wordt stilaan ingenomen door de bezetter terwijl de Maori hun cultuur en tradities, en vooral hun grond beschermen.

De heldin van het verhaal, Sarah O'Brien is de dochter van een militair, en groeide op in een afgelegen grenspost. Ze werd in de geneeskunde opgeleid. De proloog vertelt haar liefde voor een jonge Maori krijger, Tommy Boy, van wie ze een zoon krijgt, Boy. Tommy wordt door de Britten vermoord. De eerste zes jaren verlopen zonder veel problemen, tot de dag dat Boy ontvoerd wordt door zijn grootvader, het stamhoofd Rangi. O'Briens vader, een geharde militair, vertrekt uit Nieuw Zeeland, maar Sarah wil haar kind niet achterlaten en blijft achter. Wiremu, die gids is voor de oorlogszuchtige Britse commandant Baine, brengt haar geblinddoekt naar een afgelegen Maori nederzetting in ruil voor de genezing van Te Kai Po, de militaire leider van de Maori, die dodelijk ziek is. Zo leert ze opnieuw haar zoon Boy kennen. Maar de jongen is veranderd : hij is meer Maori dan blank en wil niet vertrekken met zijn moeder. Intussen trekt Baine de wildernis in samen met een groep afvallige Maori, om met Te Kai Po af te rekenen...

Ward zorgt voor erg mooie beelden op enkele Nieuwzeelandse locaties. Het verhaal neemt een onderwerp dat maar weinig aan bod gekomen is in de cinema, met uitzondering van "Once Were Warriors" van Lee Tamahori. Vooral het begin van de film is erg mooi geregisseerd. Het verhaal kan alle kanten op, vooral na de ontvoering. Het was enigszins te verwachten dat River Queen culturele en raciale verschillen in het verhaal zou betrekken. De gemiste kans is wellicht dat de film nooit emotioneel geladen en uitgewerkt wordt. Morton zwanst heel de film door op zoek naar haar zoon en blijft achter bij de Maori omwille van hem, maar tot echte emotionele momenten tussen hen komt het niet meer. Ook die aantrekking tussen Sarah en Wiremu vond ik maar nep : te voor de hand liggend en een flauwe poging om drama te creëren met de weinige elementen die voorhanden waren. Die verschuiving naar Boy vond ik een foute keuze in het verhaal. Het idee was goed, het acteerwerk ietsje minder, maar de verhaallijn zwakt dermate af tot een eerder onverwacht maar idealistisch einde. Het is geen slechte film. Alleen verloopt het verhaal niet op de goede manier voor mij.

Vinny's Rating : 5/10

2012 (2009)

Regie : Roland Emmerich
Genre : Science Fiction
Acteurs : John Cusack, Amanda Peet, Chiwetel Ejiofor, Oliver Platt, Woody Harrelson,...
Speelduur : 158 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1190080

Je weet natuurlijk wat je moet verwachten met films van Emmerich. Denk maar aan Independence Day, Godzilla en The Day after Tomorrow. Groots spektakel, sublieme special effects maar een erg oppervlakkig verhaal. Hier is dat niet anders. Ondanks mijn iets hogere verwachtingen, omdat er uit het onderwerp heel wat te maken valt, ben ik opnieuw van een ontgoochelend bioscoopbezoek thuisgekomen.

De Maya's hadden het voorspeld. Op 21 december 2012 zal de wereld, zoals wij die kennen, tot een einde komen. Wetenschappers beginnen klinkende bewijzen te vinden. De neutrino's ondergaan mutaties die onze aarde binnenin hevig opwarmen. Overheden verzwijgen de feiten om geen paniekreacties uit te lokken, terwijl ze zelf enorme arken bouwen om hun hachje te redden. In deze domino van gebeurtenissen vinden we verschillende personages. Jackson Curtis is een mislukte schrijver, die gescheiden is, en met zijn twee kinderen plant om op camping te gaan in Yellowstone. Adrian Helmsley was één van de eerste wetenschappers die de theorieën over het eind van de aarde overmaakte aan de politici, en alles doet om op een menselijke manier te denken in deze periode waar het ieder voor zich is. En dan heb je ook nog twee Russen, die een fortuin betaalden om in één van de arken te raken. Wanneer de hel losbreekt, probeert iedereen zijn huid te redden.

De special effects horen bij de indrukwekkendste die ik heb gezien : werkelijk, ik heb er woorden tekort voor. Dat is misschien ook de enige reden waaraan 2012 zijn bestaan te danken heeft. Emmerich en zijn medewerkers stelden zich apocalyptische beelden voor, en wisten dat ze opnieuw konden imponeren met zo'n formule. Dan breiden ze daar een flinterdun verhaal rond, want ja, in een film zit je nu éénmaal met een verhaal. Alleen blijkt dat niet zo simpel te zijn. De personages en het hele gebeuren in de film is ongelooflijk oppervlakkig en gevoelloos. Er wordt met woorden als "zelfopoffering", "solidariteit" en "menselijkheid" gegoocheld, terwijl ieder personage zijn vel probeert te redden en de mensen rondom hen als mieren sterven. Geen probleem, zolang de helden er heelhuids van afkomen. Zo fout! Om dan maar van de onwaarschijnlijkheden te zwijgen die Emmerich ons voorschotelt. Dat een tsunami van 1,5 km (wordt in de film gezegd) bijna tot aan de top van de Everest geraakt is te belachelijk. En de uitbarsting van de supervulkaan is ook al zo absurd. Een explosie van die dimensie vernietigt in werkelijkheid in een oogwenk alles. Gelukkig krijgen de helden wel tien minuten de tijd om zich uit te voeten te maken. Het acteerwerk is niet indrukwekkend, maar niemand maalt erom, want it's all about the FX. En op de koop toe lost de "eind-van-de-wereld" belofte de verwachtingen niet in. Kort samengevat : een ramp van een rampenfilm.

Vinny's Rating : 4/10

Das Leben der Anderen (2006)

Regie : Florian Henckel von Donnersmarck
Genre : Drama
Acteurs : Ulrich Mühe, Sebastian Koch, Martina Gedeck, Ulrich Tukur, ...
Speelduur : 137 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0405094

Met de herdenking van de val van de Muur is de film "Das Leben der Anderen" een verplicht nummertje. Het Duitse drama brengt een verhaal die misschien wel het verhaal van vele Oostduitsers kon zijn. Een verhaal van afgeluisterd worden, van in de kiem gesmoorde hoop en van verboden dromen van vrijheid. Gefluister heeft de muur doen vallen.

1984. Gerd Wiesler is een agent van de Stasi, die zijn werk met technisch vakmanschap doet, en ook les geeft aan de nieuwe Stasi agenten. Op een dag wordt hij aangemoedigd om een dramaturg, Georg Dreyman, te bespieden. De man, een toneelschrijver, geniet een sterke reputatie in Oostduitsland en hij staat boven alle verdenking, al zijn zijn uitspraken niet altijd op één lijn met de ideologie. Hij heeft een relatie met Christina Sieland, een populaire actrice. Wat Dreyman niet weet, is dat ze ook de minnares is van een Minister, Hempf, op wiens bevel Wiesler hen moet bespieden. Hempf wil zo zijn rivaal uit de weg ruimen. Maar Dreyman is loyaal, en Wiesler kan niks ontdekken. Tot de dag dat vrienden hem overtuigen om een anoniem artikel te schrijven over het hoge aantal zelfmoorden in de DDR. Toch houdt Wiesler die informatie achter voor zijn superieurs, gefascineerd door hun gepassioneerde manier van leven in dit kille politieke systeem...

Het verhaal is heel sterk, en valt frontaal de absurditeit van het communistische DDR aan. Hoe sterk je in ieders leven woelt, hoe groter je kans natuurlijk is dat je vroeg of laat op uitspraken valt die tegenstrijdig zijn met de partij. Iedereen is schuldig, iedereen moet wel schuldig zijn. Het was een belediging tegen de menselijke integriteit, om hun meest intieme momenten op papier te zetten. Dit noteren van alle acties van iedereen was een nog grotere beperking van de vrijheid, dan moesten ze in een cel zitten. Maar Dreyman en Sieland zijn eerst en vooral mensen, die een menswaardig bestaan willen, vooraleer ze robotniks zijn van een pervers systeem. Het personage van Wiesler wordt wakkergeschud uit zijn volgzame apathie, en begrijpt dat hij uiteindelijk ook niet bepaald tevreden is met de politiek. De film is een confronterende weergave van de realiteiten van de DDR. Het acteerwerk is net als de hele film, sober en droog, en blijft soms lang stilstaan op banale details. Vooral in het begin moest ik soms doorbijten, maar stilaan ontplooit het verhaal zich tot een thriller die duidelijk maakt waarom zoveel mensen naar het Westen vluchtten.

Vinnys Rating : 7/10

Year Of The Dragon (1985)

Regie : Michael Cimino
Genre : Misdaad
Acteurs : Mickey Rourke, John Lone, Ariane, Caroline Kava, Eddie Jones,...
Speelduur : 129 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0090350

Year of the Dragon is één van die films, die weinigen gezien hebben, maar die kwalitatief toch van een deftig niveau zijn. Dat de film een flop werd, was te danken aan de bevuilde reputatie van Michael Cimino, die United Artists het faillissement instuurde met de mega-flop Heaven's Gate. Daarna zijn de critici niet mals meer geweest met hem. Elke nieuwe film van Cimino moest nu wel een fiasco zijn. Zelfs zijn kroonstuk The Deer Hunter, moest eraan geloven.

In Chinatown, New York, staat het één en ander te gebeuren. Een peetvader, Jackie Wong, wordt in publiek vermoord in een restaurant. Stanley White, een racistische commissaris wordt naar de wijk overgeplaatst om orde op zaken te zetten. Gedaan met de afspraakjes tussen politie en Chinese gemeenschap : het is tijd voor de schoonmaak. Joey Tai, een jonge gangster neemt de teugels over en de ouderen vertrouwen zijn dynamische businessman stijl. White leert journaliste Tracy Tzu kennen, die hij wil gebruiken om de vuile zaakjes uit Chinatown in de belangstelling te brengen. Privé heeft hij een relatie met Connie, een verpleegster, die op het punt staat hem te verlaten, omdat hij enkel maar aan zichzelf denkt. Bij een date met Tracy, wordt het restaurant waar ze afspreken, aangevallen door twee gangsters...

Dit is een misdaadfilm die net iets meer is. Het gaat niet enkel om een gangsterverhaal, maar ook om het persoonlijke drama van White's bestaan. Het is niet altijd met evenveel subtiliteit gebracht wel. White duikt halverwege de film met de journaliste onder de dekens, en keert dan terug naar Connie met de uitleg : "Ik wist niet wat ik deed". Wie neemt hier tevredenheid mee? Ook de stereotipering van de Aziaten en voortdurende racistische uitlatingen vielen niet in goede aarde. Inderdaad jammer dat ze daarin wat overdreven. De agressieve regie van Cimino tilt gelukkig de film nog op tot een hoger niveau met enkele intense climaxen, zoals de aanslag op het restaurant. De film mag dan hopen kritiek gekregen hebben, hij blijft wel trouw aan wat hij is : een misdaadfilm van een deftige kwaliteit.

Vinny's Rating : 8/10

Safari (2009)

Regie : Olivier Baroux

Genre : Komedie

Acteurs : Kad Merad, Lionel Abelansky, Valérie Benguigui, Guy Lecluyse,...

Speelduur : 97 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1328642

Na het succesvolle "Bienvenue chez les Ch'tis" wilde ik de nieuwe komedie met hoofdrolspeler Kad Merad ook niet missen. Hij speelt in "Safari" een knullige reisgids, die een koffer aan Mozambicaanse rebellen moet overdragen. De film is een opeenvolging van flauwe grappen en domme karakters.

Richard Dacier zit met heel wat schulden die hij niet kan afbetalen. Om die in te lossen, moet hij een opdracht volbrengen voor een zeker Monsieur Charles, een steenrijke kolonist die heel wat duistere zaakjes te verbergen heeft. Om zijn leven te redden, moet hij een koffer naar Mozambique brengen in ruil voor een andere koffer, die hij aan Mr. Charles bezorgt. Zijn dekmantel is een toeristische safari door Zuid-Afrika. Wat de toeristen niet weten, is dat Dacier al 30 jaar geen voet in de rimboe heeft gezet en hij bang is voor de fauna. Dacier heeft geen keus, want zijn beste vriend Bako (de werkelijke gids) is gijzelaar en hij wordt in de gaten gehouden door Raf Becker, die garant staat voor het goede verloop van de missie. Dacier wordt natuurlijk geconfronteerd met vervelende culturele vragen waarop hij antwoorden improviseert, en een totaal gebrek aan ervaring, die hen in gevaarlijke situaties brengt...

"Safari" is een erg flauwe film, die wat clichés uit "Indiana Jones" bovenhaalt en het zoveelste sullige personage in beeld zet. Die toeristen hebben precies heel de film niet door dat Dacier geen gids is, en komen zo mogelijk nog dommer over als Dacier. Het verhaal mist ritme en consistentie : de leegte tussen het begin en het eind wordt opgevuld met een geforceerd vader-zoon verhaaltje tussen Merad en Abelansky, een reeks kinderachtige en onoriginele grappen en wat Franse hysterie waarvan ik niet hou. De creativiteit en spitsvondigheid van "Bienvenue chez les Ch'tis" is ver zoek (dat was vooral de verdienste van Dany Boon) en ik moest me tevreden stellen met een vrij ambitieuze film die er alles aandoet om beneden peil te blijven. Gelukkig is de film nog het zien waard door de mooie beeldjes van Zuid-Afrika maar verder is dit wat mij betreft een flop.

Vinny's Rating : 3,5/10

The Bounty (1984)

Regie : Roger Donaldson
Genre : Avontuur / Drama
Acteurs : Anthony Hopkins, Mel Gibson, Daniel Day-Lewis, Bernard Hill, Laurence Olivier,...
Speelduur : 132 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0086993

Deze derde remake van "The Mutiny of the Bounty" is de meest sombere versie, minder romantisch en vooral psychologisch best uitgewerkte. Dat laat zich smaken, want het is een meer dan geslaagde film geworden, die nooit aan tempo inboet.

William Bligh, kapitein van "The Bounty" staat terecht voor het gerechtshof van de marine. Hij moet zich verantwoorden voor de muiterij en het verlies van zijn schip. Bligh vertelt zijn relaas aan admiraal Hood. Koning George gelastte hem op een expeditie naar Tahiti om er broodplanten te halen voor zijn tuinen. Om hem te vergezellen neemt hij Fryer in dienst als zijn secondant, en een goede vriend, Fletcher Christian, als derde man. De eerste helft van de reis wordt vooral gekenmerkt door de 30 dagen lange uitputtende doortocht over Kaap Hoorn. Maar éénmaal ze in Tahiti toekomen zijn de ontberingen snel vergeten. De inheemse vrouwen geven zich over aan de matrozen en velen onder hen, waaronder ook Christian, zien er tegenop om het eiland te verlaten. Bligh ziet in dat hij zich erg autoritair moet instellen om de controle over zijn bemanning niet te verliezen. Hier botst hij voor de eerste keer met Christian.

Hopkins en Gibson zetten in deze ondergewaardeerde film toch wel intense acteerprestaties neer. Hopkins straalt een dictatoriale autoriteit uit die me naar de keel greep, en die het sporadische gevoel van vrijheid die ze ervaren, uitdaagt. Niemand wil terug naar het regenachtige, strakke Engeland. Maar Hopkins gebruikt hardvochtige strafmaatregelen en richt zijn woede meer en meer op Christian, die hij als vriend beschouwde, en hem als een soort "verrader" tegen het gezag begint aan te zien. Gibson houdt zijn woede en zijn woorden in. Is het uit respect voor de kapitein? Is het om alsnog de zaken in de hand te houden? Het is onduidelijk, maar de ontevreden bemanning overtuigt hem stilaan om te muiten. Het vervolg is eigenlijk wel bekend, daar de muiterij gebaseerd is op een waargebeurd feit. Het camerawerk is prachtig, dromerig en vaak intrigerend. En het is met een intrigerend gevoel dat Donaldson ons op het einde achterlaat, betoverd door de irreëele magie van het verhaal. De camera van Ibbetson laat Tahiti als een paradijs zien, zodat ik achteraf de demoralisering van de bemanning als een mokerslag kon voelen. De prachtige soundtrack van Vangelis is een onmisbare aanvulling. Jammer dat deze film zo onopgemerkt voorbij ging in de zalen.

Vinny's Rating : 9/10

Up (2009)

Regie : Pete Docter en Bob Peterson
Genre : Animatie
Met de stemmen van : Edward Asner, Christopher Plummer, Jordan Nagai, Delroy Lindo,...
Speelduur : 96 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1049413

De Pixar studio's blijven indruk maken. Na het SF-sprookje "Wall-E", eveneens gereviewd op mijn blog, doen ze het zo mogelijk nog een beetje beter met "Up". Dit is meteen mijn 200e filmreview sinds september vorig jaar. Sindsdien ben ik karig geweest met mijn maximumscores en heb die aan slechts 3 films met een onberispelijke kwaliteit gegeven : Kite Runner, Slumdog Millionaire en Nankyoku Monogatari. Ook Into the Wild van Sean Penn past in dat rijtje, en hoop ik binnenkort ook nog eens op de blog te zetten.

De intro vertelt in versneld tempo het leven van Carl Fredericksen. Als kind was hij geboeid door de ontdekkingsreizen van Charles Muntz, die boeiende verhalen over Paradise Falls vertelde, een verloren paradijselijke plek in Zuid-Amerika. De man werd voor schut gezet wanneer hij met het geraamte van een verdwenen diersoort aan komt draven. Verbitterd trekt hij zich terug uit het publieke leven. Fredericksen leert Ellie kennen, een meisje die al even gepassioneerd is over reizen als hijzelf. Ze trouwen en leven een gelukkig bestaan zonder kinderen. Maar Fredericksens grote verbittering is dat hij Ellies droom om naar Paradise Falls te gaan nooit heeft kunnen waarmaken. Wanneer ze overlijdt, besluit hij die reis zelf te doen. Hij wordt bijgestaan door een jonge padvinder, Russell. Fredericksen laat zijn huis de lucht in vliegen door er ballons aan te binden...

Dit is een bijzondere film, want Pixar werkt de personages dieper uit en speelt meer in op de gevoelens. Meer dan in andere animatiefilms gaat het hier niet enkel om de volle lading aan effecten ertegen aan te gooien. "Up" is een dromerige film met een zeer goed evenwicht tussen avontuur en spanning enerzijds, en een vleugje goed sentiment anderzijds. Russell en Carl komen uiteindelijk terecht in de buurt van Paradise Falls en leren er een vreemde chocolade-etende vogel kennen, die ze Kevin noemen. Ook de hond Dug, een "underdog" in de meute van de leider van de honden, Alpha, voegt zich bij het gezelschap. Verder heb ik niet veel op deze prachtige animatiefilm te merken. Het is een zoete dromerij voor jong en oud.

Vinny's Rating : 9/10

Mr Majestyk (1974)

Regie : Richard Fleischer
Genre : Actie
Acteurs : Charles Bronson, Al Lettieri, Lee Purcell, Tom Koslo, Linda Cristal,...
Speelduur : 103 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0071866

Klassiek Bronson vehikel, waar de cowboy uit de jaren '60 zijn imago van gewapende "rechtvaardige rechter" gestalte geeft. "Mr Majestyk" wordt als één van zijn betere films uit die periode gezien en typeert zo'n beetje waar Bronson voor staat. Deze film speelde hij net voor de exploitation klassieker "Death Wish".

Majestyk is een meloenenboer, die op zoek is naar werkkrachten om te oogsten. Zijn bemiddelaar en vriend Larry Mendoza zorgt voor werkzoekenden, die Majestyk gul betaalt. Wanneer hij op zijn velden komt, staan daar andere mensen op het veld. De slijmerige Bobby Kopas leverde hen aan voor minder geld. Majestyk jaagt hen weg, en de politie arresteert hem voor geweld op de persoon van Bobby Kopas. Hij vliegt de cel in, en wanneer hij overgeplaatst wordt, proberen gangsters hun baas, Frank Renda, een agressieve hitman, vrij te krijgen. De actie mislukt en Majestyk neemt Renda gevangen om een deal te kunnen regelen met de politie. Op het meloenenveld kan niemand hem missen. Tijdens zijn afwezigheid runt een vriendin, Nancy Chavez de zaak verder. Majestyk staat klaar om Renda over te handigen aan de politie, maar dat mislukt. Renda zweert wraak...

Zoveel comments heb ik niet echt op Mr Majestyk. Het is een eenvoudig in elkaar gestoken actiefilm die geen moment verveelt en Bronson stilaan drijven tot het nemen van wapens. In vergelijking met zijn later werk mag dit zeker nog "braaf" genoemd worden. In het begin, wanneer Renda's buddy's hem komen bevrijden, kreeg ik een mooie actiescène te zien en de humor is ook nooit veraf. Het einde werd dan wel onnozel en teleurstellend, met heel wat domme acties. Ik neem aan dat dit allemaal wel kon in de jaren '70 maar nu vraagt de kijker om realisme en komt de film pijnlijk ouwbollig over.

Vinny's Rating : 6/10

The Adventures of Tom Sawyer (1938)

Regie : Norman Taurog
Genre : Drama / Komedie
Acteurs : Tommy Kelly, Ann Gillis, May Robson, Jackie Moran, Walter Brennan,...
Speelduur : 86 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0029844

De 19de eeuwse auteur Mark Twain bracht met "Tom Sawyer", één van de bekendste Amerikaanse romans, een zowel komische als dramatische blik op het jong-zijn. De filmversie uit 1938 is één van de oudste kleurenfilms. Het geheel vond ik best geslaagd, met editing die vooruit was op zijn tijd en knappe kinderrollen.

Tom Sawyer, een weeskind, woont samen met zijn tante Polly en haar kinderen Sid en Mary. Hij is het zwarte schaap binnen het gezin, een kwajongen waarvan men steeds denkt dat hij voortdurend iets mispeutert. De nette intelligente Sid is zijn perfecte tegenpool, het favoriete kindje dat verwend wordt. Hij ontmoet Becky Thatcher, de mooie roodharige dochter van de nieuwe rechter. Hij maakt haar het hof, en ze worden goede vrienden. Tijdens een nachtelijk uitstapje zijn Tom en Huckleberry Finn getuige van de moord van Dr. Robinson door de boosaardige Injun Joe. Ze besluiten om te zwijgen tot de oude Muff Potter ten onrechte beschuldigd wordt. Tom Sawyer besluit om de waarheid te vertellen, en Potter wordt onschuldig verklaard. Omdat Tom zich onheus behandeld voelde door zijn tante, loopt hij weg van huis samen met zijn vrienden Huckleberry Finn en Joe Harper om piraat te worden op een eilandje in de Mississipi. Hun onverklaarbare afwezigheid zet het dorp in rep en roer...

De film is een kroniek van gebeurtenissen in het leven van Tom Sawyer. Het neemt een vijftal belangrijke momenten uit de boeken ter hand, zoals de moord op Dr. Robinson, het hoofdstuk waar ze piraten worden, het schilderen van de afsluiting en het avontuur in de grot, waarmee de film afsluit. Sawyer is een kwajongen maar bezit ook een gouden hart. Dat wordt maar al te duidelijk wanneer hij een lijfstraf ondergaat in de plaats van Becky en hij opkomt in het voordeel van Muff Potter. Ook de trage maar noodzakelijke transitie naar het volwassen leven zit hier prachtig in verwerkt. De ervaringen van die kinderen maken hen stukje bij beetje volwassen (zie hiervoor ook "Stand By Me" van Rob Reiner). Dit wordt erg kunstig in beeld gezet wanneer Tom getuigt tegen Injun Joe. Hier vangen we een glimp op van een meer volwassen Tom Sawyer. Aan zijn bekende zwerversvriend Huckleberry Finn besteedt Taurog minder tijd, hoewel ook Finn in de boeken een belangrijke rol speelt. Het theatrale acteren van de kinderen is verbazend goed, maar natuurlijk een beetje klassiek naar de huidige maatstaven. Een mooie en vooral tijdloze film voor jong en oud.

Vinny's Rating : 7/10

New Jack City (1991)

Regie : Mario Van Peebles
Genre : Misdaad
Acteurs : Wesley Snipes, Ice-T, Judd Nelson, Chris Rock, Vanessa Williams,...
Speelduur : 96 min.
Meer info : www.imdb.com/title/tt0102526

"New Jack City" is rauw en brutaal, en vertelt de "rise and fall" van een zwarte drugsbaron, die een groot deel van Harlem aan de crack zette. Tussen het geweld door vestigt Van Peebles nu en dan de aandacht naar de gevaren van drugs om zijn film een consistente inhoud te geven.

Nino Brown en G-Money zijn twee zware jongens die een drugsimperium opbouwen in het hart van New York. Ze vestigen hun hoofdkwartieren in de Carson Building, een appartementsgebouw die ze zelf volledig ontruimd hebben. Brown is ook het hoofd van een gang, de Cash Money Brothers. Nick Paretti en Scotty Appleton verenigen hun krachten om Brown neer te halen, want momenteel hebben ze geen bewijs dat hij de plak zwaait. Scotty haalt een jonge junk, Pookie, van de straat en stuurt hem op ontwenningskuur. Daarna biedt Pookie zelf als terugbetaling zijn diensten aan en stelt voor om bij Brown te infiltreren. Scotty vermeldt ook niet dat hij een persoonlijke vendetta voert tegen Brown. Ik zal verzwijgen wat het inhoudt om het voor jullie ook nog leuk te houden ;-). In elk geval, het geweld escaleert wanneer Brown pogingen doet om de orde in zijn bende te handhaven, en zijn gedrag wordt steeds maniakaler en brutaler...

Dit is opnieuw een klassiek gangsterverhaal dat zich afspeelt in de zwarte gemeenschap. Bij momenten is het zelfs erg goed, zoals wanneer Snipes schreeuwt "The World is Mine" voor een groot scherm waar Scarface op speelt, en waaruit de film ongetwijfeld een groot deel van zijn inspiratie put. Chris Rock, meer bekend van zijn komische rollen na 2000, speelt een junk, die de hel van de drugs gekend heeft en door Ice-T geholpen wordt om af te kicken. Zijn rol brengt drama in het verhaal, en de sensibiliserende toon voor het probleem klinkt door, maar de film is eerst en vooral harde standaard-actie. Ook Vanessa Williams heeft een kleine rol als Keisha, een vrouwelijk bendelid. Deze bovengemiddelde film, één van de eerste "niggaz and gangstaz" films samen met "Boyz 'n the Hood" en "Menace II Society", mondt wel uit in een erg voorspelbaar einde. Een kleine klassieker in het genre.

Vinny's Rating : 6/10

Home (2006)

Regie : Ursula Meier
Genre : Komedie / Drama
Acteurs : Isabelle Huppert, Olivier Gourmet, Adelaïde Leroux, Madeleine Budd,...
Speelduur : 98 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1319569

Een huisje naast een onafgewerkte autosnelweg. Stel je daar het gezinnetje van Michel, Marthe en hun drie kinderen voor die daar in alle rust leven, tot de dag dat de autosnelweg in gebruik genomen wordt, en hun bewegingsvrijheid en vreugde beknot wordt door deze drukke lawaaierige weg. Het zou een "big brother" achtig experiment kunnen zijn, en in de ogen van Meier is het ook wel een beetje zo. Marthe wil het huis niet verlaten, al kan ze niet slapen en moet ze al het huiselijk werk op zich nemen. De drie kinderen zijn allemaal wel erg bizar. Judith, de oudste dochter, blijft zonnen aan de rand van de snelweg, zelfs terwijl een massa auto's voorbijrazen. Marion is geobsedeerd door de ziektes die giftige uitlaatgassen kunnen veroorzaken en de jongste, Julien, ondergaat zo'n beetje de grillen van iedereen. Het gezin probeert zo normaal mogelijk hun leven verder te zetten, maar stilaan wint de autosnelweg het van hun gemoedstoestand...

Een huis is nog geen thuis. Meier illustreert hoe mensen op een bijna surrealistische manier gehecht zijn aan dat kleine gebied dat hun huis is, en hoe ze zelfs onder extreme druk, toch in deze vertrouwde ruimte willen blijven. Gelukkig is een dergelijk fenomeen dankzij de ruimtelijke ordening niet mogelijk bij ons. Op een bepaald moment reageert het gezin op de gebeurtenissen door zich binnen op te sluiten in een verstikkende warmte. De onbekende acteurs (met uitzondering van Huppert) doen hun best om de film, die zich op één enkele setting afspeelt, interessant te maken. Ze geven de film wel een ziel, want het verhaal berust vooral op menselijke reacties op bepaalde situaties. De variatie bevindt zich niet in de setting, maar in de evoluties die de personages ondergaan. Voor mij was het in ieder geval te minimalistisch en vaag om me te boeien, hoewel ik moet toegeven dat de camera van Agnès Godard nu en dan wonderen verrichtte en beelden met uitstraling produceerde.

Vinny's Rating : 6/10

Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)

Regie : Michel Gondry
Genre : Drama
Acteurs : Jim Carrey, Kate Winslet, Kirsten Dunst, Mark Ruffalo, Tom Wilkinson,...
Speelduur : 107 min.
Meer info :

In de eerste 15 minuten ziet de kijker hoe Joel en Clementine elkaar ontmoeten op een koude februaridag langs het strand in Montauk. Ze zijn totaal verschillend van elkaar. Clementine is een flapuit en Joel een introvert die oogcontact liever vermijdt. Toch groeit er vlug iets tussen hen. In de tweede akte zien we Joel die huilend en verward achter zijn stuur zit. Hij heeft vernomen dat Clementine hun tumultueuze relatie beëindigd heeft, door via een wetenschappelijk procédé, haar herinneringen aan hem te laten wissen. Hij kan het niet aanvaarden en besluit om net hetzelfde te doen. Maar midden in het proces verzet zijn geest zich, en probeert hij de goede herinneringen aan hun relatie op te bergen in een verborgen uithoek van zijn geest.

Pas op het einde begrijpt de kijker dat de eerste momenten van de film zich helemaal op het einde van het verhaal bevinden. Na het verwijderen van hun herinneringen aan elkaar ontmoeten Joel en Clementine elkaar opnieuw, en opnieuw worden ze door elkaar aangetrokken. Kaufman grijpt terug naar existentialisme, waarbij hij stelt dat we allen gedoemd zijn om onszelf te zijn. Herinneringen zijn iets pijnlijks, omdat ze vergane beelden, vergaan geluk oproepen, die op hun beurt voor hartpijn zorgen. Hij laat zijn personage die hartpijn weghalen door middel van een klinische ingreep, maar er verandert niks. Ze worden opnieuw verliefd. Twee derde van de film speelt zich af in het geheugen van Joel. De fragmenten worden van zijn recentste (slechte) herinneringen naar zijn oudste herinneringen gewist. Hij neemt telkens het stukje Clementine die in zijn geest zit, mee naar al die plaatsen. De acteurs doen het niet slecht, met eindelijk eens een rol van Carrey die ver van de komische figuren ligt die we van hem gewend zijn. Winslet speelt ook een interessante rol. Wat me stoorde was die heel complexe manier om uiteindelijk iets heel eenvoudigs, primitiefs en instinctiefs als liefde te vatten. Het is alsof Kaufman gevoel in een wiskundige formule wil gieten, en dat vond ik te hoogmoedig, en ook niet stroken met andere concepten van liefde. Het is Kaufmans manier om de zaak te bekijken, maar zijn kijk had iets negatiefs, melancholisch en droevigs over zich. Liefde is niet enkel een pijnlijk gevoel aan vergane herinneringen.

Vinny's Rating : 4/10

A Perfect Getaway (2009)

Regie : David Twohy
Genre : Thriller
Acteurs : Steve Zahn, Milla Jovovich, Timothy Olyphant, Kiele Sanchez,...
Speelduur : 97 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0971209

Dit is een schoolvoorbeeld van een film die de kijker manipuleert met onwaarschijnlijke plotwendingen tot het flagrant wordt. Gelukkig is net nog niet alles negatief aan de film, want tot de wending eraan komt wordt de kijker getrakteerd op een spannende whodunnit.

Cliff en Cydney zijn een avontuurlijk pas getrouwd stel die hun huwelijksreis doorbrengen op Hawaii. Onderweg vernemen ze dat andere toeristen op gruwelijke wijze vermoord worden door een moordend koppel. Tijdens hun uitstapjes ontmoeten ze twee andere koppels. Kale en Cleo zijn twee liftende zwervers, die er wat bizar uit zien, en Cliff en Cydney weinig vertrouwen inboezemen. Het is dan ook met een opgelucht gevoel dat ze hen niet hoeven mee te pikken. Het andere koppel is Nick, een ex-soldaat uit Irak en Gina. Samen trekken ze dieper het eiland in naar een afgelegen strand, en beginnen elkaar te wantrouwen, want ook de moordenaars zijn op de vlucht...

Met dergelijke plots kun je het publiek van alles wijs maken, en dat is een serieus gebrek in deze thriller. Wat de wendingen ook inhouden, wat de regisseur je ook voorschotelt, je slikt het. Het is toch maar film. De spanning wordt wel goed opgebouwd. Echt, het is zelfs één van de betere buildups die ik in de laatste maanden heb mogen aanschouwen. De combinatie van wantrouwen en isolatie werkt, want velen onder ons zullen het gevoel wel kennen, om in het buitenland op een erg afgelegen plek te zitten, ver van alle hulp en alle beschaving. Het heeft iets onheilspellends. Maar dan komt Twohy met zijn domme twist af, een uur in de film, en die niet aansluit met bepaalde scènes die vooraf gingen. "Perfect Getaway" gebruikt eigenlijk alleen maar trucs om effecten te creëren, en interesseert zich niet aan geloofwaardigheid. Jammer, want de keuze van een andere wending had de film nog veel beter kunnen maken.

Vinny's Rating : 5,5/10

The Tournament (2009)

Regie : Scott Mann
Genre : Actie
Speelduur : 95 min.
Acteurs : Robert Carlyle, Kelly Hu, Ving Rhames, Liam Cunningham,...
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0471041/

The Tournament is opvallend goed voor een B-film. Deze opener op het recentste Screamfest Horror Festival is een non stop hersenloos actiefestijn met als enige doel om te entertainen. Zelden vond ik een no-brainer zo leuk.

Het verhaal op zich is heel eenvoudig. Verborgen voor de wereld speelt zich elke zeven jaar een wedstrijd af om te bepalen wie de beste huurmoordenaar ter wereld is. Een dertigtal killers komen ditmaal naar Engeland om het spel te spelen. Ze krijgen allemaal een tracker in hun lichaam geplant, zodat honderden camera's, verspreid over de stad, hun bewegingen kunnen volgen. Alles is toegelaten, zolang het een publiek van miljonairs kan amuseren en er geld binnenstroomt van hun weddenschappen. Aan de competitie nemen o.a. deel : Joshua Harlow, de huidig kampioen, wiens vrouw recentelijk vermoord werd, en die een tip kreeg dat haar moordenaar ook in het spel zit. Hij is er vooral voor persoonlijke motieven. Lai Lai Zhen is een Aziatische moordenares, die voor de triades werkte. Ze is even mooi als gevaarlijk. Slade is een gestoorde psychopaat die vingers afsnijdt als trofee. De "Frenchman" is een atleet, die zijn tracker uit zijn lichaam snijdt en die in zijn koffie dropt. De omstandigheden willen dat een gekwelde priester, Macavoy, de koffie uitdrinkt, en zo deel uitmaakt van het dodelijke toernooi. Het is Lai Lai Zhen die zich over de priester ontfermt, wanneer hij het doelwit wordt...

Het is een film die het niet moet hebben van logica, gewichtige dialogen en een mooi uitgekiende verhaallijn. De actie is aanwezig van begin tot einde, met een voorkeur voor gore kills. Het bloed spat in het rond en de ledematen vallen er af. Dit zou een film kunnen zijn van Rodriguez of Tarantino had er iets meer visuele stijl in gezeten. Het schokkerige camerawerk draagt bij tot chaotische vechtscènes en er flitsen flink wat beelden per minuut voor het netvlies. Het is allemaal geen grote kunst. Wel krijg je een hoop amusement, leuke actie en een tikkeltje humor in de persoon van Robert Carlyle. Hij vertolkt een huilerige priester, die toevallig in de vuurlinie staat. Wie houdt van actiefilms, en zich vaak beklaagt dat te weinig films in het genre nog verrassend zijn, moet deze beslist een kijkbeurt geven. Mijn lievelingsscène was de shootout in dat café, dat vol killers zat. Typisch Tarantino zoiets. Ik heb me in elk geval niet verveeld.

Vinny's Rating : 6/10

Pretty Woman (1990)

Regie : Garry Marshall
Genre : Komedie / Romantiek
Acteurs : Richard Gere, Julia Roberts, Ralph Bellamy, Laura San Giacomo,...
Speelduur : 119 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0100405/

Ik vind nog steeds "Pretty Woman" één van de betere romantische komedies. Een soort assepoester-verhaal over een arm meisje die voor de prins met het witte paard valt, het beeld dat zowat symbool staat voor romantiek.

Vivian Ward, een jong hoertje, tippelt langs de brede boulevards van Beverly Hills, op jacht naar geld om haar huurkost te kunnen betalen. Ze is nochtans een meisje die van een beter leven droomt. Edward Lewis is een zakenman, die zich bezighoudt met bedrijfsovernames. Hij is ook een felbegeerde vrijgezel met een enorm familiaal fortuin. Hij pikt Vivian op in een sportwagen, en vraagt haar om hem de weg te wijzen naar zijn luxueuze hotel, want hij is verloren gereden. Getroffen door haar eenvoud, vraagt hij haar mee in zijn suite. Lewis zocht aanvankelijk wat aangenaam gezelschap, maar stilaan raakt hij verliefd op Vivian. Vivian is de overvloedige levensstijl niet gewend maar besluit de tijd van haar leven te hebben wanneer Lewis haar 3000 dollar belooft indien ze één week lang zijn gezelschapsdame is.

Er hangt iets onschuldigs aan die film. Nooit wordt het vulgair, of plat, of vrouwonvriendelijk. Marshall toont hoe twee mensen schoonheid in elkaar ontdekken en verliefd worden. Dat het Amerikaanse kapitalisme de zaken bevordert, moeten we er wel bijnemen. Was Lewis niet zo rijk geweest, dan was Vivian misschien nooit voor hem gevallen. Romantische zielen zullen houden van de fijne dialogen, de aanstekelijke humor, de rustige eenvoudige romantiek. Vooral Hector Elizondo als de hoteleigenaar Barnard heeft een leuke rol, die me wat doet denken aan de "Love Boat" kapitein uit de TV-reeks. Julia Roberts speelde hier de rol die haar doorbraak betekent : ze is schattig, pittig en vaak adembenemend mooi. Haar carrière haalde nooit meer hetzelfde niveau achteraf, met uitzondering van "Erin Brockovich". Richard Gere doet het wat minder. De charismatische acteur uit "American Gigolo" is hier wat zoek, en zet een iets te opgepoetst personage neer. Soit, ik wind er verder geen doekjes om, "Pretty Woman" is terecht een geweldige film voor alle leeftijden.

Vinny's Rating : 7,5/10

Public Enemies (2009)

Regie : Michael Mann
Genre : Misdaad
Acteurs : Johnny Depp, Christian Bale, Marion Cotillard, Stephen Dorff, Bill Crudup,...
Speelduur : 140 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1152836/

Michael Mann regisseerde in 1994 "Heat" met De Niro en Al Pacino. Hij tilde hiermee de misdaadfilm op een ander niveau. Zijn nieuwe film, "Public Enemies" kan zich spijtig genoeg niet met deze topper meten. Hij zou het nochtans moeten weten : een misdaadfilm is meer dan schietpartijen en klopjachten.

Dit is het verhaal van de "Publieke vijand nummer 1" John Dillinger, die in de jaren '30 brutale bankovervallen pleegde en de wetshandhavers in hun blote billen zette. Dillinger houdt van wat hij doet en kan niet aan de lokroep weerstaan om opnieuw tot actie over te gaan. Gevangeniscellen houden hem niet tegen. Hij ontmoet in Chicago zijn vlam, Billie Frechette, die hem volgt, al weet ze dat hij een zware gangster is. De man die Dillingers huid wil is J. Edgar Hoover, de toekomstige baas van de FBI, wiens kans het is om in de schijnwerpers te treden. Hij gebruik hiervoor Melvin Purvis, een gedreven FBI-agent die er een sport van maakt om Dillinger te klissen. Purvis heeft voor zijn klopjacht veteranen nodig, en laat enkele geharde professionals overkomen...

Hoeveel reclame er ook is geweest rond deze film, hij viel me toch tegen. Teveel verschillende personages passeren de revue, en worden niet op correcte wijze geïntroduceerd. Ik moest soms gaan gissen wie wie was. Depp speelt een mindere rol, als de droge, weinig sympathieke Dillinger. Waar is de kleurrijke misdadiger uit "Blow" gebleven? Ik had vooral de indruk dat Mann zijn legendarische trucjes uit Heat nog eens wou overdoen (bankoverval met shootout op straat) . Een rush zoals in Heat kreeg ik er niet van. De jaren '30 sfeer heb ik in andere films eveneens al beter geweten al kan ik niet zeggen dat het ook weer slecht is.. "Public Enemies" bedoelt het allemaal goed, maar het geheel is vrij amateuristisch uitgevoerd en laat geen blijvende indruk achter.

Vinny's Rating : 5/10

Five Minutes of Heaven (2009)

Regie : Olivier Hirschbiegel

Genre : Drama

Acteurs : Liam Neeson, James Nesbitt, Anamaria Marinca, Juliet Crawford,...

Speelduur : 90 min.

Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1238291/

Dit tussendoortje van Hirschbiegel (Der Untergang) werd oorspronkelijk voor de televisie geregisseerd en won 2 awards op het Sundance festival. Het is een psychologisch drama over oncontroleerbare gevoelens en hoe die een leven in de negatieve zin kunnen beheersen.

De eerste akte van de film is een reconstructie van een tragedie die zich voordeed in 1976 in Ierland, in het bloedige conflict tussen protestanten en katholieken. Alistair Little is een jonge 19-jarige militant, die voor zijn eerste wapenfeiten staat. Zijn opdracht : een katholieke militant, Griffin, die verzocht werd om zijn dorp te verlaten, koud maken. Koudbloedig volbrengt hij zijn opdracht, en komt oog in oog te staan met Griffins jonge broertje van 10. De gevolgen verwoesten allebei hun leven. Little brengt 12 jaar in een cel door en Griffin, die verstoten is door zijn moeder, leidt een leven waarin hij droomt van bittere wraak. Dertig jaar later krijgt hij de kans om Little te ontmoeten in het kader van een televisieshow, waarbij gehoopt wordt dat ze beiden in een verzoenende dialoog treden. Griffin heeft maar één doel voor ogen : Little vermoorden. Little is realistisch genoeg om dat zelf in te zien, maar hij is uit op vergiffenis, want de daad uit het verleden blijft zijn ziel met schaamte en schuld verzengen...

Het eeuwenoude thema rond wraak en vergiffenis is allang geen nieuwtje meer, en dat is ook het probleem van de film. De gekende dilemma's komen opnieuw aan bod maar verder geen nieuwe inzichten. Ook het einde is ontgoochelend. De film viel erg goed mee in dat kasteel, tot (SPOILER) het verhaal besloot om Griffin te laten wegwandelen uit de TV-show. De spanning was net goed opgebouwd, en dan haalt Hirschbiegel die zomaar weg. Ik begreep het niet zo goed, en dus was het opnieuw leven naar een tweede climax die behoorlijk slecht uitviel. Het is een erg sobere low-budget film, met een zeer strak script. Het hele verhaal focust zich enkel om de gevoelens van Neeson en Nesbitt, en gunt geen bredere blik op hun sociale omgeving. Ik maakte geen kennis met hun familie en vrienden, die toch ook een potentiële rol spelen in het leren omgaan met hun innerlijke demonen. Het is een gemiste kans geweest om deze horizon te verruimen, maar desondanks voelde ik wel mee dankzij hun indringende acteerwerk. Een sterke eerste helft, en dan zakt het geheel als een pudding in elkaar.

Vinny's Rating : 5,5/10

De Helaasheid der Dingen (2009)

Regie : Felix Van Groeningen
Genre : Drama
Acteurs : Koen De Graeve, Valentijn Dhaenens, Kenneth Vanbaeden, Johan Heldenbergh,...
Speelduur : 107 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt1075110/

Het boek van Dimitri Verhulst is eindelijk verfilmd. Geen makkelijk boek, maar Van Groeningen brengt het er goed vanaf, en benadert de sfeer van het boek, al zijn de woorden van Verhulst nog steeds krachtiger dan de beelden van Van Groeningen. Dat ten persoonlijken titel.

De Strobbes zijn een marginaal gezin in het onbeduidende Reetveerdegem. Vier broers hebben van hun bestaan weinig gebakken en wonen nu allen opnieuw bij hun oude moeder. Het is in dit gezin dat Gunther opgroeit. Zijn vader, Celle, werkt voor de post, maar is ook een notoire dronkelap. De nonkels, Breejen, Petrol en Koen werken helemaal niet en vullen hun dagen met gelummel, alcohol, hoererij en braspartijen. Op school wil het ook niet lukken voor Gunther. Al is hij wel van goede wil, de directeur associeert hem steeds met zijn marginale familie en vraagt hem meermaals of hij niet in een kostschool wil intrekken. Gunther wil niet, want de bloedband is sterker. Hij trekt ook op met Franky, een jongen van goede familie, die plots niet meer mag omgaan met Gunther. De manier waarop hij opgroeide heeft echter ook gevolgen in zijn leven als volwassene....

Van Groeningen gooit de volgorde van het boek wat dooreen. Hij blijft stilstaan bij passages uit het boek die niet uitgebreid werden, en werkt dan andere stukken minder uit. De toon van de film switcht met gemak van pseudo-komische scènes naar ernstige momenten. In feite had ik een wrang gevoel bij die komische momenten, want vanuit een ander standpunt gezien is er helemaal niks om te lachen aan die mensen die zich op de meest decadente manieren te pletter drinken omdat dit wellicht het meest intense is dat ze in hun bestaan kunnen bereiken. Ik vroeg me vaak af of die Strobbes genoegen vonden in de situatie waarin ze leefden, of het een manier was om aan een diep pijnlijk gevoel van uitzichtloosheid te ontsnappen. De sterkste scène was voor Koen De Graeve, die in een zeer gewelddadige woede ontsteekt tegen Gunther nadat ze een werkster van bijzondere jeugdzorg over de vloer kregen. De vader voelde zich verraden door de zoon. Dit greep me naar de keel. En toch was er een hechte band tussen hen. De vader ziet ondanks alles zijn zoon graag en wil oprecht dat zijn zoon trots op hem is. Van Groeningen brengt deftige realistische cinema op het scherm over falende vaders, over de impact van slechte opvoeding in het leven als volwassene en over familiale verbondenheid.

Vinny's Rating : 7/10

The Hurt Locker (2008)

Regie : Kathryn Bigelow
Genre : Thriller
Acteurs : Jeremy Renner, Anthony Mackie, Evangeline Lilly, Brian Geraghty,...
Speelduur : 127 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0887912/

Bigelow, specialiste van actiefilms als "Point Break" en "K-19 : the Widowmaker" brengt een enerverende thriller die zich in de oorlog van Irak afspeelt. Wat mij betreft, had de film te weinig te bieden en volgt in handycam-stijl de activiteiten van een ontmijningsploeg. Daarbij worden de psychologische effecten van de oorlog niet uit de weg gegaan.

De film begint met de ontdekking van een bom door een ploeg Amerikaanse militairen. Sgt Thompson gaat er naartoe, gedekt door zijn collega's, maar omdat de bom met een gsm geactiveerd wordt, laat hij het leven. Hij wordt vervangen door een roekeloze man, Sgt. Eldridge. Het botert niet tussen Eldridge en de pragmatische Sanborn, die de regels volgens het boekje volgt om hun veiligheid niet in gevaar te brengen. Voor Eldridge is de ontmanteling van een bom een "rush". De spanning en opwinding die hij voelt wanneer zijn leven in gevaar is, wordt stilaan een verslaving. "War is a drug", zoals de tagline van de film luidt...

De weergave van Irak is geweldig! Hoewel gefilmd in Jordanië, had ik de indruk dat dit Bagdad was. Straten in puin, het onaangename gevoel om begluurd te worden, de chaotische mengelmoes van Iraakse burgers en militaire beweging. Nooit is er tot nu toe een film gemaakt die zo goed de sfeer van Irak bracht. Vooral dat paranoide gevoel, door de vakkundige precisie van het zenuwachtige camerawerk op zijn "Cloverfield", zorgt ervoor dat je op het puntje van je stoel gaat zitten. De camera switcht van de ontmantelingen naar de nabije omgeving, waar Irakezen vanop afstand staan te gluren. Het lijdt geen twijfel dat sommigen onder hen de bom gelegd hebben. De zekerheid van het leven vervaagt in een reeks zenuwslopende momenten.
Spijtig genoeg is de film niet zo boeiend als ik verwachtte. Het is een droge opeenvolging van ontmantelingsscènes geworden. De scènes zijn vaak erg lang, zoals in de woestijn, waar ze door snipers onder schot gehouden worden. En ook het nochtans deftige acteerwerk lijdt eronder. Het tweede nadeel van de film is de nadrukkelijke focalisatie vanuit Amerikaans standpunt. De Amerikaan is degene die het zwaar te verduren heeft, omsingeld door verraderlijke Arabieren. De film diaboliseert de Irakees, en toont niet hoe een groot deel van de bevolking hier zelf onder lijdt, en toont ook niet dat bepaalde Irakezen zich tegen het terrorisme van hun eigen landgenoten gekeerd hebben. Dit had iets kunnen worden, had Bigelow een twist voorzien in "The Hurt Locker", een verrassing die niemand verwachtte. Het resultaat is een film die te vaak het gevoel van een afstandelijke documentaire geeft in plaats van een echte thriller.

Vinny's Rating : 5/10

Dazed and Confused (1993)

Regie : Richard Linklater
Genre : Komedie
Acteurs : Jason London, Rory Cochrane, Wiley Wiggins, Matthew McConaughey,...
Speelduur : 102 min.
Meer info : http://www.imdb.com/title/tt0106677/

Elk decennium heeft zijn coming of age movie, aangepast aan de zedenen uit die tijd. In de jaren '70 had je "American Graffiti", in de jaren '80 "The Breakfast Club". Linklater laat deze nieuwe komedie afspelen in de seventies, en schetst een hedonistisch beeld van een zorgeloze jeugd.

1976 in een klein Texaans stadje. De zomervakantie staat voor de deur en de afgestudeerden staan aan de vooravond van een groot feest. De ouderen, waaronder Don Dawson en Floyd, zijn erop uit om fysieke straffen uit te delen aan de eerstejaars. Bij de meisjes worden ze verbaal vernederd. Mitch Kramer is één van die eerstejaars die het zwaar te verduren krijgt. Maar de sympathieke Floyd relativeert zijn pijn, en nodigt hem uit om mee te feesten met de groten. En 's avonds wil iedereen dronken zijn, zich stoned roken of erop los neuken...

Als coming-of-age verhaal verdiept deze prent zich teveel in het rituele aspect. Ontgroening zoals hier uitgebeeld wordt is een puur Amerikaans verschijnsel, dat bij ons plaats geruimd heeft voor andere activiteiten na uit de hand gelopen excessen. Daarom is dit een film, die enkel herkenbaar zal zijn voor een Amerikaans publiek. Ik heb ook gedronken, ik ben ook al stoned geweest en bloedgeil gestaan, maar op een veel gezondere manier. Ik begreep wel dat Linklater een film wilde tonen over de zorgeloze momenten uit onze jeugd, vlak voor de periode waarin we definitief het werkleven binnenstappen. Momenten van euforie, van dronkenschap, van samenhorigheid en verliefdheid. We genieten mee en voelen dit alles aan. Toch kreeg het me niet warm, omdat deze momenten veronderstellen dat je het toppunt van stupiditeit moet bereiken om te kunnen genieten van deze momenten. Joint-geklets, vechtpartijen en die irritante Slater met zijn this man, that man, brengen ook zaken aan die het geheel oppervlakkig maken.

En dan heb je personages zoals die gespeeld door McConaughey, die veel ouder is dan deze tieners, en participeert aan het feest omdat dit het meest roemrijke moment van zijn bestaan was. Iedereen heeft zijn jeugd beleefd, iedereen heeft van zijn jeugd genoten, maar er is ook een tijd om volwassen te worden, en dat is een andere trein die evenmin gemist mag worden. Matige film wat mij betreft.

Vinny's Rating : 4,5/10